بریده روزنامه‌ها
فوبیای ارزی
در سرمقاله‌ای به قلم پویا جبل‌عاملی نوشت: در ایران هرچند ما به همه می‌گوییم نظام ارزی ما شناور مدیریت شده است، اما همه و خودمان هم می‌دانیم که این‌گونه نیست. آنچه روی کاغذ است با آنچه در عمل رخ می‌دهد با هم ناسازگار است و ما یکی از کلاسیک‌ترین نظام‌های ارزی قفل‌شده را با تمام معضلاتش داریم. به جرات می‌توان گفت دولت تاکنون هیچ اصلاح اقتصادی محسوسی در برنامه خود نگنجانده است، اصلاح ارزی به دلیل آنکه تجربه دیگر کشورها نشان داده، احتمال پیروزی بالایی دارد و می‌تواند اولین قدم از برنامه اصلاحی اقتصادی دولت باشد. ضمن آنکه بزرگ‌ترین مانع آن، نه در قدرت‌های اقماری حاکمیت که در دل خود کابینه است.
♦♦♦
معلم خصوصی ساعتی چهار میلیون
نوشت: معلم خصوصی کنکور سومین شغل پردرآمد در ایران است. بسته به شهرت افراد میزان درآمد آنها و هزینه‌ای که برای یک جلسه دریافت می‌کنند متفاوت است. معلم خصوصی کنکور از حداقل ۱۰۰ هزار تومان تا چهار میلیون تومان وجود دارد. هزینه معلم‌های «برند» که آمار رتبه قبولی دانش‌آموزانشان بالاست، به جلسه‌ای چهار میلیون تومان هم می‌رسد. در واقع دانش‌آموزان دقیقه‌ای حدود ۴۴ هزار و ۵۰۰ تومان برای یادگیری از معلم‌های مشهور هزینه می‌کنند. اکثر دانش‌آموزان سال کنکور از مدارس غیرانتفاعی مناطق یک و دو تهران که معلم خصوصی می‌گیرند، جلسه یک ساعت و نیمه حدود ۶۰۰ هزار تومان تا یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان برای هر معلم هزینه می‌کنند.
♦♦♦
تعطیلی و ادغام نیمی از بانک‌های کشور
نوشت: پرویز عقیلی‌کرمانی، بانکدار ارشد ایرانی گفت: سازماندهی مجدد کامل ترازنامه حدوداً 700 میلیارد دلاری بخش بانکی ایران، حدود 180 تا 200 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت و ما نمی‌توانیم از عهده این هزینه بربیاییم. مدیریت بانک‌ها سه سال فرصت خواهند داشت تا ترازنامه‌های خود را بهبود ببخشند. پس از آن، بانک‌هایی که دارایی‌های تجاری‌شان کمتر از شش درصد کل دارایی‌های ریسکی باشد، تعطیل می‌شوند و بانک‌هایی که درصد دارایی‌های تجاری‌شان بین 6 تا 10 درصد است، ادغام می‌شوند. در بازه زمانی شش‌ساله، از 35 بانک حدود 13 تا و نیمی باقی می‌ماند. دولت باید شجاعت به خرج دهد و برخی از بانک‌ها را تعطیل کند.
♦♦♦
نفس‌های سخت کارخانه‌های بافت
نوشت: چراغ کارخانه ۴۱ساله بافت بلوچ سیستان‌وبلوچستان رو به خاموشی می‌رود. بافت بلوچ که یکی از بزرگ‌ترین کارخانه‌های نساجی ایران است، در سال‌های بعد از جنگ بیش از سه هزار نیرو داشت و اکنون حدود ۹۴ درصد کارگران کارخانه ریزش داشته و بافت بلوچ با ۲۰۰ کارگر آخرین نفس‌های خود را می‌کشد. در چند سال گذشته، ایران با تولید ۲۵۰ هزار تن پنبه یکی از صادرکنندگان مهم این محصول در جهان بود اما اکنون آمار تولید پنبه ایران به کمتر از ۴۰ هزار تن رسید. اکنون تنها ۳۵ درصد کارخانه‌های نساجی ایران فعالند و بسیاری از ترس یغمای بدهی‌شان ناچار شده‌اند به‌صورت صوری چراغ کارخانه‌شان را روشن نگه دارند.
