بریده روزنامه‌ها (اقتصادی)
درآمد میلیاردی از پوست خربزه
نوشت: در ۱۰ماهه اول امسال یک میلیارد و ۸۶۸ میلیون دلار میوه‌های خوراکی، پوست مرکبات یا پوست خربزه صادر شده و کشورهایی مانند لهستان، کانادا و آلمان بزرگ‌ترین مشتریان پوست مرکبات و خربزه ایران هستند. طبق آمار وزارت جهاد کشاورزی، صادرات پوست مرکبات و خربزه در همین مدت بالغ بر ۱۳۵ هزار تن به ارزش بیش از ۲۷۷ میلیون دلار بوده است. البته ارزش صادرات این بخش در قیاس با مدت مشابه سال قبل یک درصد کاهش یافته است. بر اساس آمارهای مهرماه افغانستان، تاجیکستان، قطر و کانادا هم از دیگر مشتریان این محصول هستند. ظاهراً پوست خربزه در صنایعی مانند تولید دارو و لوازم آرایشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
♦♦♦
خورندگان آب
نوشت: در روزهایی که بحث ورشکستگی آبی و خشکسالی عنوان می‌شود، رئیس اتحادیه دارندگان تعمیرگاه، اتوسرویس، توقفگاه و پارکینگ می‌گوید ایرانی‌ها تا زمانی که خودروشان با آب و کف تمیز نشود، راضی از کارواش بیرون نمی‌روند. از بین ۳۲۰ کارواش موجود در تهران، ۱۰ درصد از آب شرب شهری استفاده می‌کنند؛ با احتساب اینکه هر کارواش به طور میانگین بین ۲۰ تا ۵۰ مترمکعب آب در روز مصرف می‌کند، بیش از ۴۰۰ هزار مترمکعب در سال آب شرب به چاه‌های تهران ریخته می‌شود که این به معنای هزینه بیش از ۴۸۳ میلیون تومان برای تصفیه این حجم از آب است. این در حالی است که ۱۵۰ واحد کارواش هم در شرف تاسیس هستند.
♦♦♦
خوب و بد اقتصاد روحانی
در گفت‌وگو با هادی صالحی‌اصفهانی نوشت: نگاهی به وضع اسفناک اقتصاد ونزوئلا که سیاست‌هایی شبیه سیاست‌های احمدی‌نژاد را ادامه داد به خوبی نشان می‌دهد آن روند سر به بیراهه می‌زد. البته عملکرد دولت روحانی هم می‌توانست بهتر از این باشد. این دولت باید در تجهیز پس‌انداز و سرمایه‌گذاری داخلی تلاش بیشتری می‌کرد تا ظرفیت تولید رشد و اشتغال بهبود و تورم کاهش یابد. اما این دولت، امید زیادی به توافق هسته‌ای و سرمایه‌گذاری خارجی حاصل از آن بست که نتیجه لازم را نداد. چون دولت مشغول کاهش تورم بود، نمی‌توانست بدون ایجاد بی‌ثباتی بیشتر رشد اقتصادی ایجاد کند. در نتیجه نه اقتصاد به اندازه لازم رشد داشت و نه نابرابری کاهش پیدا کرد.
♦♦♦
رشت الکتریک را بردند و خوردند
به نقل از غلامعلی جعفرزاده‌ایمن‌آبادی، نماینده رشت نوشت: کارخانه رشت الکترونیک یکی از بهترین کارخانه‌های صنعتی دنیا بود و حتی صادرات محصول داشت، ارزآور بود و خوب کار می‌کرد. اما آن را در اولویت اول واگذاری قرار دادند. اسناد مثبته نشان می‌دهد وابستگان درجه یک مسوولان کشوری آن را خریدند. تمام کارخانه را خوردند و تنها زمین آن باقی ماند و اگر این زمین قابل خوردن و بردن بود نیز این کار را انجام می‌دادند. البته برای زمین این مجموعه نقشه‌های شومی کشیده‌اند. چراکه این زمین در یکی از بهترین نقاط رشت واقع شده و با توسعه شهری ارزش‌افزوده آن بالاتر رفته و همه متقاضی این زمین شده‌اند.
