تاریخ انتشار:
تمام قد پشت ژنرال‌های اقتصادی‌کابینه
کابینه اقتصادی حسن روحانی همگی رای آوردند. از علی ربیعی و طیب‌نیا و حجتی و چیت‌چیان و واعظی وزرای کار و اقتصاد و کشاورزی و نیرو و ارتباطات که بدون حاشیه و جنجال از سد مجلس گذشتند تا نعمت‌زاده و آخوندی و زنگنه - هر چند با حواشی که طیف پایداری مجلس برایشان ایجاد کرد
کابینه اقتصادی حسن روحانی همگی رای آوردند. از علی ربیعی و طیب‌نیا و حجتی و چیت‌چیان و واعظی وزرای کار و اقتصاد و کشاورزی و نیرو و ارتباطات که بدون حاشیه و جنجال از سد مجلس گذشتند تا نعمت‌زاده و آخوندی و زنگنه - هر چند با حواشی که طیف پایداری مجلس برایشان ایجاد کرد- نشان دادند آن قدر چنته‌شان از تجربه و کارایی پر است و کشور برای نجات از بحران کنونی نیازمند حضورشان، که با تمام این موانع، کلید وزارتخانه‌ها را در نهایت به دست‌شان داده شد. هشت ژنرال اقتصادی کابینه حسن روحانی که به نظر می‌رسد بیشترین همراهی و همگنی را با هم دارند و اگر برنامه‌هایشان اجرایی شود، می‌توانند در کنار هم به سمت اجرای وعده‌های حسن روحانی به ملت، حرکت کنند. مردانی که یکی از دیگری در داشتن سبقه و تجربه پیشی می‌گیرد. همگی کارآزموده‌اند و اغلب در کابینه‌های قوی خاتمی و هاشمی، سمت‌های کلیدی را بر عهده داشته‌اند. آنها می‌روند تا در نبود نیروهای تازه کار، در حالی که اغلب با استقبال نیروهای وزارتخانه‌هایشان رو به رو می‌شوند، به قول مشاوران اقتصادی کابینه آقای روحانی تلاش کنند تا شاید کشور به وضعیت سال 1384 برگردد و روزی بتوانند به مردم
مژده بدهند اوضاع اقتصادی آنقدر خوب شده که به ثبات سال 1384 رسیده‌اند. همان روزهایی که اکثر آنها کابینه‌هایشان را به مردان نه‌چندان نام آشنای کابینه نهم در حوزه اقتصاد تحویل دادند تا به قول محمدرضا باهنر قطار توسعه کشور رو به عقب برود.
روحانی از نگاه بسیاری از نمایندگان و ناظران بیرونی، دفاع قوی از وزرایش کرد؛ پشت تمام اعضای کابینه‌اش با وجود برخی تخریب‌ها ایستاد؛ اما در عین حال حرمت مجلس را نگه‌داشت. نه نمایندگان را به اسم «شوخی کردم»، کنایه باران کرد و نه از موضع بالایی که مجلس را در راس امور نمی‌بیند، از کنار نقد و مخالفت نمایندگان بدون اعتنا گذشت. ایرادهای مخالفان را دسته‌بندی کرد و برای هر کدام جوابی آماده نمود. بارها تاکید کرد که کاندیداهایش برای وزارتخانه‌ها را نه از روی تک رایی و نزدیکی به حلقه نزدیکانش انتخاب کرده و نه مانند برخی از نمایندگان مجلس به روی اسمی به خاطر تعلقش به فلان دسته سیاسی خط بطلان کشیده است. گفت اصلاح‌طلبان را قبول دارد و چه عیبی دارد وزیرش گرایش سیاسی داشته باشد؟ مهم این است که در کارش دسته‌بندی به خرج ندهد. در حالی که گفت نمایندگان آزادند در نقد؛ اما در عین حال گوشزد کرد که برخی نقدها سنگین بوده برایش و احساس کرده حب و بغض سیاسی در آن نقدها نقش داشته تا نگرانی برای منافع ملی؛ محکم پای مردان پیشنهادی‌اش ایستاد و گفت زنان را در جایگاه‌های مدیریتی خواهد گمارد. قولی که به اقوام و اهل سنت هم داد. موضع روشنی در مورد اتفاقات 88 گرفت و گفت هر دو طرف اشتباه‌هایی کردند. اما وقتی وزیر پیشنهادی‌اش از سوی قوه قضائیه و وزارت اطلاعات متهم نشده، یعنی پرونده 88 او بسته است و نباید صحن مجلس به جلسه اعتراف‌گیری تبدیل شود. حسن روحانی دفاع آخرش از مردان کابینه‌اش جانانه بود و در قامت یک رئیس‌جمهور به جد مخالفان وزرایش را نه‌تنها نقد کرد بلکه برخی از مخالفت‌ها را سنگین و دور از دایره اخلاق دانست و گفت نمی‌پسندد این رفتار با کابینه پیشنهادی‌اش را وقتی ملت در حماسه 24 خرداد به او رای دادند و تفکر اعتدال او را پذیرفته‌اند.
