تاریخ انتشار:
همدلی دانش‌آموزان مریوانی با همکلاسی بیمار خود
تندیس «بانوی محیط زیست جهان» در دستان ابتکار
همه دانش‌آموزان کلاس دوم مدرسه شیخ شلتوت شبیه هم شده‌اند، ۲۴ سر کچل و لب خندان که برگشت ماهان را به او خوشامد گفتند و دوست‌شان را در آغوش‌های کوچک خود جای دادند…
در روزهای پایانی هفته گذشته شایعاتی درباره استعفای قریب‌الوقوع محمدعلی نجفی، معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور منتشر شد. استعفایی که دلیل آن وضعیت جسمانی محمدعلی ن جفی عنوان شده است. با توجه به مدت کوتاه فعالیت او، نمی‌توان به راحتی به کارنامه نجفی در سازمان میراث فرهنگی نمره‌ای داد. باید دید در صورت قطعی شدن استعفای این چهره شاخص اصلاح‌طلب، جانشینان او درباره فعالیت‌هایش چه گزارشی خواهند داد. در همین ایام و در حالی که حسن روحانی و محمدجواد ظریف در عرصه دیپلماسی به ستاره بدل شده‌اند، در حوزه‌های دیگر نیز شوالیه‌های کابینه یازدهم توانسته‌اند خودی نشان دهند. رسانه‌ها در میانه هفته گذشته از اهدای جایزه دیگری به معصومه ابتکار معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست کشور خبر دادند. از قرار معلوم بنیاد جهانی انرژی جایزه معنوی «یک عمر دستاورد» این بنیاد و هچنین تندیس بانوی محیط زیست جهان را به او اهدا کرده است. «ولفگانگ نیومن»، بنیانگذار بنیاد انرژی کره مسکون برای اهدای این جایزه از اتریش به ایران سفر کرده است. فرآیند انتخاب شخصیت‌های جهانی از سوی بنیاد جهانی انرژی چندین بخش
است که شاخص عملکردی، داشتن تجربه حفاظت زیست‌محیطی به صورت هدفمند و نظام‌مند حداقل 15سال و قابل دفاع در قالب مستندات، ایجاد زیرساخت‌های حفاظت از محیط زیست در منطقه، تربیت نسلی برای حفاظت محیط زیست، توسعه برنامه‌محوری در حفاظت محیط زیست، ارائه گزارش و مستندات نسبت به محیط زیست شهری و افکار عمومی مثبت به شخصیت مورد نظر از جمله آنهاست. ابتکار اولین بانوی جهان و جزو معدود شخصیت‌های جهانی است که موفق به دریافت این جایزه از سوی بنیاد جهانی انرژی شده است. او بعد از این به عنوان بانوی محیط زیست جهان شناخته خواهد شد. بنیاد انرژی کره مسکون موسسه‌ای غیردولتی و بین‌المللی است و از سوی پیشکسوت حوزه انرژی، ولفگانگ نیومن بنیان گذاشته شده و 30 سال است در زمینه بهره‌وری انرژی‌های پاک و توسعه پایدار فعالیت می‌کند. ماجرای حادثه آتش‌سوزی خیابان جمهوری نیز که قرار بود، گزارش تحقیق آن این هفته منتشر شود، وارد مرحله تازه‌ای شد. از سویی قرائت این گزارش به آینده موکول شد و از سوی دیگر طبق پیش‌بینی‌های صورت‌گرفته تنها دو مامور آتش‌نشانی نگون‌بخت بازداشت شدند و سایر مسوولان آتش‌نشانی و شهرداری تهران با خیال راحت روی صندلی‌های خود لم
دادند.
جدیدترین آمارها از تجرد قطعی
بحث سن ازدواج این روزها به یکی از مهم‌ترین مباحث اجتماعی دولتمردان کشور بدل شده است. در پی این بحث‌ها مولفه تجرد قطعی نیز بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفته است. مولفه‌ای که نشانگر آن است که در کشور ما چند درصد جمعیت هیچ‌گاه امکان یا شانس ازدواج نمی‌یابند. در این زمینه ایسنا در هفته گشته اعلام کرد: «...بر اساس نتایج سرشماری سال 1390، آستانه تجرد قطعی مردان کشور در سال 1390 در گروه سنی 40 تا 44 و در زنان 45 تا 49 قرار دارد. در اغلب استان‌های کشور آستانه سن تجرد قطعی مردان در سن 35 تا 39 و 40 تا 44 و برای زنان در سن 40 تا 44 و 45 تا 49 سال است. سهم زنان 15 تا 19 سال ازدواج‌کرده (پیشرسی ازدواج) در سال 1390، 4/21 درصد بوده است. استان خراسان رضوی با 3/32 درصد بیشترین و استان ایلام با 12درصد کمترین سهم را از پیشرسی ازدواج زنان داشته است. میانگین سن در اولین ازدواج کشور در بین مردان پس از روندی کاهشی تا سال 1365در دهه اخیر افزایش داشته و از 8/23 در سال 1365 به 5/26 در سال1390 افزایش یافته است. در مقابل، میانگین سن ازدواج زنان همواره روندی افزایشی داشته و از 19 سال به رقم 5/23 رسیده است.»
