خروج از بازار سهام

در روزهای پایانی سال 1394 همه تحلیلگران متفق‌القول، آینده روشنی را برای سال 1395 پیش‌بینی می‌کردند و با توجه به امضای برجام انتظار داشتند که به زودی تمام مشکلات موجود از چهره اقتصاد ایران رخت بربندد. از طرفی اخبار واصله مبنی بر امضای قراردادهای شرکت‌های خودرویی، خبرهای مذاکرات برای سرمایه‌گذاری در بخش نفت، باز شدن درهای سوئیفت برای کشور و دیگر اخبار مبنی بر ورود سرمایه‌گذاران خارجی این پیش‌بینی‌ها را قوت می‌بخشید. اما در ماه‌های ابتدایی سال، فعالان بازارهای مالی متوجه برخی کارشکنی‌ها و طبعاً سرعت ‌پایین به ثمر نشستن دستاوردها شدند که همین امر کم‌کم موجب خروج سرمایه از بازار سهام و ورود به بازار بدهی (بزرگ‌تر شدن صندوق‌های با درآمد ثابت) شد. همچنین پایین بودن بهای جهانی نفت و فرآورده‌های آن و همچنین نداشتن چشم‌انداز مثبت از نرخ‌های جهانی، باعث شد صنعت پتروشیمی و پالایشگاهی نیز با اقبال خوبی در بازار سهام مواجه نباشند. اما در فصل دوم سال، در عرصه بین‌الملل شاهد رشد نرخ محصولات فلزی بودیم که این امر ناشی از افزایش تقاضا مخصوصاً در کشور چین و همچنین کاهش عرضه در سطح بین‌الملل بود. این امر باعث شد صنعت فلزات اساسی و همچنین استخراج کانی‌های فلزی با اقبال خوبی در بازار مواجه شوند و رشد مناسبی را در دوره‌ای که سهام اکثر شرکت‌های بورسی جامه قرمز به تن کرده بودند داشته باشند. از طرف دیگر نمودار شاخص بازار نیز به دلیل رشد هیجانی بیش از 30‌درصدی بازار پیش از عید نوروز و رسیدن شاخص کل از 61 هزار واحد به 81 هزار واحد، در سال 1395 روندی اصلاحی و فرسایشی در پیش گرفت. به طوری که در فصل بهار از سقف 80 هزارواحدی به کف 72500‌واحدی نزول یافت. اما در فصل تابستان هر چند که افت و نزول‌های فصل گذشته جبران نشد اما اقبال به چند صنعت بازار باعث شد روزهای سبزتری را نسبت به بهار داشته باشیم و سقف 78 هزار و 800‌واحدی را به عنوان رکورد فصل تابستان ثبت کنیم. به نظر می‌رسد از دید نموداری عبور شاخص از مقاومت 79 هزار‌واحدی و تثبیت بالاتر از این منطقه می‌تواند مقدمه و شروع حرکت‌های صعودی بعدی بازار باشد.