خطاب به طیف پایداری‌های مجلس به صراحت لب به سخن گشود و گفت چه رسمی است که وزیر پیشنهادی‌ام خود می‌گوید من نبوده‌ام و نیستم، دیگری اصرار دارد که بگوید تو بودی. روحانی در همان ابتدای سخنانش حد و مرز کابینه‌اش با ماجراهای سال 1388 را مشخص کرد و گفت در ادبیات اعتدال او، نه خیابان رفتن ملت را پسندیده می‌داند نه اتفاقاتی مانند کهریزک را؛ گفت که نمی‌فهمد چرا کابینه را شرکت سهامی معرفی کرده‌اند و این همه سعی شد در مقام مخالفت با وزرای پیشنهادی‌اش، به جای واکاوی برنامه سراغ این بروند که در سه دهه گذشته در کدام حزب و گروه و تشکل سیاسی بوده است؟
روحانی گفت که نقدها حق نمایندگان بود. گفت حتی با وجود اینکه برخی از رسانه‌ها نیز نسبت به نوع سوالات و انتقادات لحن انتقادانه‌ای داشتند و گاهی از اصطلاح اعتراف‌گیری استفاده کردند، ولی به نظر او همه مباحث، سخنان و نقدها، حق نمایندگان بود و آنها باید بدانند که به چه کسی و به چه دیدگاهی رای می‌دهند. گفت که او و کابینه‌اش به رای مجلس احترام می‌گذارند، اما برخی از تعبیرات در مجلس کمی دلگیرکننده بود. اما چه باید کرد این شیوه مرسوم در مردم‌سالاری پارلمانی است و همه ما باید عادت کنیم و تحمل‌ها را بالا ببریم. البته از مجلسی‌ها هم خواست که آنها هم مانند مردان کابینه او، ظرفیت‌هایشان را بالاتر ببرند. گفت هر نقدی پذیرفتنی است. اما باز امایی گذاشت که «برخی از نقدها و سوالات سنگین بود». روحانی بعد از این دست تعارف‌ها، خط و نشانش را جدی کشید و گفت همه این آزادی‌ها درست اما «هیچ‌کس نمی‌تواند نظر شخصی خود را جای اسلام یا انقلاب بنشاند». از نگاه روحانی، نماینده مجلس هم باید تحمل آرای مخالف را داشته باشد. به نمایندگان گفت، در تعیین مردان کابینه‌اش وسواس به خرج داده و شرایط کشور به گونه‌ای است که دیگر نمی‌توانیم آزمون و خطا را تجربه کنیم. رئیس‌جمهور گلایه کرد از اینکه این میزان به سن وزرایش به عنوان بعد منفی پرداخته شده است و گفت پیری، جوانی و میانسالی وزرا برای او فرقی نمی‌کرد و یا فرقی نمی‌کند. به اتهامات مربوط به فساد مالی در کابینه‌اش هم برخورد جدی‌تری کرد و به نمایندگان اکثراً اصولگرا گوشزد کرد که این کابینه، کابینه پاکی است، که با پشتوانه بیش از سه دهه خدمت در سطوح مختلف نظام پیشنهاد شده است. روحانی از نمایندگان خواست به این نکته توجه کنند که رعایت حقوق شهروندی و حاکم شدن فضای نشاط و امید از خواسته‌های مردم است و وزرایی را انتخاب کرده تا به کمک آنها مشکل اقتصاد و اشتغال را رفع کند. او ادامه داد، وضعیت فعلی کشور در تمام زمینه‌ها دشوار و پیچیده است، در عرصه اقتصادی با تورم بالا، نرخ سرمایه‌گذاری پایین، رکود بنگاه‌های تولیدی و نقدینگی بالا و... مواجه هستیم. با این پیش‌زمینه گفت که تک‌تک اعضای کابینه متناسب با شدت چالش‌های پیش رو و انتظار مردم و نخبگان و شرایط وزارتخانه‌های مربوطه انتخاب شده‌اند و انجام تعهدات دولت در برابر مردم نیازمند اراده ملی است. تاکید کرد، وزرایش نه از روی اراده شخصی خود بلکه با مشورت نخبگان و مطالعه ظرفیت‌های کشور برگزیده شده‌اند و نگاهش در انتخاب همکارانش نگاه حرفهای و تخصصی بوده؛ به صراحت خطاب به کسانی که کابینه‌اش را شرکت سهامی دانسته بودند و سهم هاشمی و خاتمی و ناطق نوری و عبدالله نوری را پیش کشیده بودند، گفت هیچ‌گاه به دنبال سهم‌دهی به