صلح چه شکلی است؟

درست در روزهایی که تروریست داعش غیرنظامیان و زنان و کودکان را در سوریه و عراق به وحشیانه‌ترین شکل ممکن به کام مرگ می‌کشند، دنیا تشنه صلح است. در این میان عکاسی یکی از شاخه‌های هنر است که به جست‌وجوی صلح می‌پردازد، در این میان تصویرهایی که از جنگ و مرگ منتشر می‌شود راهی است برای دیدن جای خالی صلح. عکاسی جنگ تصور مردم دنیا را از پدیده جنگ تغییر داد. عکاسی جنگ به مردم کمک می‌کند تا عمق یک فاجعه جنگی را که از طرق نوشتار قابل انتقال نیست درک کنند. در اساسنامه جایزه آلفرد فرید آمده است: «عکاسی قطاری است از احساسات و البته بازتاب جهان واقعی در عکس است. جایزه عکاسی آلفرد فرید تلاش می‌کند انسان و زندگی در صلح را به تصویر بکشد و از آن تمجید کند.» امیل گاتالین، عکاس روس، با این عکس جایزه نخست مسابقه عکاسی آلفرید فرید را از آن خود کرد. حیطه کار او خارج از زرق و برق فضاهای شهری و بیشتر در روستاهاست. این تصویر حکایت روزگار ماست: تابی در نوسان و دو انسان که سر و ته شده‌اند؛ درست شبیه دنیای سر و ته این روزهای انسان‌ها. صلح چیزی بیشتر از نبود جنگ است. در مسابقه عکاسی امسال «آلفرد فرید»، پنج هزار عکس شرکت داشتند که در آنها صلح در ابعادی متفاوت به تصویر کشیده شده بود. هدف، گزینش بهترین عکس با موضوع صلح بود. در نهایت امسال جایزه آلفرد فرید 10 عکس را به عنوان منتخب معرفی کرده است. جایزه عکاسی آلفرد فرید برای نخستین بار در سال ۲۰۱۳ اهدا شد. این جایزه نام خود را از نویسنده و فعال صلح اتریشی آلفرد هرمان فرید گرفته است که در سال ۱۹۱۱ جایزه نوبل صلح را از آن خود کرد. انجمن عکاسی اتریش، انتشارات لامرهوبر، یونسکو و پارلمان اتریش از حامیان این جایزه هستند. داوید ترامولادا، عکاس ایتالیایی یکی دیگر از برگزیده‌های امسال است. او در عکس‌هایش درگیری‌های اخیر خاورمیانه به ویژه در سوریه را بازتاب می‌دهد. او در عکس‌هایی که ویرانی‌های گسترده ناشی از جنگ را نشان می‌دهد، تصاویر حیوانات را مونتاژ کرده است. این هنرمند اعتقاد دارد، حیوان وحشی به نابودی اطرافش اعتنایی ندارد. برای داوید ترامولادا این امر به معنای پایان جنگ است، زیرا اگر حیوان خطری را در یک مکان حس کند، آرام و بی‌صدا در آنجا باقی نخواهد ماند. حیوانات مکان‌هایی را که زندگی از آن رخت بربسته، مالک می‌شوند. به این ترتیب طبیعت پیام‌آور صلح و تسکینی برای دردهای گزنده می‌شود. چنانچه در آن حضور داشته باشند، می‌تواند بار دیگر زندگی از سر گرفته شود. آن کریستین وورل، سراسر آسیا را برای عکاسی زیر پا گذاشته است. در برابر دوربین او زنانی ایستاده‌اند که قربانی اسیدپاشی و آتش‌سوزی شده‌اند. زنانی که این عکاس آلمانی از آنها عکس گرفته، به‌رغم تجربه‌ای تلخ و مبارزه با دردی طاقت‌فرسا، بار دیگر نشان می‌دهند که انسان‌هایی همچنان قدرتمند هستند. عکس‌های ماکس کراتسر پناهندگان در اقامتگاهی در ایالت بایرن آلمان را نشان می‌دهد. در این اقامتگاه که بزرگ‌ترین محل اسکان پناهجویان در کشور به شمار می‌رود، بیش از دو هزار نفر از ملیت‌های مختلف زندگی می‌کنند. کراتسر اجازه می‌دهد، پناهندگان خود محل عکاسی را انتخاب کنند. روی هر عکس نیز جمله‌ای نقش بسته که در اصل پیام سوژه عکاسی به جهان است.