آینده خودرو

اتومبیل‌ها روش زندگی را دگرگون کرده‌اند و به این دگرگونی ادامه می‌دهند. برخی اختراعات همانند برخی گونه‌های جانوری و گیاهی هر از چند گاه دچار جهش‌های پیشرفتی می‌شوند. خودرو یکی از آنهاست. 25 سال از شروع تولید محدود اتومبیل توسط کارل بنز گذشت تا تحول عظیم هنری فورد و مهندسانش در سال 1913 اتومبیل را به کالای پرتیراژی تبدیل کند که چهره شهرها را دگرگون کرد. با قرار دادن مدل تی در خطوط مونتاژ کارخانه دیترویت، فورد زمان و هزینه‌های تولید اتومبیل را کاهش داد. بنابراین انقلابی در حمل و نقل فردی به وجود آمد و هم‌اکنون حدود یک میلیارد اتومبیل در جاده‌های سراسر جهان حرکت می‌کنند. به نظر می‌رسد خودروها درصدد ایجاد انقلابی جدید باشند. یکی از مهم‌ترین تحولات در زمینه گازهای خروجی اتومبیل صورت می‌گیرد. با ثروتمندتر شدن بازارهای نوظهور هزاران مشتری خواهان خودرو هستند. اگر کل جهان بخواهد به درصد مالکیت خودرو در آمریکا برسد لازم است شمار اتومبیل‌های جهان چهار برابر شود. حتی کسری از این افزایش می‌تواند چالش‌های هراس‌آوری درباره ترافیک شدید، قیمت سوخت،‌ آلودگی و گرمایش جهانی ایجاد کند. اما همان‌طور که مطالعات نشان می‌دهند مقررات سختگیرانه به همراه فناوری هوشمند اتومبیل‌ها را تمیزتر، کم‌مصرف‌تر و ایمن‌تر از گذشته ساخته است. چین که شهرهای خود را محصور در دود و مه می‌بیند تلاش دارد با تقلید از اروپا تصاعد اکسیدهای نیتروژن و ذرات معلق دوده را مهار کند. مقررات اکثر بازارهای بزرگ خودرو کاهش تصاعد دی‌اکسید کربن اتومبیل‌ها را اجباری کرده‌اند. خودروسازان هم روش‌های خلاقانه‌ای برای پیروی از این مقررات در پیش گرفته‌اند. اتومبیل‌هایی که با برق باتری کار می‌کنند مایوس‌کننده بوده‌اند. آنها پرهزینه‌اند و حوزه حرکتی کمتری دارند. علاوه بر این اگر برای شارژ باتری از برق نیروگاه‌های زغال‌سوز استفاده شود آلایندگی این اتومبیل‌ها زیاد خواهد شد.

بنابراین شرکت‌های خودروسازی در دیگر فناوری‌های پاک سرمایه‌گذاری می‌کنند. رانندگان آینده حق انتخاب گسترده‌ای‌ دارند. آنها می‌توانند بین خودروهای فوق کم‌مصرف، هیبرید (ترکیب باتری و موتورهای احتراقی) و اتومبیل‌هایی که با سوخت گاز طبیعی یا هیدروژن کار می‌کنند انتخاب کنند. بدون شک زمان اتومبیل‌های کاملاً برقی نیز خواهد رسید.

به سوی خودروهای بدون راننده و بدون تصادف

همزمان فناوری‌های زیادی در اتومبیل‌های جدید به کمک راننده می‌آیند. آنها نه‌تنها استرس رانندگان را در ترافیک کاهش می‌دهند بلکه از تصادفات زیادی جلوگیری می‌کنند. خودروهای جدید می‌توانند پارک کنند، علائم راهنمایی را تشخیص دهند، فاصله را با خودرو جلویی حفظ کنند و برای جلوگیری از تصادف به‌طور خودکار ترمز کنند. برخی خودروسازان وعده داده‌اند اتومبیل‌هایی بسازند که عابران پیاده و دوچرخه‌سواران را تشخیص دهند و بدون توجه به فرمان راننده اتومبیل را قبل از برخورد متوقف کنند. برخی شرکت‌ها مانند گوگل تلاش دارند فرآیند کمک به راننده را به مقصد نهایی یعنی اتومبیل بدون راننده برسانند و خودروهایی تولید کنند که بدون راننده به مقصد تعیین‌شده بروند. آن زمان امور هیجان زیادی خواهند داشت. سرگئی برین یکی از بنیانگذاران گوگل پیش‌بینی می‌کند ظرف پنج سال اتومبیل‌های بدون راننده در اختیار مشتریان قرار گیرند. شاید این پیش‌بینی خوش‌بینانه باشد اما نمونه‌هایی که گوگل برای انتقال کارکنان خود در بزرگراه‌های کالیفرنیا مورد استفاده قرار می‌دهد بسیار تاثیرگذارند. گوگل درصدد آن است که اتومبیل‌های بدون راننده را یکباره عرضه کند، هرچند که احتمال بیشتری دارد که این اتومبیل‌ها مرحله به مرحله توسط رانندگان پذیرفته شوند. با اثبات توانایی حسگرها و نرم‌افزارهای رانندگی در کاهش تصادفات، ناظران بازار خودرو استفاده از آنها در اتومبیل را اجباری می‌کنند. شرکت‌های بیمه اصرار دارند رانندگان جعبه‌های سیاهی را بر خودرو نصب کنند تا نشان دهد رانندگی آنها تا چه اندازه دقیق و ایمن بوده است. این کار به جمع‌آوری انبوهی از داده‌ها می‌انجامد که سرانجام ثابت می‌کند رانندگی خودکار اتومبیل از راندن آن توسط انسان ایمن‌تر است. کامپیوترها هیچ‌گاه در حال مستی و یا صحبت با تلفن همراه رانندگی نمی‌کنند.