هیچ جناح و هیچ حزب و هیچ شخصیتی نبوده و حدس و گمان درباره سهم دادن به گروه‌ها، جناح‌ها و حتی شخصیت‌های سیاسی، از واقعیت دور است و اگر کسی چنین تصوری داشته باشد جزو همان ظن و گمان‌هایی است که قرآن آن را اثم و گناه می‌داند و وزیران این کابینه هم هیچ کدام حرص و ولعی برای وزارت نداشته و ندارند، اما انگیزه کافی را دارند. «کابینه دولت تدبیر و امید کابینه‌ای فراجناحی است». جمله‌ای که چند بار تکرار کرد. البته مشی سیاسی مردان کابینه‌اش را که اکثراً منطبق بر مشی اصلاح‌طلبان و کارگزاران است، تکذیب نکرد و گفت که فراجناحی بودن به معنای نداشتن گرایش سیاسی نیست: «بدیهی است که این افراد تفکرات مشخص سیاسی و حتی متفاوت با یکدیگر داشته باشند. آنچه اهمیت دارد این است که در کار دولت و در دعوت افراد به همکاری، فراجناحی عمل کنیم.» روحانی یادآوری کرد که با اصطلاحات مشکلی ندارد ولی وزیر باید کل ملت را ببیند نه منافع یک جناح و نمایندگان مطمئن باشند همین می‌شود.
در نهایت به شبه‌محاکمه برخی وزرایش مانند آخوندی و نجفی و زنگنه و میلی‌منفرد در مورد حوادث سال 1388 اشاره کرد و گفت چهار سال پیش اتفاقات تلخی رخ داد و عده‌ای اردوکشی خیابانی کردند و عده‌ای کهریزک را درست کردند: «همه می‌دانیم کارهای بسیار ناپسندیده‌ای صورت گرفته و همه باید تلاش کنیم آتش‌ها با تدبیر خاموش شود، ضمن آنکه ما به دستگاه قضایی اعتماد داریم؛ عده‌ای احضار شدند، عده‌ای متهم بودند، عده‌ای محکوم شدند و همه آنها مشخص است. اما بعد از چهار سال باز هم نباید از کوچه‌های باریک دنبال اهدافی بگردیم که منافع آن برای کشور نامشخص است.» به حرفهای آخوندی و زنگنه در مورد عدم همراهی با موسوی پس از اتفاقات 88 اشاره کرد و گفت: «چرا فردی می‌گوید نبوده و اصرار می‌کنید که بوده؟ دستگاه‌های قضایی و امنیتی می‌گویند نبوده است، آن یکی می‌گوید باید ثابت کنی که نبوده‌ای. من می‌پرسم آیا این به نفع کشور است؟»
روحانی در نهایت حرفش را بسیار صریح گفت که می‌داند برخی از مخالفت‌های نمایندگان با وزرایش سیاسی بوده و این دست ایرادهای سیاسی‌شان به خاطر مصالح ملی نبوده: «فراموش نکنیم یک بار ما مساله‌ای را پیگیری می‌کنیم به خاطر مسائل ملی و امنیت ملی و گاهی برای منافع جناحی و حزبی، این دو با هم متفاوت است؛ اما آنچه مهم است، همه باید تلاش کنیم جلوی تکرار تخلفات را بگیریم و نگذاریم دیگر تکرار شود و باید توجه داشته باشیم آنچه فتنه‌ها را خاموش و از تکرار آن جلوگیری می‌کند، همین حماسه حضور مردم در انتخابات است و بازگشت اعتماد همه مردم به صندوق آرا، اصلاح شیوه‌ها در اجرا و نظارت، توازن در رسانه‌های خبری و صدا و سیما، عقلانیت و اعتدال و بالاخره جایگزینی فضای اعتماد و نشاط به جای فضای تردید و اختلاف.» حتی روحانی خطاب به نمایندگانی که وزرایی مانند زنگنه و نعمت‌زاده را به دست داشتن در فساد اقتصادی متهم می‌کردند، گفت که او به عنوان رئیس‌جمهور به دستگاه امنیتی کشور اعتماد دارد و آنها هم به خود او و هم به نمایندگان ویژه‌اش اطمینان دادند که هیچ یک از وزیران پیشنهادی‌اش نه فقط از نظر امنیتی، بلکه از نظر اخلاقی و مالی هم هیچ مساله قابل ذکری ندارند و حتی او به این استعلام‌ها هم اکتفا نکرده و فراتر از روال معمول همه دولت‌های گذشته، مشورت و رایزنی را نسبت به همه وزیران در بالاترین سطح دنبال کرده است.
