پرکردن شکم‌ها

یک اماراتی با دشداشه سفید‌رنگ و با اشتیاق فراوان ماسه ضد‌آب تولید شرکت خود را به نمایش می‌گذارد. قرار دادن یک لایه از این ماسه در زیر خاک سطحی مانع از هدر رفتن آب می‌شود و رشد محصولات کشاورزی در سرزمین‌های خشک و مناطق کم‌آبی مانند امارات متحده عربی را آسان‌تر می‌سازد. کارآفرینان بخش کشاورزی عقیده دارند این‌گونه نوآوری‌ها به کشور امکان خواهد داد بخش بزرگ‌تری از مواد غذایی مورد نیاز خود را تولید کند.
از مدت‌ها قبل یکی از بزرگ‌ترین مشکلات دولت‌ها در کشورهای حوزه خلیج‌ فارس سیر کردن شکم مردم بوده است. ناآرامی‌های جهان عرب از سال 2011 به این مشکل دامن زده است. این ناآرامی‌ها با افزایش بهای مواد غذایی از سال 2009 و یادآوری خاطرات تحریم غلات در دهه 1970 همزمان است. انتظار می‌رود جمعیت این منطقه بین سال‌های 2010 و 2030 تا 40 درصد افزایش یابد. برخی کشورهای حوزه خلیج‌ فارس تا حدود 90 درصد از مواد غذایی مصرفی خود را وارد می‌کنند. دولت‌های این کشورها در مورد بهترین راه برای سیر و راضی نگه ‌داشتن مردم مطمئن نیستند. قطر در گزارشی اعلام کرد تا سال 2030 حدود 70 درصد از نیاز غذایی خود را در داخل کشور تولید خواهد کرد. این کار از طریق دستیابی و توسعه فناوری‌هایی مانند نمک‌زدایی از آب دریا و جلوگیری از هدر‌رفت آب انجام می‌گیرد. اما این نظریه به سرعت پس گرفته شد. عربستان سعودی که پرکارترین بخش کشاورزی را در میان شش کشور عضو شورای همکاری خلیج‌ فارس دارد مجبور شد تولید گندم آبی خود را کاهش دهد چرا که منابع آب تجدیدناپذیر کشور در حال خشک شدن بودند. اتکای بیش از حد به واردات هنگامی مشکل‌آفرین می‌شود که کشورهایی مانند آرژانتین برای مقابله با افزایش داخلی قیمت‌ها به‌طور ناگهانی صادرات خود را متوقف می‌کنند. یکی از سیاست‌های دیگر کشورهای حوزه خلیج‌ فارس خرید زمین کشاورزی در کشورهایی مانند سودان، تانزانیا و پاکستان است. امارات متحده‌ عربی و عربستان در میان 10 کشور بزرگ سرمایه‌گذار در زمینه زمین‌های کشاورزی در خارج از کشور هستند. اما این کار نیز ضررهایی دارد. اجرای پروژه‌های بزرگ بر روی زمین‌ها در مناطقی که فاقد زیر‌ساختارهای لازم هستند کاری مخاطره‌آمیز است. از طرف دیگر آن دسته از کشورهای خلیج‌ فارس که به این کار مبادرت می‌ورزند به استعمارگری نوین متهم می‌شوند. بسیاری از کشورهای منطقه اکنون به فکر سرمایه‌گذاری در شرکت‌های صنایع غذایی در خارج از کشور افتاده‌اند. شرکت کشاورزی اماراتی الزهره که رابطه‌ نزدیکی با دولت دارد و مالک زمین‌هایی در خارج از کشور است به تازگی هشت شرکت مزرعه‌داری را در صربستان به مبلغ 400 میلیون دلار خریداری کرد. این شرکت همچنین در یک بنگاه هندی تولیدکننده برنج سرمایه‌گذاری کرد. علاوه بر این کشورهایی مانند عربستان سعودی در جست‌وجوی راه‌هایی برای ذخیره استراتژیک مواد غذایی هستند. سرانجام دولتمردان حاشیه خلیج‌ فارس ممکن است به ترکیبی از این راهبردها برسند تا بتوانند شکم مردم خود را پر کنند. به گفته یک متخصص صنایع غذایی حداقل باید آنها را برای توجه به چنین مساله‌ای تحسین کرد. کشورهای فقیرتر و گرسنه‌تر عربی مانند یمن و مصر هنوز اشتیاقی برای توجه به این موضوع نشان نمی‌دهند.