اقتصاد سیاسی سینما

در بودجه پیشنهادی دولت آمده بخشی از بودجه سینمای 95 به تولید فیلم‌های فاخر اختصاص می‌یابد. ساختن فیلم‌هایی که به اسم فاخر بودجه می‌گیرند، پول سینما را هدر می‌دهد. من معنی فیلم فاخر را نمی‌فهمم، این کلمه یک واژه جدید است، فیلم‌هایی که به عنوان فاخر با صرف بودجه فراوان ساخته می‌شوند، در کمدها خاک می‌خورد و اکران نمی‌شوند. اختصاص بودجه به ساخت فیلم‌هایی که با دورهمی و با حضور رفقا تولید می‌شود، چه کمکی به سینما می‌کند؟
اگر مدیریت بودجه سینما به سمتی برود که این هزینه‌ها صرف ساخت و تجهیز سالن‌های سینمایی شود، اتفاق خوبی است و این میزان بودجه‌بندی برای سینما کافی است. ولی اگر بخواهند به ساخت فیلم‌هایی که قرار است اکران نشوند، اختصاص یابد با کمبود بودجه مواجه خواهیم شد و در پایان سال می‌بینیم که با یک میلیارد و 50 میلیون تومان بودجه‌ای که در سال 95 دست‌مان بود، هیچ کاری برای زیرساخت سینما نکرده‌ایم.
وضعیت نمایش فیلم در ایران نا‌مساعد است. باید بودجه سینما صرف اقداماتی مثل ساخت و تجهیز به‌روز سالن‌های سینما در شهرهای کشور شود. در حالی که سیستم دیجیتال برای نمایش آثار سینمایی در پردیس‌ها و سینماهای پایتخت راه‌اندازی شده، در سینماهای کشور در شهرهای مختلف سیستم نمایش ضعیف است. سیستم اکران استاندارد نیست و با وجود تلاش برخی از سینماگران برای ساخت فیلم خوب، با وضعیت سالن‌ها و سیستم نمایش آثار، مردم با سینما قهر کرده‌اند. چون وقتی پول می‌دهند که فیلم را در سالن خوب و با امکانات و تجهیزات به‌روز حرفه‌ای ببینند. ما فقط تهران را می‌بینیم، شهرستان‌ها را نمی‌بینیم. تجهیزات سالن سینما در برخی از شهرستان‌ها خنده‌دار است.
من هم دوست دارم، فیلم ارزشی بسازم، ولی فیلمی که ساخته می‌شود باید مردم تماشا و از آن استقبال کنند. فیلم برای اکران و تماشا ساخته می‌شود، اگر مردم از دیدن فیلم لذت نبرند به سینما نمی‌روند و سالن‌های سینما از امروز هم خالی‌تر می‌شود. در سال‌های اخیر سینما با تمام وجود رکود را تجربه کرد و سینماگران برای فرار از این وضعیت حرف و سخن‌های زیادی مطرح کردند، با این حال هنوز می‌بینیم در بر همان پاشنه می‌چرخد و سینما به سمتی می‌رود که رکود ادامه داشته باشد. تولید فیلم خوب و با‌کیفیت باعث آشتی مخاطب با سینما می‌شود، اگر مردم از سینما استقبال کنند، حال سینما هم خوب می‌شود.
هر سال بخش زیادی از بودجه سینما هدر می‌رود و صرف اموری می‌شود که تاثیری در توسعه سینما و رشد زیرساخت‌های آن ندارد. من باشم این بودجه را خرج اموری مثل ساخت و تجهیز سالن‌های سینما و آشتی مردم با سینما می‌کنم. مردم با سینما قهر کرده‌اند. تا برنامه تولید و اکران فیلم‌ها سر و سامان پیدا نکند، اوضاع به همین نحو است. در حال حاضر LEDهای خانگی با سینما رقابت می‌کنند و مردم برای تماشای فیلم به سالن‌های غیراستاندارد نمی‌روند و فیلم‌های سینما را در خانه و در LED‌های خانگی می‌بینند. توسعه سینما نیازمند مدیریت منابع مالی آن است، اگر از زاویه توسعه به سینما نگاه کنیم، قطعاً قدر منابع مالی آن را بیشتر می‌دانیم. عددی که امسال برای بودجه در نظر گرفته شده، عدد کمی هم نیست اما هدر‌رفت در سینمای ایران زیاد است، این موضوعی است که مانع پیشرفت و توسعه سینمای ایران می‌شود و باید کارشناسی شود. فرهنگ و هنر این ظرفیت را دارد که روی آن سرمایه‌گذاری و مدیریت کرد، سود این سرمایه‌گذاری برای جامعه و آیندگان مفید خواهد بود. هر چه بیشتر به توسعه اقتصادی بخش فرهنگی اهمیت دهیم، جامعه آرام‌تری خواهیم داشت.