مبانی کلی نظریه‌های ارتباط جمعی

بسیاری از بزرگان علم ارتباطات بر این باورند که ارتباط جمعی هم هنر، هم مهارت و هم علم است؛ مهارت است، چون فنون اساسی و قابل یادگیری را دربر می‌گیرد همچون کار با دوربین تلویزیونی یا یادداشت‌برداری از یک مصاحبه، گاه هنر است به این معنا که دربرگیرنده خلاء پنهانی مثل انتخاب یک عنوان جذاب برای یک خبر یا گزارش به شمار می‌رود. علم است به این معنا که می‌توان از اصول معین قابل اثباتی در کار استفاده کرد تا پیام یا هر چیز دیگری با اثربخشی به اهداف از پیش تعیین‌شده برسد. ارتباط جمعی را نمی‌توان صرفاً در زمینه تکنولوژی و در بحث نظریه در یک یا دو جنبه محدود کرد، زیرا پرسش‌های مهمی درباره ارتباط جمعی وجود دارد که به روش دیگری قابل بررسی نیستند، مگر با استفاده از روش علمی.
نظریه‌ها و مفاهیم ارتباط جمعی پاسخی هستند به چیستی‌های چگونگی ارتباط جمعی، نظریه به معنی درک ما از چگونگی جریان امور است. نظریه این امکان را به ما می‌دهد که همیشه در مورد کاری که انجام می‌دهیم آگاهی و درک به همراه نظریه داشته باشیم.
در این کتاب سعی شده آنچه در حوزه مفاهیم و نظریه‌های ارتباط جمعی به عنوان «اصول» یا مبانی، به ویژه «مکاتب» مطرح است؛ به گونه‌ای قابل درک در شش فصل تحت عناوین «جامعه‌شناسی ارتباطات»، «نظریه‌های تحول تاریخی وسایل و شیوه‌های ارتباطی»، «انواع نظریات ارتباطی از دیدگاه دنیس مک‌کوئیل»، «نگاهی به نظریه‌ها و نگرش‌های انتقادی به جامعه اطلاعاتی»، «نظریه‌ها و الگوهای روابط عمومی» و «چکیده مفاهیم ارتباطی» بیان شود.
آنچه در این فصول آورده شده بر اساس سر‌فصل‌های نظریه‌های ارتباط جمعی است و به منظور پر‌بار شدن مطالب سعی شده است از کتب فارسی و انگلیسی موجود در حوزه نظریه‌ها و برخی جزوه‌های درسی دیگر استادان گرامی بهره گرفته شود. در این کتاب سعی شده دغدغه دانشجویان و محققان به حداقل ممکن برسد.