حزبی که اگر بیاید…

این برای دومین بار است که ظرف ماه‌های اخیر صحبت از احتمال تشکیل حزب با محوریت علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی به میان می‌آید. با وجود آنکه این سیاستمدار برجسته اصولگرا تاکنون موضعی در این خصوص اتخاذ نکرده اما این خبر واکنش‌هایی را برانگیخته است. طبیعتاً موافقان و مخالفان از زاویه ملاحظات، دیدگاه‌ها، منافع و اهداف متفاوتی به این قضیه می‌نگرند اما اینکه تشکیل چنین حزبی چه تاثیری بر آرایش سیاسی کشور و جریان اصولگرا برجای می‌گذارد موضوعی با اهمیت فراوان است که پایگاه خبری «پیام نو» آن را دستمایه نگارش یادداشتی قرار داده است. این یادداشت ضمن اشاره به وجود شاخه‌های متعدد در جریان اصولگرایی که اختلافات‌شان در دو انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم و مجلس نهم مانع ایجاد همگرایی در آن جریان شد به نگرانی اصلی افرادی چون علی لاریجانی از تضعیف کلیت جریان اصولگرا و تضعیف طیف سنتی و معتدل در درون این جریان پرداخته و به مشکلات تشکیلاتی اصولگرایان نیز اشاراتی می‌کند. «پیام نو» در ادامه از سه ویژگی متمایز علی لاریجانی برای تقویت اصولگرایان باسابقه و سنتی در قالب یک حزب نام می‌برد که عبارتند از: تداوم پیروزی‌های انتخاباتی لاریجانی در مجلس پس از شکست در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1384، همدلی لاریجانی با دولت و تلاش برای قرار گرفتن در موضع منتقد معتدل و سرانجام نفوذ علی لاریجانی در لایه‌های فوقانی سیاست به نسبت سایر اصولگرایان سنتی. این یادداشت در پایان ضمن بیان دلایل احتمالی مخالفت برخی اصولگرایان با تشکیل حزب توسط لاریجانی استدلال می‌کند که متضرر اصلی این رویداد جبهه پایداری خواهد بود که توانسته وضعیت موجود را مدیریت کرده، سیاسیون پراکنده را به سمت خود بکشاند و شکاف‌های جریان اصولگرایی را برای تضمین بقای خود به خدمت بگیرد.