انتظارات منفی

هر آنچه در فاصله سال‌های 92 تا 97 در اقتصاد ایران رشته شده بود، دارد پنبه می‌شود؛ البته اگر واقعاً چیزی رشته شده باشد. همان‌گونه که انتظارات مثبت داخلی و خارجی با روی کار آمدن دولتی که اعتدالی می‌نمود و شعارش آزادی در حوزه اقتصاد و بخش خصوصی بود و در سیاست خارجی نیز توافق هسته‌ای را دنبال می‌کرد توانست ثبات را به بازارها برگرداند و اقتصاد ایران را در جاده بهبود جلو ببرد، حالا انتظارات منفی و چشم‌انداز مبهم اما تیره، مسیر رفته را دنده‌عقب گرفته است. اقتصاد ایران در حال بازگشت به رکود تورمی است. با وجود سرازیری زیاد و خالی کردن ترمز، کمتر تردیدی در مورد این گرفتاری وجود دارد. تورم بالا، رشد اقتصادی منفی، افزایش نرخ بیکاری، کاهش واردات و صادرات و... از احتمالات قریب به یقین سال آینده اقتصاد کشور هستند. اکنون تلاش‌ها باید معطوف به این باشد که دوره این گرفتاری مهلک برای اقتصاد هرچه کوتاه‌تر شود تا زیان‌ها و تلفات کمتر باشد.