روحانی از نگاه بسیاری از نمایندگان و ناظران بیرونی، دفاع قوی از وزرایش کرد؛ پشت تمام اعضای کابینه‌اش با وجود برخی تخریب‌ها ایستاد؛ اما در عین حال حرمت مجلس را نگه‌داشت. نه نمایندگان را به اسم «شوخی کردم»، کنایه باران کرد و نه از موضع بالایی که مجلس را در راس امور نمی‌بیند، از کنار نقد و مخالفت نمایندگان بدون اعتنا گذشت. ایرادهای مخالفان را دسته‌بندی کرد و برای هر کدام جوابی آماده نمود. بارها تاکید کرد که کاندیداهایش برای وزارتخانه‌ها را نه از روی تک رایی و نزدیکی به حلقه نزدیکانش انتخاب کرده و نه مانند برخی از نمایندگان مجلس به روی اسمی به خاطر تعلقش به فلان دسته سیاسی خط بطلان کشیده است. گفت اصلاح‌طلبان را قبول دارد و چه عیبی دارد وزیرش گرایش سیاسی داشته باشد؟ مهم این است که در کارش دسته‌بندی به خرج ندهد. در حالی که گفت نمایندگان آزادند در نقد؛ اما در عین حال گوشزد کرد که برخی نقدها سنگین بوده برایش و احساس کرده حب و بغض سیاسی در آن نقدها نقش داشته تا نگرانی برای منافع ملی؛ محکم پای مردان پیشنهادی‌اش ایستاد و گفت زنان را در جایگاه‌های مدیریتی خواهد گمارد. قولی که به اقوام و اهل سنت هم داد. موضع روشنی در مورد اتفاقات 88 گرفت و گفت هر دو طرف اشتباه‌هایی کردند. اما وقتی وزیر پیشنهادی‌اش از سوی قوه قضائیه و وزارت اطلاعات متهم نشده، یعنی پرونده 88 او بسته است و نباید صحن مجلس به جلسه اعتراف‌گیری تبدیل شود. حسن روحانی دفاع آخرش از مردان کابینه‌اش جانانه بود و در قامت یک رئیس‌جمهور به جد مخالفان وزرایش را نه‌تنها نقد کرد بلکه برخی از مخالفت‌ها را سنگین و دور از دایره اخلاق دانست و گفت نمی‌پسندد این رفتار با کابینه پیشنهادی‌اش را وقتی ملت در حماسه 24 خرداد به او رای دادند و تفکر اعتدال او را پذیرفته‌اند.