لشکرکشی موش‌ها، فرار آدم‌ها
شرق در گزارشی به ماجرای عجیب یکی از روستاهای استان خراسان رضوی پرداخته است. این روزنامه می‌نویسد:.... ماجرا بیشتر به فیلم‌های هالیوودی شبیه است، لشکری بزرگ از موش‌هایی عجیب با دندان‌هایی عجیب‌تر به روستایی کوچک در شهرستان فیروزه استان خراسان رضوی هجوم آورده‌اند...حالا موش‌های همه‌چیزخواری که نام جربیل را بر خود دارند نام آنجا را بر سر زبان‌ها انداخته است. جربیل نوعی موش است با دندان‌های نیش بسیار بلند که دائم در حال رشد است، این موش‌ها در اصل صحرایی‌اند اما حالا برای اولین بار و در اتفاقی نادر گذرشان به یک روستای محل سکونت انسان‌ها افتاده و خبرساز شده‌اند. حجم آسیبی که برای 107 خانوار ساکن این روستا ایجاد کرده‌اند چنان زیاد است که اگر هرچه سریع‌تر برای مقابله با آنها اقدامی نشود می‌توانند چون زلزله‌ای این روستا را به ویرانه و 605 نفر را بی‌سرپناه کنند. طبق گفته اهالی دو، سه ماهی می‌شود جربیل‌ها به نجف‌آباد هجوم آورده‌اند، هجومی سیل‌آسا و رعب‌انگیز. موش‌ها در و دیوار و کف زمین و خانه‌های مردم در این روستا را سوراخ کرده و هرچه پیش‌رویشان آمده را جویده‌اند. در این کار هم یک لحظه متوقف نمی‌شوند. به هر
خانه‌ای در این روستا که سر بزنی رد دندان موش‌ها را می‌بینی. اهالی روستا می‌گویند موش‌ها شب و روزشان را گرفته‌اند. در این روستا، هرجایی که باشی کافی است گوش تیز کنی تا صدای خش‌خش دندان‌هایشان را که بی‌وقفه مشغول جویدن چیزی هستند بشنوی. احمد حسینی یکی از ساکنان نجف‌آباد است که موش‌ها آنقدر در خانه‌اش تاخت‌وتاز کرده‌اند و در گوشه و کنار دیوارها و کف حیاط و تراس خانه سوراخ و تونل ایجاد کرده‌اند که ناچار به بازسازی خانه خود شده است. حسینی در حالی که مشغول کار است هر موزاییکی را که از کف خانه برمی‌دارد ردی از سوراخ محل عبور موش‌ها دیده می‌شود، هزارتویی بی‌پایان که به کمک دندان‌های نیش بلند جربیل‌ها حفر شده است. در سوی دیگر محوطه اصلی روستا خانه ابراهیم طوسی قرار دارد، ابراهیم و زن و بچه‌اش ناله‌کنان در و دیوار خانه محل زندگی‌شان را نشان می‌دهند، در چشم‌های مادر پیر خانه التماس موج می‌زند، از اتاق پذیرایی تا اتاق‌های خواب و حمام و دستشویی، همه‌جا را موش‌ها کنده‌اند، دیوار گچی یا کف‌های بتونی فرقی ندارد آنها از پس همه چیز برآمده‌اند. خانه‌هایی که در این روستا سوراخ‌سوراخ شده‌اند یکی، دوتا نیست، تقریباً همه اهالی
از این حمله موش‌های جربیل سهم برده‌اند...یکی از ساکنان روستا می‌گوید موش‌ها نه فقط به در و دیوار خانه‌ها که جدیداً به گوسفندها و مرغ‌های ما هم حمله می‌کنند، بعد راه می‌افتد سمت آغل گوسفندانش، یکی از گوسفندها را با دو دستش می‌گیرد گردنش را بلند می‌کند و زیرگلویش را نشان می‌دهد، رد نیش موش‌ها و خون لخته‌شده بر گلوی گوسفند زبان‌بسته مثل دو سوراخ قرمز تیره دیده می‌شوند، بعد می‌گوید اینجا را هم ببین موش‌ها پشم گوسفند را چیده‌اند، جایی را که نشان می‌دهد برخلاف دیگر قسمت‌های بدن گوسفند که پشم بلند و فرفری قهوه‌ای روشنی دارد تقریباً صاف است، انگار که ماشین شده باشد. داستان مرغ و جوجه‌هایی که موش‌ها خورده‌اند...اگرچه مسوولان شهرستان فیروزه و استان خراسان رضوی برای حل مشکل وعده‌هایی داده‌اند اما اهالی روستای نجف‌آباد فیروزه می‌گویند می‌ترسیم قبل از آنکه کاری اساسی بشود موش‌ها خودمان را هم بخورند.