اتومبیل‌های بدون راننده مزایای زیادی دارند. گوگل یک فرد نابینا را داخل اتومبیل بدون راننده گذاشت و از او هنگام رفتن برای خرید غذا فیلمبرداری کرد. این اتومبیل‌ها می‌توانند به شمار زیادی از سالمندان و افراد معلول توانایی جابه‌جا شدن بدهند. جوانان دیگر مجبور نیستند بابت بی‌احتیاطی خود هزینه‌های بیمه بیشتری بپردازند چراکه هیچ‌گاه فرمان یا گاز را لمس نمی‌کنند. تعداد زیاد مرگ و میرها و جراحات ناشی از تصادفات جاده‌ای به سرعت کاهش می‌یابد. تنها در ایالات متحده سالانه دو میلیون نفر مجروح می‌شوند. آمار مرگ و میر تصادفات جهان به 2/1 میلیون نفر در سال می‌رسد. اتومبیل‌های بدون راننده هزینه‌های بیمه‌گران و نظام بهداشتی را نیز تا حد زیادی کاهش خواهند داد.

خودروهای بدون راننده بار ترافیک را کاسته و مصرف سوخت را کمتر می‌کنند. رایانه‌ها سریع‌تر از انسان ترمز می‌گیرند و می‌توانند تشخیص دهند اتومبیل جلویی چه زمانی ترمز می‌گیرد. بنابراین آنها می‌توانند نسبت به رانندگان انسانی فاصله کمتری با یکدیگر داشته باشند. افرادی که سوار این خودروها می‌شوند می‌توانند ساعاتی از زمان خود را در استراحت یا خواندن روزنامه سپری کنند.

راهبندان‌های پیش رو

برخی خودروسازان اعتقاد دارند این نوع دیدگاه نسبت به آینده پوچ و بی‌معناست. مردم به سادگی نمی‌پذیرند در بزرگراه سوار خودرویی شوند که تحت کنترل آنها نیست. رایانه‌ها ممکن است خراب شوند. خودروسازانی که فناوری بدون راننده آنها در تصادفات مقصر باشد ممکن است تحت پیگرد قانونی قرار گیرند و از ادامه کار خود منصرف شوند. با وجود این تعداد زیادی از افراد سوار هواپیماها و قطارهایی می‌شوند که به راننده احتیاج ندارند. خودروهای بدون راننده هم به‌تدریج جای خود را باز خواهند کرد. نرم‌افزارهای اتومبیل‌ها مانند انسان‌ها یاد می‌گیرند چگونه از خطرات اجتناب کنند. به عنوان مثال آنها می‌آموزند هنگامی که توپی وارد خیابان می‌شود ترمز کنند چراکه ممکن است کودکی به دنبال آن از راه برسد. خودروهای بدون راننده گوگل تاکنون بیش از 700 هزار کیلومتر پیموده‌اند که بیش از رانندگی هر انسانی بوده است. هر چیزی را که آنها بیاموزند می‌توان در نرم‌افزارهای خودروهای دیگر گنجانید و هنگامی که سانحه‌ای روی دهد مقررات دادگاهی را می‌توان طوری تنظیم کرد که مزایای امنیتی این خودروها را درنظر داشته باشد. اگر این تفکر که اتومبیل‌های بدون راننده به‌زودی خواهند رسید به نظر شما دور از ذهن می‌آید. به خاطر بیاورید که فناوری‌های دیگری مانند تلویزیون و هواپیماها هم زمانی غیرممکن به نظر می‌رسیدند. زمانی خواهد رسید که مردم از خود می‌پرسند چگونه نسل‌های قبل از آنها می‌توانستند به اتومبیل‌هایی اعتماد کنند که تحت کنترل افراد غیرقابل اطمینانی به نام انسان قرار داشتند.