تاریخ انتشار:
بریده روزنامه
ما هم دلواپسیم!
در سرمقاله خود نوشت: «...همایش برخی از نیروهای سیاسی رادیکال باید از منظری دیگر هم به آن نگریست و از دل آن رخداد، هشدارهایی را برای مسوولان و نخبگان سیاسی برجسته کرد.» ما هم دلواپسیم که نکند یک جریان سیاسی افراطی با توجه به عملکرد و مواضع چند سال اخیرش، به انجام هر کاری برای تضعیف دولت متوسل شود تا از توفیق دولت در تحقق وعده‌های انتخاباتی‌اش جلوگیری کند. ما هم دلواپس عملکرد کسانی هستیم که تا دیروز، عرصه سیاست خارجی را ابزار کسب وجهه در حوزه داخلی تلقی می‌کردند و اینک اساساً نمی‌توانند باور کنند که دیپلمات‌های انقلابی کشور و فرزندان همین ملت، حاضرند وجهه داخلی‌شان هم آسیب ببیند و هزار اتهام ناروا را به جان می‌خرند تا از منافع و امنیت ملی کشور در عرصه بین‌المللی دفاع کنند.
بیشتر دلواپس می‌شوند اگر...
در گزارش صفحه نخست خود نوشت: «قطعاً نباید این افراد از باب انتقاد کردن‌شان مورد اعتراض قرار گیرند و طبیعتاً قرار بر این نیست که از منتقد بازخواستی به عمل آید و انتقاد کرد بلکه ما امیدواریم چنین فرهنگی در جامعه ایجاد شود و بسیار حسنه است که هر مساله مهمی در فضایی مناسب مورد نقد و بررسی قرار گیرد و چه خوب است که تمام گروه‌ها و جریان‌های سیاسی به چنین کاری روی آورند. برای ادامه این روند مبارک بد نیست همایشی نیز برای بررسی دستاوردهای دولت احمدی‌نژاد و تیم مذاکره‌کننده او به ریاست سعید جلیلی در بخش هسته‌ای برگزار شود. قاعدتاً در این همایش علی‌اکبر ولایتی، علی‌اکبر صالحی، سیروس ناصری، محمدجواد ظریف و... حرف‌های جذابی خواهند داشت که ممکن است بسیاری از دلواپسین امروز، بسیار بیشتر دلواپس شوند.»
من دلواپس چه‌چیزهایی‌هستم
در یادداشتی به قلم صادق زیباکلام استاد علوم سیاسی نوشت: «...اگر دلواپسیچی‌ها نگران آن هستند که در نتیجه کاهش سرعت برنامه‌های هسته‌ای‌مان و توافق با غرب به مملکت ضرر و زیان وارد خواهد شد و به آنها این حق باید داده شود که انتقاد و اعتراض‌شان را بنمایند، در آن صورت چرا اگر صادق زیباکلام‌ها معتقد بودند که اتفاقاً به واسطه افزایش سرعت برنامه‌های هسته‌ای ماست که به مملکت ضرر و زیان هنگفتی وارد شده، آنان نتوانند این انتقاد را وارد کرده و جلوی اعتراض‌شان را باید می‌گرفتیم؟ راستی را آن است که دوستان مخالف دولت در همایش «دلواپسی» تابویی را شکستند که منتقدان برنامه هسته‌ای سال‌هاست در حسرت و آرزوی شکسته شدن آن بودند. شخصاً از «دلواپسی»چی‌ها واقعاً تشکر می‌کنم.»
شرط پذیرش دلواپسی‌ها
در یادداشتی با عنوان «دشمن، مخالف، منتقد» نوشت: «به دلواپس‌ها خیلی ایراد می‌شود گرفت و حتی می‌شود دعوای سیاسی جدی راه انداخت. با این حال باید تاکید کرد دعوا و اختلاف اگر رو باشد و در سطح عمومی باشد به نفع کشور است. البته نه به شرطی که سنگ را ببندند و سگ را باز کنند. نه؛ باید توازن برقرار باشد. باید دولت نیز تیم رسانه‌ای‌اش را قوی کند، و نه با پروپاگاندا که با عقل و منطق بحث هسته‌ای و سیاسی و اقتصادی را به سطح روزنامه‌ها بکشاند و اهل فکر و فضل را به میدان بیاورد. اینکه هفته‌نامه منتقد رفع توقیف می‌شود جای امیدواری است و خیلی هم خوب است که مخالفان تریبون‌شان را از دست ندهند، که اگر بدهند آنگاه کفش به رئیس‌‌جمهور خواهند زد، یا سخنرانی رئیس مجلس را به هم خواهند ریخت و...»
