رنگ و پول

بر اساس گزارش اخیر موسسه تحقیقات اقتصادی پیو، فاصله درآمدی بین سیاهپوستان و سفیدپوستان در ایالات متحده به بالاترین میزان در بیش از 40 سال گذشته رسیده است. آمار منتشرشده در این گزارش نشان می‌دهد فاصله درآمدی این دو گروه در سال 2015 به 7 /26 درصد رسید. در این سال به طور متوسط هر فرد شاغل سیاهپوست درآمدی برابر 49 /18 دلار در هر ساعت داشته است، در حالی ‌که این رقم در مورد سفیدپوستان به طور متوسط 22 /25 دلار بوده است. در این گزارش تاکید شده است این فاصله درآمدی ربط اندکی به تحصیلات شاغلان، سابقه کار یا سایر موارد کیفی مشابه دارد. بیشترین دلیل ایجاد این فاصله بزرگ درآمدی، تبعیض بین دو نژاد تنها بر اساس رنگ پوست عنوان شده است.
«نژاد افراد از آنجا که در بازار نیروی کار مهارت محسوب نمی‌شود، قاعدتاً نباید تاثیری در انتخاب افراد در بازار نیروی کار داشته باشد، اما در واقعیت، نژاد عاملی بسیار مهم و تعیین‌کننده است.» این اظهارات والری ویلسون، نویسنده همکار این گزارش است. این گزارش همچنین نشان می‌دهد فاصله درآمدی بین دو نژاد با افزایش سابقه کار افراد بالاتر می‌رود. به نظر می‌رسد افرادی که در دهه 1980 وارد بازار کار شده‌اند، بیشترین فاصله درآمدی را در طول سال‌های کاری خود تحمل کرده‌اند. اما حتی در مورد سیاهپوستانی با سابقه کار کمتر از 10 سال نیز این تفاوت درآمدی نه‌تنها وجود دارد که فاصله خیلی معناداری هم با افراد باسابقه کار بیشتر ندارد. اما زنان سیاهپوست از فاصله درآمدی کمتری با همتایان سفیدپوست خود رنج می‌برند. در حالی ‌که این فاصله درآمدی در مردان بین 19 تا 23 درصد است، این رقم در مورد زنان شاغل، به 11 تا 5 /12 درصد کاهش می‌یابد.
این گزارش همچنین نشان می‌دهد افزایش تحصیلات، کمتر از 5 /0 درصد، آن هم در بهترین حالت، این فاصله درآمدی را چه در مورد زنان و چه مردان، کاهش می‌دهد و به عبارتی در کاهش فاصله درآمدی کاملاً ناموفق است. تنها دوره موفق در تاریخ ایالات متحده در این مورد دهه 1990 میلادی بوده است که دولت‌های محلی و فدرال قوانینی را برای ممانعت از اعمال انواع تبعیض‌های نژادی وضع و اجرا می‌کردند. اما با آغاز قرن بیست و یکم، این فاصله درآمدی با سرعت بی‌سابقه‌ای شروع به افزایش کرد و تنها در بین سال‌های 2000 تا 2007، از 3 /6 درصد به 9 /23 درصد رسید.
مهم‌ترین موضوع اما این است که این فاصله، تنها به زیان سیاهپوستان نیست. این تبعیض در بلندمدت به کاهش مخارج مصرف‌کننده و در نتیجه افزایش فقر و کاهش امنیت اجتماعی منجر خواهد شد و هزینه آن را در نهایت، همه آمریکایی‌ها، فارغ از جنسیت و رنگ پوست، خواهند پرداخت.