تاریخ انتشار:
قمارباز
بریتانیا و اروپا
دیدگاه دیوید کامرون نسبت به اروپا تحمیلی است. نخست‌وزیر خواهان اتحادیه‌ای اروپایی است که خود را وقف تجارت آزاد و رقابت کند و به جای درگیر ساختن تجارت در کاغذ‌بازی به آن کمک کند.
ترجمه جواد طهماسبی
دیدگاه دیوید کامرون نسبت به اروپا تحمیلی است. نخست‌وزیر خواهان اتحادیه‌ای اروپایی است که خود را وقف تجارت آزاد و رقابت کند و به جای درگیر ساختن تجارت در کاغذ‌بازی به آن کمک کند. به گفته او اتحادیه باید «کوچک‌تر و با تشریفات اداری کمتر» باشد. باید در مواردی مانند مقابله با تروریسم همکاری‌های وسیعی وجود داشته باشد. اما تا جایی که ممکن است تصمیم‌هایی که بر مردم یک کشور تاثیرگذار هستند، توسط دولت همان کشور اتخاذ شوند. او همچنین در سخنرانی مهم و تاریخی خود در سوم ژانویه در لندن- که با تاخیر انجام شد- اظهار کرد بریتانیا باید در اتحادیه بماند. اما طرح آقای کامرون برای تحقق این دیدگاه خطرناک است. او قصد دارد روابط بریتانیا با اروپا را به مذاکره مجدد و سپس ماندن بریتانیا در باشگاه اروپایی و یا خروج از آن را به همه‌پرسی بگذارد. این رای‌گیری در نیمه دوم زمان کاری مجلس آینده یعنی تا پایان سال 2017 انجام خواهد گرفت. اقدام آقای کامرون به خاطر مشکلات منطقه یورو صورت می‌گیرد. بدبینان به اروپا در حزب محافظه‌کار از مدت‌ها قبل رهبران حزب را مورد حمله قرار داده بودند. اما با کاهش بخت و اقبال اتحادیه اروپا این حملات شدت
بیشتری گرفته‌اند. اگر قرار است منطقه یورو انسجام خود را حفظ کند اتحادیه اروپا باید مستحکم‌تر شود. بدبینان نسبت به اروپا این دوره ضعف را فرصتی می‌بینند تا بریتانیا روابط خود را با اتحادیه اروپا سست‌تر کند. با پذیرش همه‌پرسی آقای کامرون امیدوار است تلاش افراد بدبین حزب خود و حزب استقلال بریتانیا را کمرنگ‌تر کند. حزب استقلال ممکن است در انتخابات بعدی مجلس اکثریت محافظه‌کاران را از آنها بگیرد. اما حتی اگر هدف اولیه نخست‌وزیر از برگزاری همه‌پرسی نجات وضعیت سیاسی خودش باشد، استدلال‌های منطقی‌تری هم دیده می‌شوند. همه‌پرسی‌ها روش مناسبی برای حل مسائل مهم مرتبط با قانون اساسی هستند و از آنجایی که حتی احزاب سیاسی هم دچار شکاف می‌شوند نمی‌توان آنها را در انتخابات عمومی مطرح کرد. اکونومیست اعتقاد دارد برای حل موضوع روابط بریتانیا با اروپا همه‌پرسی ضرورت پیدا می‌کند. سوال اصلی اینجاست که همه‌پرسی چه زمانی برگزار شود. آقای کامرون به درستی عقیده دارد اکنون زمان مناسبی نیست. چرا که آینده اتحادیه اروپا مبهم است. او می‌خواهد همه‌پرسی در نیمه زمان کاری مجلس آینده برگزار شود. تا آن زمان اوضاع مشخص می‌شود. این زمان همچنین به
او اجازه می‌دهد تا روابط کشورش را با اروپا به مذاکره مجدد بگذارد. او قبلاً گفته است بریتانیا از برخی توافق‌های گذشته درباره نظام قضایی و پلیس خارج می‌شود. اما معلوم نیست چه درخواست‌های دیگری از جانب او مطرح خواهد شد. او به بریتانیایی‌ها قول داده است، تحولاتی بنیادین ایجاد کند.
