بازرگانان دیپلمات
آیا میتوان مذاکره را به بخش خصوصی سپرد؟
در شماره ویژه تجارت فردا که پایان آبانماه منتشر شد، موسی غنینژاد، اقتصاددان، در میزگرد بررسی راههای پیش روی اقتصاد ایران برای خروج از شرایط نه جنگ، نه صلح به نامهای اشاره کرد که از طرف اتاق بازرگانی برای دستگاه دیپلماسی نوشته شده و اشاره داشته است که اتاق به عنوان نماینده بخش خصوصی میتواند وارد فرآیند مذاکره با اتاقها، تجار و بازرگانان آمریکایی شود و تلاش کند از مسیر گفتوگوهای تجاری مبتنی بر منافع دو طرف و تعریف منافع مشترک راهی پیش روی اقتصاد کشور قرار دهد. با این حال اتاق از وزارت امور خارجه پاسخی دریافت نکرده و این پرونده را به بایگانی سپرده است. کاری به نظر غنینژاد باید به صورت علنی مطرح میشد تا جامعه برای اجرایی شدنش به دولت فشار بیاورد.
اما آیا بخش خصوصی میتواند برای بهبود روابط خارجی و خروج ایران از تنگنای تحریم مذاکرهکننده خوبی باشد؟ فعالان بخش خصوصی که بخش عمدهای کارشان را در مذاکرات تجاری سپری میکنند قاعدتاً گزینههای قابل و توانایی برای مذاکرات غیرایدئولوژیک هستند. آنها میدانند چگونه باید بستری فراهم کنند که طرف مقابل هم نفع خود را مذاکره و توافق ببیند، نه تداوم جنگافروزی و خصومت. شاید بد نباشد اگر نظام حکمرانی در کنار سالهای سال فرصت که به نهادهای سیاسی و سیاسیون داده و هیچ نتیجهای نگرفته، راه را برای برقراری ارتباط بخش خصوصی باز کند تا شاید از این طریق نتیجه بهتر و راهگشایی حاصل شود.
