تاریخ انتشار:
چرا باید مسیرهای سرمایه‌گذاری در استارت‌آپ‌ها شفاف شود؟
بیم و امیدهای فناوری
سرمایه‌گذاری در بخش تکنولوژی از جمله موضوعاتی است که سال‌هاست باعثبیم و امید در فضای کسب‌وکارهای آی‌تی در ایران شده است.
سرمایه‌گذاری در بخش تکنولوژی از جمله موضوعاتی است که سال‌هاست باعث بیم و امید در فضای کسب‌وکارهای آی‌تی در ایران شده است. تحریم‌ها هرچند برای سال‌ها مانعی بین ارتباط ایران با بازارهای خارجی بودند اما فرصت‌هایی برای رشد کسب‌وکارهای محلی و نفوذ آنها در داخل کشور هم ایجاد کرده بودند. پس از برجام یکی از مهم‌ترین نگرانی‌ها برای کسب‌وکارهای قدیمی صنعت تکنولوژی ایران بازگشایی بازارهای ایران به روی سرمایه‌گذاران خارجی بود. رسانه‌های خارجی نیز با تحلیل‌های مختلف از فرصت‌های جدید حضور سرمایه‌گذاران در ایران می‌گفتند. اما واقعیت این بود که شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران برای ورود به هر کشور بسیار محتاطانه عمل می‌کنند و حالا شاهد آن هستیم که حضور سرمایه‌گذاران خارجی در حوزه تکنولوژی هنوز با اما و اگرهای فراوانی روبه‌رو است و شرکت‌های خارجی تکنولوژی هم هنوز برای ورود رسمی به ایران تصمیم نگرفته‌اند. در حالی که در کشورهای دیگر سرمایه‌گذاری خارجی یک افتخار و موفقیت ملی تلقی می‌شده در ایران رفتار با سرمایه‌گذاری خارجی چنان تناقض‌هایی را داشته که معدود شرکت‌های حاضر در این فضا هم تلاش کرده‌اند که یا اساساً سرمایه‌گذاری خود را
چندان عمومی نکنند یا با حداقل اطلاع‌رسانی در این زمینه رفتار کنند. بازار کسب‌وکارهای نوپای صنعت تکنولوژی اما فرصت جدیدی را برای حضور سرمایه‌گذاری در این عرصه ایجاد کرده است. شاید یکی از نخستین شرکت‌های خارجی که از این فضا استفاده کرد و سریعاً به بازار ایران قدم گذاشت راکت اینترنت آلمان باشد. شرکتی که راه‌اندازی برخی استارت‌آپ‌ها از جمله اسنپ را در کارنامه خود دارد. راکت اینترنت در این مسیر MTN آفریقای جنوبی را به عنوان شریک در کنار خود داشته است. پامگرنت سوئدی دیگر شرکت حاضر در این عرصه است. شرکتی که حالا در آستانه ورود به بورس سوئد است و اوایل امسال از سرمایه‌گذاری در شرکت سرآوا (سهامدار برخی استارت‌آپ‌ها از جمله دیجی‌کالا) خبر داده است. سرمایه‌گذاری که البته همچنان بخش عمده سهام را در اختیار سهامداران ایرانی قرار می‌دهد. هرچند این دو جریان سرمایه‌گذاری تفاوت‌های ساختاری با یکدیگر دارند و تاثیرهای متفاوتی هم در بازار به جای می‌گذارند (راکت اینترنت مالکیت کسب و کار را حفظ می‌کند ولی پامگرنت مسیر سرمایه‌گذاری مشارکتی را با طرف ایرانی برگزیده) اما هر دو گروه باعث ایجاد تحرک در فضای کسب‌وکارهای نوپا در ایران
شده‌اند و البته هر دو گروه به‌رغم ملاحظه فراوان زیر انتقاد برخی جریان‌های سیاسی مخالف برجام هم قرار گرفته‌اند که تصور می‌کنند میوه‌های استارت‌آپی در کشور صرفاً حاصل توافق هسته‌ای یا حمایت دولت است. حالا در کنار رشد اکوسیستم کسب‌وکارهای نوپا پرسش‌های تازه‌ای ایجاد شده از جمله اینکه فضای مناسب حضور سرمایه‌گذاران خارجی تکنولوژی در ایران چیست؟ آیا سرمایه‌گذاران سنتی با توقعات مرسوم از بازار مالی کشور قادر به حضور سازنده در این بازار هستند؟ صرفاً خود سرمایه مهم است یا سرمایه‌ای که مبتنی بر دانش فنی و تجربه مدیریتی باشد؟
دیدگاه تان را بنویسید