بریده زوزنامه ها

نوشت: آخرین آماری که از میان آمار و ارقام متناقض و سردرگم پروژه مسکن مهر در دولت گذشته اعلام شده، عدد چهار ‌میلیون و ٤٠٠‌ هزار واحد مسکونی را نشان می‌داد که توسط علی نیکزاد وزیر مسکن دولت دهم اعلام شد؛ اما حالا، بر اساس گفته‌های قائم‌مقام وزیر راه و شهرسازی می‌توان فهمید که این آمارها هم درست نبوده و تنها دو‌ میلیون و ٣٠٠ هزار مسکن مهر ساخته شده است و الباقی آمارها هم وجود خارجی ندارند! ضمن اینکه بر اساس این ارقام جدید، حدود ٥٦ درصد خریداران مسکن مهر به خانه‌هایشان اسباب‌کشی نکرده‌اند و تنها ٤٤ درصد مالکان به مسکن مهر نیاز داشته‌اند و این نوع مسکن توانسته نیاز واقعی آنها را تامین کند.

بعضی وقت‌ها فکر می‏کنم چه فضا و شرایط رویایی بوده است که سعدی بزرگ سروده است «بنی‏آدم اعضای یک پیکرند» البته هنوز در ایران و ایرانی عطر و بوی سروده سعدی احساس می‏شود، اما سعدی از بنی‏آدم حرف می‏زند.

این همه همنوع‏کشی چه مفهومی دارد، این همه خشونت و زشتی را بنی‏آدم از کجا و چگونه آموخته‏اند که امروز شاهکار سعدی را به سخره گرفته‏اند؟

خشونت فقط در شمشیر سیاه‏پوشان و سیاه‏دلان تروریست مثل عفونت یک چرک جاری نیست که در ذوق و سلیقه و ذائقه هنرمند هم نفوذ کرده است، عکس‏های برگزیده سال 2014 را ببینید، از عکاس گرفته تا داور انتخاب‏کننده، انگار که فقط آنچه ارضاکننده نگاه عکاس و داور و تامین نظر مشتری که ما باشیم طعم تلخ و مشمئزکننده خشونت، نه بلکه جنایت بوده است. حتی در عکس‏های حیات‌وحش نیز جز درندگی و خشونت جذاب نبوده است. نه اثری از بازیگوشی توله شیرهاست و نه خمیازه یک گربه ایرانی. جعبه جادویی هم به همین بیماری مبتلاست. سر‌خط اخبار تعداد حملات انتحاری، گروگانگیری از همه نوع از کلاهبردار و تروریست تا کهنه سرباز برگشته از جنگ ویتنام. نه از لبخند گل نرگس در کنار برگ‏های پاییزی خبری هست و نه از معصومیت بنفشه وحشی و نه از شانه نسیم بر زلف شالیزار. هرچند جعبه جادویی مملو از نصیحت و ارشاد برای گوش‌هایی است که آرامشی خداداد هنوز در وجودشان باقی‌ مانده است. سعدی درست گفته، عاشقانه هم سروده است آن روزها عشق فقط سه حرف نبوده است، عاشقانه‏های زیادی سروده شده، وقتی لبخند نرگس نیست شاعر عاشقانه‌سرایی هم نیست، سعدی و حافظ و خیام و فردوسی هم نیست. پس باید نرگس و بنفشه بکاریم تا چشم عاطفه و عشق به شوق بیاید و اشک مهر و محبت بریزد. دیو و لجن نفرت جز با شستن چشم‏ها با زمزمه عشق به تمام هستی از وجودمان بیرون نخواهد رفت و عشق به تمام وجود و تنها وجود هستی هست را جز با لذت دوست داشتن و احساس اینکه همه اجزای یک پیکرند حس نخواهیم کرد. باید آفتاب را حس کرد و همه را در روشنی دید. عکاس هم خمیازه گربه را ببیند و فریاد شوق جوجه‏های پرستو از دیدن مادرشان، سعدی‏ها باز هم بسرایند «بنی‏آدم اعضای یک پیکرند».