عواقب ناامنی

قوانین الکترونیک ایران سال 1382 مصوب شدند؛ یعنی چند سال قبل از شکل‌گیری پلت‌فرم‌هایی مثل دیجی‌کالا و دیوار. تا به امروز این قوانین تغییری نکرده‌اند اما طی سالیان گذشته بنگاه‌های نوآور به سرعت رشد کرده و توسعه یافتند.

امروز بازار 80میلیونی ایران با پلت‌فرم‌های آنلاینی روبه‌رو است که نیاز مردم را با ارائه کالا و خدمات برطرف می‌کنند. اوج کمک‌رسانی این بنگاه‌ها به جامعه را در دو سال قرنطینه ناشی از پاندمی کرونا مشاهده کردیم. با وجود آثار مثبت گسترش و رونق استارت‌آپ‌ها مثل حفاظت از منابع محیط زیست، گسترش آموزش و بهداشت همگانی، ایجاد اشتغال و... اما سال 1402 برای بنگاه‌های نوآور سال دشواری بود.

بخشی از نیروهای سیاسی جامعه به بهانه‌های مختلف به این بنگاه‌ها تاختند و مالکیت آنها را زیر سوال بردند. دیجی‌کالا به بهانه فروش یک ماگ، دیوار به دلیل انتشار یک آگهی، یک موسسه مالی به دلایل نامشخص برای مردم و... فهرستی از نوآوران هستند که با برخوردهای سخت قانونی روبه‌رو شدند. همان قانونی که چندین سال از سن رشد این پلت‌فرم‌ها عقب ماندند. در حالی که اگر درست و به‌موقع و جامع طراحی و تصویب می‌شدند امروز شرایط نوآوران متفاوت ‌بود.

در این پرونده تلاش شده ضمن دسته‌بندی آسیب‌ها و تهدیدهای این بنگاه‌ها، به این سوال پاسخ داده شود که ایجاد نااطمینانی برای این بنگاه‌ها چه عواقبی برای اقتصاد کشور به دنبال دارد؛ چراکه یکی از مهم‌ترین کارکردهای بنگاه‌های نوظهور و نوآور، نقشی است که در رشد اقتصاد ایفا می‌کنند.