تکرار روزهای سیاه

چند روز متوالی است که کلانشهرهای کشور غرقِ دود هستند و هشدارهای هواشناسی هم در سطح قرمز و نارنجی؛ راهکار مسوولان اما توصیه به ورزش نکردن و در خانه ماندن و نهایتاً هم غیرحضوری کردن مدارس و دانشگاه‌هاست. در شرایط تکرار این روزهای خاکستری، مسوولان مربوطه اما تاکید دارند که مبتلایان به بیماری‌های قلبی و ریوی، سالمندان و کودکان از فعالیت‌های طولانی یا سنگین خارج از منزل خودداری کنند و افراد دیگر هم فعالیت‌های طولانی یا سنگین خارج از منزل را کاهش دهند؛ اما سوال آن است که تا کی باید منتظر باد و باران ماند و در شرایطی که حتی باران هم حریف این آلودگی نمی‌شود، تا کی باید سرب تنفس کرد و تبعات بلعیدن این حجم از آلودگی چیست و کِی خود را نشان می‌دهد؟ و آیا تنها غیرحضوری شدن مدارس و دانشگاه‌ها راهکار خروج از آلودگی است؟ تکلیف کارمندان و سایر مشاغل که مواجهه مستقیم با آلودگی دارند، چیست؟ تکرار معضل آلودگی هوا هرساله با رسیدن فصل سرما و افزایش مراجعات قلبی و تنفسی و... ناشی از آن در شرایطی است که به اذعان وزارت بهداشت این معضل در کشورهای در حال توسعه، سومین ریسک فاکتور مرگ است و طی سال ۱۴۰۰ در کشور ما تنها 7 /16 درصد از روزهای سال شاخص کیفیت هوا در محدوده خوب یا پاک بوده است و 6 /62درصد هوا در محدوده قابل قبول بوده است؛ یعنی تقریباً ۸۰ درصد از روزهای سال هوای قابل قبول در سطح کشور داشتیم. البته در کلانشهرها درصد روزهای با هوای خوب و پاک خیلی کمتر بوده است؛ مثلاً در تهران طی سال قبل ۸۹ روز هوا ناسالم برای گروه‌های حساس بوده است که یعنی وضعیت هشدار داشته‌ایم، شش روز هوا ناسالم برای همه مردم بوده است. 54 /0 درصد روزهای سال هوای تهران خوب بوده است که یعنی حدود دو روز هوای پاک در این استان داشته‌ایم و ۷۳ درصد هم در محدوده قابل قبول بوده است.