عارضه جدید

نااطمینانی شرایطی است که در آن یا پیشامدهای ممکن که در آینده اتفاق می‌افتد مشخص و معلوم نیست یا اینکه در صورت مشخص بودن، احتمال وقوع آنها یا تابع توزیع احتمال آن نامشخص است. در چنین شرایطی با وجود هر دو یا یکی از حالت‌های فوق، تصمیم‌گیری در مورد آینده پیچیده و دشوار می‌شود و اصطلاحاً عنوان می‌شود که «فضای نااطمینانی» بر تصمیم‌ها حاکم شده است. اقتصاد ایران پیش از این سال‌ها گرفتار نااطمینانی‌های بزرگی نظیر تحریم شده بود. قطعی اینترنت یا پایان مذاکرات هسته‌ای نیز به نوعی برای جامعه نااطمینانی ایجاد کرده‌اند اما اعتراض‌های اخیر که از خیلی جهات با اعتراض‌های گذشته متفاوت هستند، این نگرانی را ایجاد کرده است که نااطمینانی سیاسی را نیز باید به فهرست نااطمینانی‌های موجود اضافه کنیم. گاهی ممکن است کشوری در شرایط اعتراض‌های اجتماعی و سیاسی قرار گیرد و فاصله اعتراض‌ها نیز کوتاه شود و در عین حال تداوم داشته باشد، در این صورت هم می‌توان گفت آن کشور در شرایط نااطمینانی سیاسی قرار گرفته است. در ماه‌های اخیر تعداد و موضوعاتی که موجب بروز ناآرامی‌های اجتماعی در کشور می‌شود در مقایسه با سال‌های گذشته افزایش قابل توجهی داشته و به اعتراض‌هایی در سطح کشور منجر شده است. نااطمینانی چگونه به بحران دامن می‌زند؟ اعتراض چه عواقب اقتصادی به همراه دارد؟ نسلی در خیابان است که آینده‌ای برای خود متصور نیست. این پرسش پیش می‌آید که تاراج منابع طبیعی چگونه نسل آینده را معترض می‌کند؟