در سرمقاله خود نوشت: «...همایش برخی از نیروهای سیاسی رادیکال باید از منظری دیگر هم به آن نگریست و از دل آن رخداد، هشدارهایی را برای مسوولان و نخبگان سیاسی برجسته کرد.» ما هم دلواپسیم که نکند یک جریان سیاسی افراطی با توجه به عملکرد و مواضع چند سال اخیرش، به انجام هر کاری برای تضعیف دولت متوسل شود تا از توفیق دولت در تحقق وعده‌های انتخاباتی‌اش جلوگیری کند. ما هم دلواپس عملکرد کسانی هستیم که تا دیروز، عرصه سیاست خارجی را ابزار کسب وجهه در حوزه داخلی تلقی می‌کردند و اینک اساساً نمی‌توانند باور کنند که دیپلمات‌های انقلابی کشور و فرزندان همین ملت، حاضرند وجهه داخلی‌شان هم آسیب ببیند و هزار اتهام ناروا را به جان می‌خرند تا از منافع و امنیت ملی کشور در عرصه بین‌المللی دفاع کنند.بیشتر دلواپس می‌شوند اگر...
در گزارش صفحه نخست خود نوشت: «قطعاً نباید این افراد از باب انتقاد کردن‌شان مورد اعتراض قرار گیرند و طبیعتاً قرار بر این نیست که از منتقد بازخواستی به عمل آید و انتقاد کرد بلکه ما امیدواریم چنین فرهنگی در جامعه ایجاد شود و بسیار حسنه است که هر مساله مهمی در فضایی مناسب مورد نقد و بررسی قرار گیرد و چه خوب است که تمام گروه‌ها و جریان‌های سیاسی به چنین کاری روی آورند. برای ادامه این روند مبارک بد نیست همایشی نیز برای بررسی دستاوردهای دولت احمدی‌نژاد و تیم مذاکره‌کننده او به ریاست سعید جلیلی در بخش هسته‌ای برگزار شود. قاعدتاً در این همایش علی‌اکبر ولایتی، علی‌اکبر صالحی، سیروس ناصری، محمدجواد ظریف و... حرف‌های جذابی خواهند داشت که ممکن است بسیاری از دلواپسین امروز، بسیار بیشتر دلواپس شوند.»من دلواپس چه‌چیزهایی‌هستم
در یادداشتی به قلم صادق زیباکلام استاد علوم سیاسی نوشت: «...اگر دلواپسیچی‌ها نگران آن هستند که در نتیجه کاهش سرعت برنامه‌های هسته‌ای‌مان و توافق با غرب به مملکت ضرر و زیان وارد خواهد شد و به آنها این حق باید داده شود که انتقاد و اعتراض‌شان را بنمایند، در آن صورت چرا اگر صادق زیباکلام‌ها معتقد بودند که اتفاقاً به واسطه افزایش سرعت برنامه‌های هسته‌ای ماست که به مملکت ضرر و زیان هنگفتی وارد شده، آنان نتوانند این انتقاد را وارد کرده و جلوی اعتراض‌شان را باید می‌گرفتیم؟ راستی را آن است که دوستان مخالف دولت در همایش «دلواپسی» تابویی را شکستند که منتقدان برنامه هسته‌ای سال‌هاست در حسرت و آرزوی شکسته شدن آن بودند. شخصاً از «دلواپسی»چی‌ها واقعاً تشکر می‌کنم.»شرط پذیرش دلواپسی‌ها
در یادداشتی با عنوان «دشمن، مخالف، منتقد» نوشت: «به دلواپس‌ها خیلی ایراد می‌شود گرفت و حتی می‌شود دعوای سیاسی جدی راه انداخت. با این حال باید تاکید کرد دعوا و اختلاف اگر رو باشد و در سطح عمومی باشد به نفع کشور است. البته نه به شرطی که سنگ را ببندند و سگ را باز کنند. نه؛ باید توازن برقرار باشد. باید دولت نیز تیم رسانه‌ای‌اش را قوی کند، و نه با پروپاگاندا که با عقل و منطق بحث هسته‌ای و سیاسی و اقتصادی را به سطح روزنامه‌ها بکشاند و اهل فکر و فضل را به میدان بیاورد. اینکه هفته‌نامه منتقد رفع توقیف می‌شود جای امیدواری است و خیلی هم خوب است که مخالفان تریبون‌شان را از دست ندهند، که اگر بدهند آنگاه کفش به رئیس‌‌جمهور خواهند زد، یا سخنرانی رئیس مجلس را به هم خواهند ریخت و...»
دیدگاه تان را بنویسید