بانکداران معلم

برای مدت‌های طولانی روسا و مقام‌های ارشد بانک‌های مرکزی در سراسر دنیا، افرادی منزوی و فراری از دوربین‌ها و میکروفن‌ها بودند. در محافل عمومی ظاهر نمی‌شدند و سخن نمی‌گفتند تا نکند ناخواسته سیگنالی به بازارها بدهند و حرفی بزنند که باعث تغییر رفتار با تشنج در بازارها شود. نهایت آنچه از بانک مرکزی بیرون می‌آید مشتی گزارش آماری و داده‌هایی بود که حتی متخصصان هم به سختی آن را درک می‌کردند و می‌توانستند بفهمند چه خبر است. 

حالا بیش از یک دهه‌ای است که این رویکرد کاملاً متفاوت شده و دوربین‌ها تصاویر متفاوتی از روسای بانک‌های مرکزی در دنیا نشان می‌دهند؛ کسانی که حالا از سخن گفتن فراری نیستند و از قضا تلاش می‌کنند برای مردم صحبت کنند و بگوید که چه اهدافی دارند و برای رسیدن به این اهداف چه اقداماتی انجام می‌دهند. در حالی که آلن گرینسپن، رئیس اسبق فدرال رزرو، که 19 سال هدایت این نهاد مالی را برعهده داشت، به ندرت دیده می‌شد و سخنی می‌گفت، بن برنانکی دائم در دسترس رسانه‌ها بود تا بتواند بحران مالی را کنترل کند و با سخنانش رفتار مردم را مدیریت کند. جنت یلن نیز پس از او «توضیح دادن» را به عنوان یکی از سیاست‌های فدرال رزرو اعلام کرد. حالا بانک‌های مرکزی به این نتیجه رسیده‌اند که باید برای پیش بردن فعالیت‌ها و تسهیل دسترسی به اهدافشان، جامعه را با خود همراه سازند و این اتفاق جز با تعامل و گفت‌وگو میسر نیست.