خطاب به طیف پایداری‌های مجلس به صراحت لب به سخن گشود و گفت چه رسمی است که وزیر پیشنهادی‌ام خود می‌گوید من نبوده‌ام و نیستم، دیگری اصرار دارد که بگوید تو بودی. روحانی در همان ابتدای سخنانش حد و مرز کابینه‌اش با ماجراهای سال 1388 را مشخص کرد و گفت در ادبیات اعتدال او، نه خیابان رفتن ملت را پسندیده می‌داند نه اتفاقاتی مانند کهریزک را؛ گفت که نمی‌فهمد چرا کابینه را شرکت سهامی معرفی کرده‌اند و این همه سعی شد در مقام مخالفت با وزرای پیشنهادی‌اش، به جای واکاوی برنامه سراغ این بروند که در سه دهه گذشته در کدام حزب و گروه و تشکل سیاسی بوده است؟
روحانی گفت که نقدها حق نمایندگان بود. گفت حتی با وجود اینکه برخی از رسانه‌ها نیز نسبت به نوع سوالات و انتقادات لحن انتقادانه‌ای داشتند و گاهی از اصطلاح اعتراف‌گیری استفاده کردند، ولی به نظر او همه مباحث، سخنان و نقدها، حق نمایندگان بود و آنها باید بدانند که به چه کسی و به چه دیدگاهی رای می‌دهند. گفت که او و کابینه‌اش به رای مجلس احترام می‌گذارند، اما برخی از تعبیرات در مجلس کمی دلگیرکننده بود. اما چه باید کرد این شیوه مرسوم در مردم‌سالاری پارلمانی است و همه ما باید عادت کنیم و تحمل‌ها را بالا ببریم. البته از مجلسی‌ها هم خواست که آنها هم مانند مردان کابینه او، ظرفیت‌هایشان را بالاتر ببرند. گفت هر نقدی پذیرفتنی است. اما باز امایی گذاشت که «برخی از نقدها و سوالات سنگین بود». روحانی بعد از این دست تعارف‌ها، خط و نشانش را جدی کشید و گفت همه این آزادی‌ها درست اما «هیچ‌کس نمی‌تواند نظر شخصی خود را جای اسلام یا انقلاب بنشاند». از نگاه روحانی، نماینده مجلس هم باید تحمل آرای مخالف را داشته باشد. به نمایندگان گفت، در تعیین مردان کابینه‌اش وسواس به خرج داده و شرایط کشور به گونه‌ای است که دیگر نمی‌توانیم آزمون و خطا را تجربه کنیم. رئیس‌جمهور گلایه کرد از اینکه این میزان به سن وزرایش به عنوان بعد منفی پرداخته شده است و گفت پیری، جوانی و میانسالی وزرا برای او فرقی نمی‌کرد و یا فرقی نمی‌کند. به اتهامات مربوط به فساد مالی در کابینه‌اش هم برخورد جدی‌تری کرد و به نمایندگان اکثراً اصولگرا گوشزد کرد که این کابینه، کابینه پاکی است، که با پشتوانه بیش از سه دهه خدمت در سطوح مختلف نظام پیشنهاد شده است. روحانی از نمایندگان خواست به این نکته توجه کنند که رعایت حقوق شهروندی و حاکم شدن فضای نشاط و امید از خواسته‌های مردم است و وزرایی را انتخاب کرده تا به کمک آنها مشکل اقتصاد و اشتغال را رفع کند. او ادامه داد، وضعیت فعلی کشور در تمام زمینه‌ها دشوار و پیچیده است، در عرصه اقتصادی با تورم بالا، نرخ سرمایه‌گذاری پایین، رکود بنگاه‌های تولیدی و نقدینگی بالا و... مواجه هستیم. با این پیش‌زمینه گفت که تک‌تک اعضای کابینه متناسب با شدت چالش‌های پیش رو و انتظار مردم و نخبگان و شرایط وزارتخانه‌های مربوطه انتخاب شده‌اند و انجام تعهدات دولت در برابر مردم نیازمند اراده ملی است. تاکید کرد، وزرایش نه از روی اراده شخصی خود بلکه با مشورت نخبگان و مطالعه ظرفیت‌های کشور برگزیده شده‌اند و نگاهش در انتخاب همکارانش نگاه حرفهای و تخصصی بوده؛ به صراحت خطاب به کسانی که کابینه‌اش را شرکت سهامی دانسته بودند و سهم هاشمی و خاتمی و ناطق نوری و عبدالله نوری را پیش کشیده بودند، گفت هیچ‌گاه به دنبال سهم‌دهی به هیچ جناح و هیچ حزب و هیچ شخصیتی نبوده و حدس و گمان درباره سهم دادن به گروه‌ها، جناح‌ها و حتی شخصیت‌های سیاسی، از واقعیت دور است و اگر کسی چنین تصوری داشته باشد جزو همان ظن و گمان‌هایی است که قرآن آن را اثم و گناه می‌داند و وزیران این کابینه هم هیچ کدام حرص و ولعی برای وزارت نداشته و ندارند، اما انگیزه کافی را دارند. «کابینه دولت تدبیر و امید کابینه‌ای فراجناحی است». جمله‌ای که چند بار تکرار کرد. البته مشی سیاسی مردان کابینه‌اش را که اکثراً منطبق بر مشی اصلاح‌طلبان و کارگزاران است، تکذیب نکرد و گفت که فراجناحی بودن به معنای نداشتن گرایش سیاسی نیست: «بدیهی است که این افراد تفکرات مشخص سیاسی و حتی متفاوت با یکدیگر داشته باشند. آنچه اهمیت دارد این است که در کار دولت و در دعوت افراد به همکاری، فراجناحی عمل کنیم.» روحانی یادآوری کرد که با اصطلاحات مشکلی ندارد ولی وزیر باید کل ملت را ببیند نه منافع یک جناح و نمایندگان مطمئن باشند همین می‌شود.
