آمریکا صادرات نفت را از سر گرفت
شاخص‌های نفت
صادرات نفت خام آمریکا شاخص نفت وست تگزاس اینترمدییت را ارتقا داده است.
صادرات نفت خام آمریکا شاخص نفت وست تگزاس اینترمدییت را ارتقا داده است
40 سال پیش، آمریکا که هنوز از بحران نفتی سال 1973 متاثر بود، بیشتر صادرات نفت خام خود را ممنوع کرد. آن ممنوعیت در نیمه ماه دسامبر توسط کنگره برداشته شد. نخستین محموله تحت قوانین جدید در 31 دسامبر از بندر تکسان (Texan) در کورپس کریستی (Corpus Christi) فرستاده شد. تغییر قیمت‌گذاری در جریان احیاشده نفت خام پیش از این شروع شده است.
تمامی بشکه‌های نفت یکسان نیستند. نفت خام می‌تواند مانند قیر گران-رو باشد یا آنقدر «سبک» باشد که روی آب شناور شود. سولفور موجود در آن از مقدار قابل چشم‌پوشی (نفت «شیرین») تا مقدار بسیار اسیدی (نفت «ترش») متغیر است. از آنجا که صدها نوع متغیر نفت خریده و فروخته می‌شود، معامله‌گران از شاخص‌های مختلف برای معنا بخشیدن به معاملات بازار استفاده می‌کنند. نفت بِرِنت دریای شمال استاندارد بین‌المللی کنونی است. آمریکایی‌ها ترجیح می‌دهند از درجه مشابهی موسوم به نفت خام تگزاس غربی (WTI) استفاده کنند.
زمانی نفت خام تگزاس غربی شاخص اصلی جهانی بود. این شاخص نسبت به برنت چند مزیت دارد. یکی اینکه نفت خام تگزاس غربی از طریق خط لوله به محل تحویل یعنی کوشینگ (Cushing) در اکلاهاما می‌رسد، و بنابراین می‌تواند در اندازه‌های مختلف به فروش برسد. در مقابل، برنت را تنها می‌توان در تانکر فروخت. با کمتر شدن معاملات بزرگ برنت، ایجاد تداوم در قیمت‌ها دشوار است. قیمت نفت خام تگزاس غربی را که همیشه در حال تغییر است می‌توان مستقیماً زیر نظر گرفت و آن را شفاف کرد. و برنت با حوزه نفتی در حال کاهش مرتبط است. برنت تنها از چند حوزه نفتی استخراج می‌شود، در حالی که قرارداد مربوط به نفت خام تگزاس غربی را می‌توان با هر نوع نفتی که به کوشینگ فرستاده می‌شود اجرا کرد.
اما نفت خام تگزاس غربی تنها یک جریان حیاتی دارد. ممنوعیت صادرات بدان معنا بود که نفت خام تگزاس غربی را تنها در صورتی می‌توان از قیمت‌های جهانی نفت جدا کرد که آمریکا بیش از میزان مورد انتظار نفت تولید کند، زیرا مازاد آن را نمی‌توانست صادر کند. در دوره‌ای طولانی از اواخر قرن بیستم این یک ریسک فرضی بود، زیرا تولید آمریکا پیوسته کاهش می‌یافت. اما در سال‌های اخیر افزایش تولید نفت شیل به تولید آمریکا جانی دوباره بخشید. عرضه بیش از حد ابتدا در کوشینگ و سپس در مجموعه‌ای از پالایشگاه‌های خلیج مکزیک رخ داد. این امر قیمت نفت خام آمریکا را نسبت به قیمت برنت کاهش داد. این گسترش در سال 2011 با قیمت بشکه‌ای 28 دلار به اوج خود رسید. با کاهش تدریجی قیمت نفت خام تگزاس غربی نسبت به قیمت جهانی، معامله‌گران به برنت روی آوردند. معامله قراردادهای مرتبط با برنت از قراردادهای نفت خام تگزاس غربی در اوایل سال 2012 پیشی گرفت.
از سرگیری صادرات آمریکا تمام این معادلات را بر هم زد. این دو شاخص نفتی هم‌اکنون با قیمت کمابیش یکسان معامله می‌شوند. نفت خام تگزاس غربی چنان که باید و شاید موقعیت خود را به عنوان پرمعامله‌ترین شاخص نفتی دوباره به دست آورده است. اما این نوسان ممکن است در مقایسه با یک تغییر دیگر، یعنی تغییر اجتناب‌ناپذیر مرکز ثقل بازار نفت به سمت شرق، موید وجود یک مانع باشد. اوپک، کارتل صادرکنندگان نفت، انتظار دارد تقاضا در آسیا تا سال 2040 تا 16 میلیون بشکه در روز افزایش یابد. اگر این اتفاق رخ دهد، مصرف آسیا بیش از 46 میلیون بشکه در روز، یعنی چهار برابر اروپا می‌شود. آسیا که رشد کند، به قدرت اول در بازار جهانی تبدیل می‌شود.
یک شاخص خوب باید نشان‌دهنده عرضه و تقاضای نفت در جایی که مصرف می‌شود باشد. نفت خام تگزاس غربی ممکن است همچنان تحت تاثیر تنگناهای بازار آمریکا باشد. برنت نشان‌دهنده بازار نفت در اروپای شرقی است که زمانی مثبت بود، اما با کاهش سهم اروپا از بازار جهانی، نزدیکی به این قاره دیگر یک مزیت محسوب نمی‌شود.
این نشان می‌دهد شاخص آسیا اهمیت پیدا می‌کند. بورس بین‌المللی انرژی شانگهای قصد دارد قرارداد امسال خود را که بر مبنای یوآن است به راه اندازد. شاخص جدید برای برخاستن از زمین با دشواری مواجه خواهد شد. به یک دلیل کنترل‌های سرمایه‌ای چین خرید یوآن لازم برای معامله این قراردادها را دشوار می‌کند. نوسان‌های شدید در بازارهای سهام چین مثالی ناراحت‌کننده برای سرمایه‌گذاران است. اما زمان به نفع چین است.
منبع: اکونومیست
دیدگاه تان را بنویسید