محافظه‌کاران راضی، حزب کارگر ناخشنود
به نظر می‌رسد سخنرانی آقای کامرون مفید بوده است. اعضای محافظه‌کار مجلس که نگران بودند کرسی‌های خود را به حزب استقلال بریتانیا ببازند، خوشحال شده‌اند. از طرف دیگر حزب کارگر که طرفدار اتحادیه اروپاست سر در گم شده است. اگر حزب کارگر با همه‌پرسی موافقت نکند به عنوان گروهی خودخواه منزوی خواهد شد. منافع این تصمیم برای بریتانیا زیاد است. آقای کامرون با مهارت خاصی توانست نظر پرطرفدار بدبینان به اروپا را رد کند. آنها عقیده داشتند بریتانیا باید مانند نروژ و سوئیس وضعیتی نیمه‌عضو داشته باشد. ممکن بود بریتانیا زمان زیادی را برای پیدا کردن راه‌حلی ناکارآمد تلف کند. هر نوع توافق جدید با اعضای دیگر اتحادیه اروپا ممکن است برای بریتانیایی‌ها قابل پذیرش نباشد. عدم تصمیم‌گیری کامرون برای ترک اتحادیه اروپا فرصتی برای او ایجاد می‌کند تا به اهداف خود در مذاکرات مجدد دست یابد. او می‌تواند موفقیت خود را به رخ بکشد و به رای‌دهندگان اروپا توافقی جدید نشان دهد که حاکی از موفقیت آنهاست. اکونومیست ترجیح می‌دهد آقای کامرون زمان همه‌پرسی را اعلام نکند. بدبینان به اروپا در حزب محافظه‌کار و حزب استقلال بریتانیا از موضوع همه‌پرسی راضی
هستند. اکنون به نفع کشور است تا اجازه دهد حزب محافظه‌کار آینده همه‌پرسی را در زمانی کاملاً مناسب برگزار کند. برگزاری همه‌پرسی در پنج سال آینده می‌تواند خطراتی داشته باشد. ابتدا، ممکن است برای اقتصاد زیان‌آور باشد. بخش تجاری نگران خروج بریتانیا از اروپاست. در چند هفته گذشته سه شرکت بزرگ خودروسازی خواستار باقی‌ماندن بریتانیا در اتحادیه بودند. تهدید خروج تا سال 2017 ممکن است شرکت‌های چند‌ملیتی را از سرمایه‌گذاری در بریتانیا منصرف کند. دوم، اگرچه پنج سال زمان زیادی به نظر می‌رسد ممکن است برای تعیین آینده منطقه یورو کافی نباشد. هنگام شروع، هیچ کس فکر نمی‌کرد بحران پنج سال به طول انجامد. حل بحران زمان بیشتری لازم دارد. تا زمان همه‌پرسی مردم بریتانیا احتمالاً نخواهند توانست برای ماندن یا خروج تصمیم بگیرند. سوم، مذاکرات ممکن است نتیجه بدی داشته باشد. بسیاری از رهبران اروپا از آنچه زیاده‌خواهی بریتانیا می‌خوانند ناراحت هستند و فکر می‌کنند بریتانیا در اندیشه خروج از اتحادیه است. اگر آنها به این نتیجه برسند که بریتانیا به جای توجه به سلامت اتحادیه قصد دارد راه خود را در پیش بگیرد، ممکن است در مذاکرات با موضعی
سرسختانه وارد شوند و عواقب ناگواری برای کامرون به وجود آورند. ملتی که تحقیر شود از همه‌پرسی برای ضربه زدن به دولت خود استفاده خواهد کرد و کشور را از اتحادیه اروپا خارج می‌کند. این خطرات قابل توجه هستند. اما آقای کامرون چند برگ برنده دارد. خانم آنگلا مرکل بریتانیا را متحدی ارزشمند می‌داند و در موضوعاتی مانند بودجه اتحادیه اروپا و اتحادیه بانکی از موضع خود عقب‌نشینی کرد تا به کامرون کمک کند با بدبینان به اروپا مقابله کند. این احتمال وجود دارد که وی در جریان مذاکرات نظر مساعدی داشته باشد تا بتواند در همه‌پرسی به آنچه امیدوار است برسد. از طرف دیگر واضح است که به‌رغم اعتراضات زیاد مردم بریتانیا علیه بروکسل، آنها تمایلی برای خروج ندارند. در نظر‌سنجی ماه می گذشته تعداد طرفداران خروج دو برابر حامیان ماندن در اتحادیه بود. اما با ظهور احتمال خروج مردم اقبال کمتری به آن نشان می‌دهند. هم‌اکنون نظر‌سنجی‌ها دو عقیده ماندن و خروج را متعادل می‌بینند. آقای کامرون با آینده کشورش بازی می‌کند. اما به‌رغم گفته مخالفانش او هنوز دست بالاتری دارد و با اندکی شانس می‌تواند در این قمار برنده شود.
دیدگاه تان را بنویسید