دلواپسی‌هاتو بگیر ازمن

برگزاری همایش «دلواپسیم» در روزهای میانی اردیبهشت‌ماه جاری با واکنش‌های متفاوتی از سوی بازیگران عرصه سیاست در ایران مواجه شد. همایشی که در آن بسیاری از منتقدان دولت بلندترین انتقادات خود در 9 ماه گذشته را به گوش عوام و خواص رساندند و موفقیت‌های دستگاه دیپلماسی دولت یازدهم را به چالش کشاندند. قاعدتاً برای چهره‌هایی که از دور دستی بر آتش مذاکرات دیپلماتیک داشته‌اند، این همه هیاهو برای افشای مهم‌ترین و حساس‌ترین مذاکرات ایران در چند دهه گذشته عجیب و تا حدودی غیرقابل باور است. اما باید تاکید کرد که این عطش برای ساکنان سرزمینی که در دو سده اخیر از کمتر قرارداد و معاهده‌ای با بیگانگان منتفع شده‌اند و در اکثر قریب به اتفاق موارد در پایان معاهده دریافته‌اند که کلاهشان نیز دیگر بر سرشان نیست، امری غیر‌طبیعی نیست. در همین چند سال گذشته شاهد بودیم هنگامی‌که برخی از دلسوزان از عملکرد تیم هسته‌ای انتقاد می‌کردند، رئیس دولت ضمن ترسو خواندن آنان، با ضرس قاطع از پایان یافتن پرونده هسته‌ای طی چند هفته بعد خبر می‌داد. هنگامی‌ هم که برخلاف پیش‌بینی حکیمانه محمود احمدی‌نژاد پرونده به شورای امنیت رفت، رئیس دولت با لبخندی همیشگی و اعتماد به نفس بالا از پاره شدن قطعنامه‌دان شورای امنیت سخن گفت. در پایان هم در مواجهه با مشکلات اقتصادی که زندگی مردم را با چالش مواجه کرده بود، با چرخشی 180 درجه‌ای عامل همه مشکلات را تحریم نامید. با این توصیفات باید به ملت حق داد که نسبت به هرگونه مذاکره محرمانه با قدرت‌های بزرگ با دیده شک بنگرند و نسبت به آینده خود و کشور دلواپس باشند. با این همه اگر نگاهی به ترکیب برگزار‌کنندگان و سخنرانان این همایش داشته باشیم، نکته‌ای ویژه نظرمان را جلب خواهد کرد. این عزیزان درست در دهه گذشته هنگامی که بر اسب مراد سوار بودند، به بهانه حساس بودن مذاکرات انرژی هسته‌ای مانع هر گونه بحث چالشی در این‌باره بودند و هر انتقاد دلسوزانه‌ای به رعب در برابر دشمن و وحدت‌شکنی تعبیر می‌شد. حال اما همان عزیزان با تمام قوا به انتقاد و گاه تخریب نتایج مذاکرات روی آورده‌اند. اتفاقی که برخی از نزدیکان دولت جدید را نگران کرده است. با این همه نباید از این مساله مهم چشم پوشید که همایش «دلواپسیم» نتایج مبارکی به همراه داشته است، که می‌تواند دلواپسی‌های بسیاری از ایرانیان را بگیرد. نفس جواز بحث درباره نحوه مواجهه با این پرونده و پرونده‌هایی از این قبیل می‌تواند سبب بیان بدون واهمه انتقادات دلسوزان و روشن شدن افکار عمومی شود. بدون شک اکثریت مردم بهترین و صالح‌ترین افراد برای تشخیص منافع این سرزمین هستند. به امید اینکه تا چند ماه دیگر منتقدان تیم هسته‌ای دهه گذشته، نیز بتوانند مانند سخنرانان همایش دلواپسیم به راحتی انتقادات خود را بیان کنند و دلواپسی‌های جامعه را مرتفع کنند.