تاریخ انتشار:
ایران جایگاه هشتم کشورهای منطقه را در امید به زندگی دارد
حرکت لاک‌پشتی «امید به زندگی»
با اینکه آخرین بار مرکز آمار ایران در گزارش «سرشماری نفوس و مسکن سال ۱۳۹۰» در مورد شاخصی به نام «امید به زندگی» ارقامی را ارائه کرده است اما وزارت بهداشت که متولی ارائه این شاخص است، می‌گوید در سال ۱۳۹۱، امید به زندگی ایرانی‌ها تغییری نداشته است.
با اینکه آخرین بار مرکز آمار ایران در گزارش «سرشماری نفوس و مسکن سال 1390» در مورد شاخصی به نام «امید به زندگی» ارقامی را ارائه کرده است اما وزارت بهداشت که متولی ارائه این شاخص است، می‌گوید در سال 1391، امید به زندگی ایرانی‌ها تغییری نداشته است. گزارش سرشماری نفوس و مسکن که از سوی مرکز آمار ایران در سال گذشته منتشر شد، در صفحه 23 به شاخص «امید به زندگی» اشاره کرده است. بر اساس این آمار، امید به زندگی زنان ایرانی در سال گذشته 74 سال و شش‌ماه و امید به زندگی مردان 72 سال و یک ماه بوده است. گزارش مرکز آمار نشان می‌دهد که امید به زندگی ایرانی‌ها ظرف پنج سال 1385 تا 1390 اندکی رشد کرده است. چه، در سال 1385 این شاخص برای مردان 71 سال و یک ماه و برای زنان 73 سال و یک ماه بوده است. در سال 1391 نیز آمار جدیدی ارائه نشده است. اما وزیر بهداشت وقت (مرضیه وحید‌دستجردی) آذر‌ماه امسال، شاخص امید به زندگی ایرانی‌ها را در بین زنان 74 سال و شش ماه و در بین مردان 72 سال و سه ماه اعلام کرد. این آمار از شاخص امید به زندگی ایرانی‌ها در سال جاری اگر مبنا قرار بگیرد، نسبت به سال 1390 تغییر محسوسی دیده نمی‌شود. به جز آنکه امید
به زندگی مردان ایرانی امسال نسبت به پارسال، دو ماه افزایش پیدا کرده است. شاخص « امید به زندگی» (Life expectancy) یک شاخص آماری است که نشان می‌دهد متوسط طول عمر در یک جامعه چقدر است و یا به عبارت دیگر هر عضو آن جامعه چند سال می‌تواند انتظار طول عمر داشته باشد. هر چه شاخص‌های بهداشتی و همچنین درمانی بهبود یابد، امید زندگی افزایش خواهد یافت و از این رو این شاخص یکی از شاخص‌های سنجش پیشرفت و عقب‌ماندگی کشورهاست. در سند چشم‌انداز 20ساله که زمان سررسید آن، سال 1404 خورشیدی است، ایران باید از نظر شاخص‌های رفاهی در صدر کشورهای منطقه قرار گیرد. با این حال بررسی مقایسه‌ای شاخص «امید به زندگی» بین کشورهای منطقه نشان می‌دهد که ایران پایین‌تر از کشورهایی چون قطر، عمان، بحرین، کویت و حتی اردن و سوریه در جایگاه هشتم این جدول ایستاده است. محدوده شاخص «امید به زندگی» در کشورهای مختلف منطقه بین 62 تا 80 سال و فاصله هر کشور با کشور بعدی بین یک تا سه سال است. تنها کشور مستثنی از این قاعده کشور افغانستان است که شاخص «امید به زندگی» آن 43 سال بوده و اختلاف آن با کشور بالایی خود تقریباً به 19 سال می‌رسد. علاوه بر این، نرخ امید به
زندگی کشور اول منطقه 80 سال و هفت ماه و فاصله کشور ایران از آن بیش از هفت سال است. روی هم رفته نمودار شاخص «امید به زندگی» ایران در مقایسه با کشورهای منطقه اختلافی دارد که جبران آن کار دشواری به نظر می‌رسد. آن هم در شرایطی که سال به سال، در کشورهای دیگر منطقه پیشرفت‌های تکنولوژی، بهداشت و درمان به دست می‌آید. مگر اینکه آنها دست نگه دارند و در شاخص «امید به زندگی» سیر نزولی را آغاز کنند و شیب نمودار ایران ثابت مانده یا حالتی صعودی به خود بگیرد. 
دیدگاه تان را بنویسید