همدلی دانش‌آموزان مریوانی با همکلاسی بیمار خود
روزنامه شرق در هفته گذشته به ماجرای قابل تامل دانش‌آموزان مریوانی پرداخت. اگر به خاطر داشته باشید چند هفته پیش یک معلم برای اینکه شاگرد بیمارش از ریختن موهای خود احساس شرمساری نکند، موهایش را تراشید. شرق در روزهای اخیر مجدداً به این مدرسه سر زده و گزارشی جالب از این مدرسه تهیه کرده است. در بخشی از این گزارش آمده است:... ماهان که برای انجام آزمایش‌های پزشکی به تهران آمده بود، وقتی بعد از دو هفته به مریوان برگشت، با همکلاسی‌ها و دوستانی روبه‌رو شد که برای استقبال از او، موهایشان را تراشیده بودند. حالا همه دانش‌آموزان کلاس دوم مدرسه شیخ شلتوت شبیه هم شده‌اند، 24 سر کچل و لب خندان که برگشت ماهان را به او خوشامد گفتند و دوست‌شان را در آغوش‌های کوچک خود جای دادند... این بار اما ایده از امید بوده، بعد از کلی خواهش و التماس موهایش را به‌خاطر ماهان از ته تراشیده و به مدرسه آمده، آقای محمدیان، معلم کلاس می‌گوید: «امید را که دیدم غافلگیر شدم، از طرفی بچه‌ها همه گریه و بهانه که آقا! چرا امید موهایش را زده، بعد شما اجازه نمی‌دهید ما موهایمان را از ته بزنیم؟» گویا حرف‌ها و درخواست‌های آقای محمدیان هم که «بچه‌ها هوا
سرد است، سرما می‌خورید» به گوش‌شان بدهکار نبوده که نبوده. آقای محمدیان به «شرق» می‌گوید: «شنبه وقتی وارد کلاس شدم، دیدم همه بچه‌ها موهایشان را تراشیده‌اند و دارند به سروکله هم می‌زنند. خب پیش‌بینی می‌کردم اما نه این طور! قرار بود وقتی بهار شد همه با هم موهایمان را بزنیم، اما خب دیگر بچه‌ها قانع نشدند و کار خودشان را کردند؛ حالا هم احتمال می‌دهیم کل بچه‌های مدرسه موهایشان را بزنند.» ماهان وقتی بعد از دو هفته انجام آزمایش‌های مختلف به مدرسه برگشته، حسابی خوشحال شده است، او دیگر نگران موهای ریخته‌شده‌اش نیست، از صورت متفاوت خودش نمی‌ترسد و تنها و بی‌حرف گوشه کلاس نمی‌نشیند. او می‌داند که حالا دوستانی دارد که همه شکل او هستند، امید، محمد، داریوش، شایان، پارسا، داژیار، پیام، دیار و... دیگر شکل ماهان شده‌اند؛ دقیقاً شبیه خود او. احمد مسجدجامعی، رئیس شورای شهر تهران نیز در این باره در یادداشتی نوشت: «... ای‌کاش ما هم مانند دانش‌آموزان کلاس دوم دبستان شیخ شلتوت شهر مریوان که درس معلم‌شان را به خوبی پس دادند از عرصه «امتحان»، سرافراز بیرون می‌آمدیم. چه نیکو بود همگی ما، از خودمحوری و خودبزرگ‌بینی پرهیز می‌کردیم.
امروز آقای محمدیان معلم بزرگ همه ماست. او از تبار ایرانیان پاک‌سرشت این سرزمین مینویی است.»
دیدگاه تان را بنویسید