شورش در هاوانا

هزاران نفر از مردم هاوانا، پایتخت کوبا، از یک هفته قبل به خیابان‌ها آمده و علیه دولت تظاهرات اعتراض‌آمیز برگزار می‌کنند، اعتراضاتی که گاهی به خشونت هم کشیده شده است و رئیس دولت نیز از هواداران خود خواسته تا با حضور در خیابان‌ها مخالفت خود را به معترضان نشان دهند. میگوئل دیاز کانل حتی خودش به همراه رائول کاسترو و جمعی از هواداران دولت در برابر سفارت آمریکا حاضر شد تا آدرس مشکلات اقتصادی این کشور را به مردم بدهد و بگوید که هدف اعتراض‌ها و لعن و نفرین‌ها باید آمریکا باشد نه دولت او.

با این حال کمتر کسی تردیدی دارد که مسوول اول بحران اقتصادی کوبا، جز حکومت 50‌ساله حزب کمونیست و سیاستگذاری‌های غلط برادران کاسترو حالا کانل نیست. کوبا که روزگاری اقتصادی پردرآمد و با رفاه نسبتاً قابل قبولی در آمریکای لاتین بود، دهه‌هاست خودش را با اعانه و کمک دیگر کشورها مانند شوروی، ونزوئلا و حتی برزیل سرپا نگه داشته بود. سیاست‌های نادرست اقتصادی از مصادره‌ها گرفته تا دولتی کردن تمام فعالیت‌ها و کسب‌وکارها و اداره اقتصاد به شکل متمرکز و برنامه‌ریزی شده تنها به کاهش تولید و بهره‌وری، از بین رفتن منابع، کمبود و قحطی و کاهش شدید رفاه و گسترش فقر منجر شده است.

مردم کوبا در میانه بحرانی سخت قرار دارند و برای تامین غذا و دارو در تنگنا قرار گرفته‌اند و از کمترین آزادی در کسب‌وکار و فعالیتشان هم برخوردار نیستند. تحریم‌های آمریکا در دوران ترامپ شدیدتر شد و بدتر از آن گسترش کرونا که گردشگری و ارسال پول از طرف کوبایی‌های خارج‌نشین را متوقف کرد، فشارهای اقتصادی بسیار بیشتر و گذران زندگی را برای کوبایی‌ها سخت‌تر از همیشه کرد تا خیابان‌های هاوانا تماشاگر بزرگترین اعتراضات مردمی در دهه‌های اخیر باشند. مردم کوبا بیش از هر چیز ناامیدند و این ناامیدی از خروج از بحران است که آنها را به کف خیابان کشانده است.