کشور برگزیده سال

با وجود تمام اراده‌ها و نیت‌های خوش که در سال 2014 تحقق پیدا نکردند نمی‌‌توان این سال را به عنوان سال خوبی برای سیاره زمین تلقی کرد. در میان جنگ، بیماری و قیام، 12 ماه گذشته همانند یک راه هموار اما اسفناک برای چهار اسب‌سوار آخرالزمان (اشاره به انجیل است) به نظر می‌رسد. اما اگر به دقت بنگریم در میان نکبت می‌توان دلایلی برای خوش‌بینی پیدا کرد. چه به زور پررویی و چه با استفاده از فلسفه رواقیون هنوز می‌توان نامزدهای زیادی را برای عنوان کشور برگزیده اکونومیست پیدا کرد.
در واقع 2014 سال بدی برای کل کشورها و تعداد زیادی از تک‌تک ملت‌ها بود: تروریست‌های موسوم به دولت اسلامی نواحی زیادی از عراق و سوریه را مورد تهاجم قرار دادند و نیروهای روسیه طوری اوکراین را تجزیه کردند که انگار مرزها به جای خطوط ثابت نوارهای کشی هستند. بوکوحرام حاکمیت نیجریه را مورد حمله قرار داد و الشباب دماغه آفریقا را به آشوب کشید. سودان جنوبی که فقط سه سال از پیدایش و تشکیل آن می‌گذشت به جنگی داخلی دچار شد. اما مناطق دیگر شجاعانه در برابر سقوط مقاومت کردند. شاید جزایر مارشال در حال غرق شدن باشند اما با پیشتازی در عرصه مقابله با تحولات اقلیمی حداقل در میدان مبارزه نابود خواهند شد. منطقه تحت ‌حاکمیت پیشمرگه‌ها در کردستان عراق -‌ که هنوز به کشور تبدیل نشده اما در آن مسیر قرار گرفته است -‌ با نیروهای داعش درگیر شد و شاید عامل نجات بغداد هم باشد. در یک رویارویی دموکراتیک -‌ که مسیری پرآشوب را پیمود -‌ مردم اسکاتلند عاقلانه تصمیم گرفتند تا به پایان سه قرن اتحاد رای ندهند و همچنان در بریتانیا باقی بمانند. این تصمیم می‌تواند اسکاتلند را نامزد مناسبی برای عنوان کشور برگزیده سازد، اما نامیدن آن به اسم یک کشور با وجودی که مردم آن پذیرفتند کشور مستقل نباشند مغایر با شرایط ماست. در سایر مناطق جهان نیز از فجایع بزرگی پیشگیری شده است. سنگال (و نیجریه) با هوشمندی کامل با شیوع ابولا مقابله کرد. افغانستان هنوز یکی از تیره‌ترین و غم‌بارترین مناطق جهان است اما پس از تفویض آرام قدرت اندکی از وخامت اوضاع کاسته شد. طالبان هنوز هم مردم را قتل‌عام می‌کنند اما از نظر سیاسی آنها شکست خورده‌اند. شایسته است از لبنان کوچک به خاطر جذب و پذیرش صدها هزار پناهنده سوری یادی شود که با وجود ورود همزمان خارجیان نامطلوب توانست وضعیت خود را بهتر نگه دارد. اگر فرآیند صلح بین دولت کلمبیا و شورشیان فارک موفقیت‌آمیز باشد می‌توان این کشور را نامزد مطلوبی برای جایزه سال 2015 دانست.
در حوزه اقتصاد نیز عملکردهای برجسته‌ای به چشم می‌خورد. ایرلند و ایسلند هر دو خود را از گرداب بیرون کشیدند و نشان دادند دموکراسی‌ها نیز در زمان ضرورت می‌توانند تصمیمات دردناکی اتخاذ کنند. در میان کشورهای منطقه یورو کشور استونی توانست خود را از بحران‌ها دور نگه دارد. پیروزی نارندرا مودی در هند را می‌توان به عنوان لحظه‌ای قلمداد کرد که بزرگ‌ترین دموکراسی جهان توانست توانایی‌های بالقوه فراوان خود را بشناسد. شاید چنین اتفاقی در سال 2015 نیز تکرار شود.

و برنده ما...
اما زندگی و حاکمیت بیشتر از اسلحه و تولید ناخالص داخلی اهمیت دارند. به انتخاب سال گذشته ما یعنی کشور اروگوئه نگاه کنید که به خاطر جایگاه آزادی‌طلبانه و آزادی مواد مخدر برگزیده شد. این کشور در طول سال نشانه‌های لیاقت دیگری همانند انتخابات نمونه، رشد چشمگیر و پذیرش شش زندانی گوانتانامو را به نمایش گذاشت. دو رقیب برتر ما برای عنوان سال 2014 صلاحیت خود را به خاطر نشان دادن بلوغ سیاسی کسب کردند که همانند بیشتر دستاوردهای بزرگ هم رهبران و هم مردم را دربر می‌گیرد. اندونزی یکی از این پیشتازان است. بزرگ‌ترین کشور مسلمان جهان که در آن یک سیاستمدار نوین توانست با کسب عادلانه آرا، رژیم نظامی قدیمی را کنار بگذارد. رئیس‌جمهور جدید اصلاح‌طلب این کشور جوکو ویدودو (Joko Widodo) تلاش خود برای کشاندن اندونزی به سمت شکوفایی و پیشرفت را آغاز کرده است.
اما برنده ما کشوری کوچک‌تر است. چرا که ما اعتقاد داریم برجستگی و نمونه بودن از اندازه اهمیت بیشتری دارد. آرمان‌طلبی ناشی از بهار عربی عمدتاً به خونریزی و افراط‌گرایی انجامید اما یک استثنای درخشان داشت: تونس در سال 2014 موفق شد قانون اساسی جدیدی تصویب و انتخابات مجلس و ریاست‌جمهوری را برگزار کند. اقتصاد این کشور در تنگنا قرار دارد و سیاست آن شکننده است اما عمل‌گرایی و اعتدال تونس امید را به منطقه‌ای ویران و جهانی پرآشوب بازگرداند. تونس، مبارک باشد.
منبع: اکونومیست