شروع با فکر

همیشه مراسم افتتاحیه جام جهانی از بهترین و خاطره‌انگیزترین بخش‌های این مسابقات است. در مراسم افتتاحیه این مسابقات جوانی برزیلی که توانایی راه رفتن ندارد، با استفاده از نتیجه حاصل از تحقیقات پروژه Walk Again توانایی راه رفتن کسب کرده و با نواختن اولین ضربه به توپ مسابقات، جام جهانی برزیل را آغاز خواهد کرد. شاید زنده کردن امید در دل میلیون‌ها انسان که از معلولیت جسمانی رنج می‌برند، مهم‌ترین رسالت فوتبال و ورزش باشد. میگوئل نیکولِلیس، دانشمند 53‌ساله برزیلی است که یکی از نام‌های شناخته‌شده در زمینه علوم اعصاب است. وی رهبری پروژه Walk Again را بر عهده دارد که هدف آن استفاده از امواج مغزی افراد معلول برای قدرت بخشیدن و کنترل پاهای روباتیک برای حرکت بدون نیاز به استفاده از فرمان‌های فیزیکی است. نیکولِلیس و تیم تحت رهبری وی موفق به ساخت پاهایی شده‌اند که در مراسم افتتاحیه، جوانی برزیلی که قادر به راه رفتن نیست، با استفاده از آن روی پاهای خود ایستاده و با نواختن اولین ضربه به توپ مسابقات، علاوه بر افتتاح مسابقات، افق‌های روشنی را پیش روی افراد معلول قرار خواهد داد.
نیکولِلیس در این خصوص چنین اظهارنظر کرده است: با این پروژه علاوه بر روشن کردن امید در دل افراد معلول، جهانیان نگرش جدیدی به کشور برزیل خواهند یافت که پیش از این هیچ نظری در این باره در مورد برزیل نداشتند. ضربه جوان برزیلی معلول به توپ، پنجره جدیدی برای علوم اعصاب و مهندسی اعصاب باز خواهد کرد.
اما این پروژه از نظر برخی از افراد با مشکلاتی نیز مواجه است. این افراد بر این عقیده‌اند که نمونه توسعه داده‌شده تنها یک نمونه نمایشی است و متد مورد استفاده برای دریافت امواج مغزی، آنی و به اندازه کافی بهنگام و دقیق نیست. براساس اطلاعات موجود محققان با استفاده از امواج EEG تنها قادر به دریافت امواج مغزی مربوط به آغاز و پایان پیاده‌روی هستند و این نشان از ضعف در روش شناسایی و پروسه خواندن اطلاعات از امواج مغز انسان دارد. تیم توسعه‌دهنده این روبات و روش استفاده از اعصاب، با اذعان به ضعف این سیستم در شناسایی دقیق دستورات مغزی، آن را نه یک روش نهایی برای توسعه این سیستم، بلکه فرصتی برای نمایش آخرین یافته‌ها و اعلام امکان تحقق چنین روشی برای نجات معلولان اعلام کرده است. یکی از مزایای استفاده از EEG عدم نیاز به عمل جراحی است، اما صحت و دقت آن به اندازه کاشت تراشه‌ای مجهز به سنسور در داخل مغز نیست. برای مثال می‌توان گوش دادن به یک ارکستر سمفونی را مثال زد. EEG مانند گوش فرا دادن به موسیقی ارکستر بیرون از سالن و از یک خیابان شلوغ است، در حالی که روش موردعلاقه نیکولِلیس، سنسورها را داخل سالن قرار می‌دهد که علاوه بر صحت، امکان بهره‌گیری از جزییات حرکتی را نیز ممکن می‌کند. برخی دانشمندان با انجام تحقیقاتی درصدد تقویت امواج و در نتیجه بالا بردن دقت استفاده از روش EEG برآمده‌اند که نتیجه آن چندان درخشان نبوده است. مطمئناً طراحی و تولید چنین سیستمی فقط در شناسایی و خواندن امواج مغزی خلاصه نشده و پیشرفت‌های حاصل در علم روباتیک نیز اهمیت خواهد داشت.