در نهایت به شبه‌محاکمه برخی وزرایش مانند آخوندی و نجفی و زنگنه و میلی‌منفرد در مورد حوادث سال 1388 اشاره کرد و گفت چهار سال پیش اتفاقات تلخی رخ داد و عده‌ای اردوکشی خیابانی کردند و عده‌ای کهریزک را درست کردند: «همه می‌دانیم کارهای بسیار ناپسندیده‌ای صورت گرفته و همه باید تلاش کنیم آتش‌ها با تدبیر خاموش شود، ضمن آنکه ما به دستگاه قضایی اعتماد داریم؛ عده‌ای احضار شدند، عده‌ای متهم بودند، عده‌ای محکوم شدند و همه آنها مشخص است. اما بعد از چهار سال باز هم نباید از کوچه‌های باریک دنبال اهدافی بگردیم که منافع آن برای کشور نامشخص است.» به حرفهای آخوندی و زنگنه در مورد عدم همراهی با موسوی پس از اتفاقات 88 اشاره کرد و گفت: «چرا فردی می‌گوید نبوده و اصرار می‌کنید که بوده؟ دستگاه‌های قضایی و امنیتی می‌گویند نبوده است، آن یکی می‌گوید باید ثابت کنی که نبوده‌ای. من می‌پرسم آیا این به نفع کشور است؟»
روحانی در نهایت حرفش را بسیار صریح گفت که می‌داند برخی از مخالفت‌های نمایندگان با وزرایش سیاسی بوده و این دست ایرادهای سیاسی‌شان به خاطر مصالح ملی نبوده: «فراموش نکنیم یک بار ما مساله‌ای را پیگیری می‌کنیم به خاطر مسائل ملی و امنیت ملی و گاهی برای منافع جناحی و حزبی، این دو با هم متفاوت است؛ اما آنچه مهم است، همه باید تلاش کنیم جلوی تکرار تخلفات را بگیریم و نگذاریم دیگر تکرار شود و باید توجه داشته باشیم آنچه فتنه‌ها را خاموش و از تکرار آن جلوگیری می‌کند، همین حماسه حضور مردم در انتخابات است و بازگشت اعتماد همه مردم به صندوق آرا، اصلاح شیوه‌ها در اجرا و نظارت، توازن در رسانه‌های خبری و صدا و سیما، عقلانیت و اعتدال و بالاخره جایگزینی فضای اعتماد و نشاط به جای فضای تردید و اختلاف.» حتی روحانی خطاب به نمایندگانی که وزرایی مانند زنگنه و نعمت‌زاده را به دست داشتن در فساد اقتصادی متهم می‌کردند، گفت که او به عنوان رئیس‌جمهور به دستگاه امنیتی کشور اعتماد دارد و آنها هم به خود او و هم به نمایندگان ویژه‌اش اطمینان دادند که هیچ یک از وزیران پیشنهادی‌اش نه فقط از نظر امنیتی، بلکه از نظر اخلاقی و مالی هم هیچ مساله قابل ذکری ندارند و حتی او به این استعلام‌ها هم اکتفا نکرده و فراتر از روال معمول همه دولت‌های گذشته، مشورت و رایزنی را نسبت به همه وزیران در بالاترین سطح دنبال کرده است.
دیدگاه تان را بنویسید