فستیوال نقاشی‌ها

اکران دوباره آثار نگارگران نامی و همچنین تصاویری از آثار تجسمی روی دیوارهای پایتخت، از روز نخستین خرداد آغاز شد و تا دهم خرداد چهره شهر به آثار مفاخر نقاشی مزین ماند. در این 10 روز، 800 اثر از هنرمندان ایرانی و خارجی در تمامی سازه‌های تبلیغاتی شهر تهران به نمایش درآمد.
به گفته مدیرعامل سازمان زیبا‌سازی شهر تهران، آثاری در این پروژه بر در و دیوار شهر آویخته شد که عموماً در موزه‌ها نگهداری می‌شوند و بیشتر، آثار هنرمندانی به نمایش درآمده است که در قید حیات نیستند. این طرح نه‌تنها به چشم شهروندان عادی که از منظر هنرمندان نیز بدیع به نظر رسید. هنرمندان بسیاری از حوزه‌های گرافیک، تجسمی، تصویر‌گری و حتی سینما و تلویزیون نسبت به اجرای چنین طرحی ابراز حیرت کرده و آن را ستوده‌اند. چنان که آیدین آغداشلو هنرمند نقاش، ضمن تجلیل از اجرای طرح « نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» می‌گوید: «تعجب می‌کنم شهرداری با کارنامه متفاوت خود، به چنین کاری دست زده است.» اما نظر غالب هنرمندان این است که برپایی «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» و اجرای طرح‌هایی از این دست، به تلطیف روحیه شهروندان کمک می‌کند و البته آنان را با هنر آشتی می‌دهد.
چندی پیش، علی جنتی وزیر ارشاد نیز ضمن اعلام حمایت از شکل‌گیری این گالری بزرگ در سطح شهر، طی سخنانی اعلام کرد: «این طرح در راستای این موضوع شکل گرفت که در طول سال مردم در برابر هجمه تبلیغی کالاهای تجاری قرار دارند و برای اینکه برای مدتی شهروندان به یک آرامش ذهنی دست پیدا کنند، شرایطی ایجاد شد که آثار هنری به سطح شهر بیاید. با این هدف که مردم یک آشنایی جدیدتری با آثار هنری پیدا کنند.» اما انتقاداتی نیز در مورد نحوه اجرای پروژه مطرح شده است؛ انتقاد به اینکه آثار هنرمندان معاصر ایرانی کمتر به نمایش درآمده است. یکی از منتقدان این طرح نیز مجتبی شاکری، عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران است که در جلسه علنی شورا به نحوه اجرای پروژه نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر تاخت: «برخی از سبک‌های به نمایش گذاشته شده مبهم و گنگ است که با ذائقه مردم سازگار نیست و برخی از آنها نیز تبلیغ استکبار هستند. در حالی که هرزه‌گویی‌های وزیر خارجه آمریکا به عمق وجود ما آتش می‌زند آثار فلان نقاش آمریکایی را به نمایش می‌گذاریم و اگر به این موارد بی‌توجه باشیم دچار بی‌غیرتی فرهنگی می‌شویم.»