تاریخ انتشار:
پیشنهاد: تقویت نهادهای توسعه
دانشجویان تجارت فردا بخوانند
بر اساس مطالعات و واکاوی‌های تجربی آنچه کشورهای توسعه‌نیافته را از کشورهای توسعه‌یافته تمایز می‌دهد، عنصر «آگاهی عمومی» است. به بیان دیگر مهم‌ترین دلیل توسعه‌نیافتگی، ضعف آگاهی‌های عمومی است. به همین دلیل شاید بتوان گفت ضعف آگاهی عمومی افیون توده‌هاست
وحید محمودی/استاد اقتصاد دانشگاه تهران
بر اساس مطالعات و واکاوی‌های تجربی آنچه کشورهای توسعه‌نیافته را از کشورهای توسعه‌یافته تمایز می‌دهد، عنصر «آگاهی عمومی» است. به بیان دیگر مهم‌ترین دلیل توسعه‌نیافتگی، ضعف آگاهی‌های عمومی است. به همین دلیل شاید بتوان گفت ضعف آگاهی عمومی افیون توده‌هاست. رواج پوپولیسم و استفاده ابزاری دولت‌ها از مردم، از پیامدهای مشهود این نقیصه است. لذا ارتقای آگاهی‌های عمومی از اولویت‌ها و بلکه پیش‌نیازهای توسعه قلمداد می‌شود. مردم باید به حقوق خویش اعم از حقوق اقتصادی، سیاسی و اجتماعی خود آگاه شوند تا امکان تغییر یا بهبود سرنوشت خویش را پیدا کنند، امکان و توانمندی انتخاب کشورداران توسعه‌مدار و قدرت تشخیص راه صواب و توسعه‌ای را از راه ناصواب ناکجاآبادی بیابند. مردم باید به درجه‌ای از توانمندی برسند که تفاوت دولتمرد توسعه‌مدار، دولتمرد خیرخواه و دولتمرد اقتدارگرا را به خوبی تشخیص دهند و بدانند عاقبت توسعه‌خواهی در گرو انتخاب دولتمرد توسعه‌گراست. مردم لزوماً نباید دنبال دولتمرد خیرخواه (و به طریق اولی دولتمرد اقتدارگرا) بگردند. چون از سر خیرخواهی می‌توان یک ملت را به ته دره برد! به بیان دیگر هر دولتمرد خیرخواهی توسعه‌گرا
نیست، اما هر دولتمرد توسعه‌گرایی خیرخواه نیز هست.
اگر به تجربه تاریخ ایران‌زمین نگاه کنیم، نیز همواره ضعف عنصر آگاهی عمومی نقش اصلی را در عدم توفیق در بهره‌مندی از فرصت‌های تاریخی و فرصت‌های سرزمینی ایفا کرده است. مردم ایران زودباور هستند و حافظه تاریخی ضعیفی دارند. فرق داروی مسکن و داروی درمان را نمی‌دانند. اگر شما از یک کودک بخواهید که بین یک آب‌نبات و یک چک‌پول 100هزارتومانی یکی را انتخاب کند، بلاشک آب‌نبات را انتخاب خواهد کرد. مردم ایران در 100 سال گذشته در مقاطع مختلف تاریخی متاسفانه کودک‌وار رفتار کرده‌اند و فرصت‌های تاریخی خود را سوزانده‌اند. این ویژگی همچنان در ایرانیان برجسته است. توجه داشته باشیم این ویژگی مختص عوام نیست. بلکه خواص یا به عبارتی تحصیل‌کردگان و روشنفکران ما هم بعضاً دچار این فقر قابلیتی هستند. بنابراین عطف به موارد ذکر‌شده، وظیفه مطبوعات و رسانه‌های جمعی به عنوان یکی از ارکان اصلی و عامل پیش‌برنده توسعه متعین است. در سال‌های گذشته با وجود همه تلاش‌هایی که صورت می‌گرفت و نشریاتی که در حوزه ترویج دانش علم اقتصاد و اقتصاد کلان و اقتصاد سیاسی ایران منتشر می‌شد، جای یک نشریه وزین، تاثیرگذار و جامع‌نگر خالی بود که به لطف حضرت حق با
تولد مجله «تجارت فردا» در کنار و به عنوان مکمل روزنامه محبوب دنیای اقتصاد یک گام بزرگ رو به جلو در این عرصه برداشته شد. مجله تجارت فردا در مدت کوتاه عمر دوساله‌اش جایگاه بسیار خوبی در بین اهالی اقتصاد و سیاست پیدا کرده است و از معدود مجلاتی است که مشتاقان و همکاران فرامرزی دارد و ایرانیان و اقتصاددانان خارج از کشور از وجود و بهره‌مندی از این مطبوعه خرسندند. اینجانب خواندن مرتب این مجله را به همه دولتمردان، مدیران دولتی و خصوصی و همچنین استادان و دانشجویان دوره‌های کارشناسی ارشد و دکترا بالاخص رشته‌های اقتصاد، مدیریت و جامعه‌شناسی توصیه می‌کنم. به عنوان یک تجربه شخصی بنده در چند ترم گذشته که در دانشگاه تهران توفیق تدریس دروس «توسعه و برنامه‌ریزی اقتصادی» و «مدیریت توسعه» در مقطع دکترا را داشتم، همه دانشجویان خود را موظف کرده بودم که روزنامه دنیای اقتصاد و مجله تجارت فردا را بخوانند و مرتب هم کنترل می‌کردم که مطمئن شوم دانشجویان شماره‌های مختلف مجله را خوانده باشند. امیدوارم که مجله تجارت فردا بتواند در ماموریت علمی و ترویجی خود موفق باشد و نیز بتواند به تعبیر پل کایر به شکل‌گیری و تقویت نهادهای تکنوکراتیک
مدیریت توسعه ملی کمک کند. انتشار صدمین شماره مجله را به همه کارکنان فهیم و کوشا، بالاخص سردبیر ارجمند و گرانقدر مجله جناب آقای محمد طاهری تبریک عرض می‌کنم. پاینده باشید.
دیدگاه تان را بنویسید