در جست‌وجوی رشد
چقدر از خاک ایران مناسب کشاورزی است؟
تحقیق این هفته طبق معمول سه مقاله در بر دارد که مقاله نحست را امیلیو اکمپو نوشته و خلاصه ای از آن در این شماره ترجمه شده است. اکمپو در مقاله خود که با نام «پوپولیسم، تهدیدی برای لیبرا لدموکراسی » در ژانویه امسال به چاپ رسید، بیان می‌کند که خطر پوپولیسم برای دموکراسی بیشتر از خطر کمونیسم است. طبق دیدگاه او، کمونیسم رو در رو با دموکراسی مبارزه می‌کند ولی پوپولیسم با رسوخ در فرهنگ جامعه باعث تضعیف حاکمیت قانون و لطمه به اقتصاد می‌شود. اما ریشه این پوپولیسم مدرن کجاست؟
مقاله دوم این هفته را ویلیام ایسترلی استاد اقتصاد در دانشگاه نیویورک درباره «در جست‌وجوی اصلاحاتی برای رشد، حقایق جدید در مورد نتایج سیاست و رشد» نوشته است. مقدمه این مقاله اشاره به استناد مکرر به حقایق آماری در ادبیات قبلی داشت که در بازده رشدی اصلاحاتی که در اجماع واشنگتن گنجانده شده بود (که تحت عنوان اصلاحات جهانی شدن یا نئولیبرال نیز شناخته می‌شود) شک داشتند. بنابراین حقایق آماری قبلی در مورد اصلاحات و نتایج ضعیف رشد به صدور حکمی تقریباً جهانی مبنی بر اینکه حمایت از آزادسازی اصلاحات «مرده» است، منجر شده بود.
مقاله سوم با عنوان « چقدر از خاک ایران مناسب کشاورزی است؟ » را چهار محقق ایرانیِ مقیم دانشگاه‌های خارج از ایران، از جمله محسن مسگران، از دانشگاه دیویس کالیفرنیا و پژوهشگر «پروژه ایران 2040 دانشگاه استنفورد 3» کاوه مدنی از کالج سلطنتی لندن، حسین هاشمی از دانشگاه لوند سوئد و پویا آزادی مدیر «پروژه ایران 2040 دانشگاه استنفورد» نوشته‌اند. در این مقاله ظرفیت‌های خاک ایران برای کشاورزی بر مبنای ویژگی‌های خاک، نقشه‌برداری از عوارض زمین و شرایط آب وهوایی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
