جا‌ماندگان از سفر

ورودی سالن عکس سفر دیپلماتیک خودش با محمود احمدی‌نژاد را گذاشته بود. قاب عکس بزرگی که تنها او و رئیس دولت «نهم» در آن دیده می‌شد. تصویر انگار او و احمدی‌نژاد را در فرودگاه کاراکاس ونزوئلا نشان می‌داد. عیسی رضایی آن روزها رئیس موسسه مهر اقتصاد ایرانیان بود. خودش و برخی از دوستانش این موسسه وابسته به یکی از نهادهای انقلابی را تاسیس کرده بودند. آنقدر قدرت و نفوذ داشتند که برخی می‌گفتند پدیده‌ای جدید در اقتصاد ایران متولد شده است. او اینک پای ثابت سفر رئیس‌جمهور به کشورهای دیگر بود. اما این رابطه زیاد به طول نینجامید. این دو راه خود را از هم جدا کردند تا تصویر تازه‌ای از آنها در قاب عکس دیگری به دیوار نصب نشود. احمدی‌نژاد از همان سال اول ثابت کرد میانه خوبی با بخش خصوصی ندارد و می‌خواهد فقط با گروه‌های خاصی کار کند. رابطه‌اش با مهر ‌اقتصاد به عنوان موسسه‌ای شبه‌دولتی و نزدیک به خط فکری او به طول نینجامید و علاوه بر آن هرگز هم با بخش خصوصی وابسته به اتاق بازرگانی رابطه خوبی برقرار نکرد. به همین خاطر بود که در هواپیمای اختصاصی دولت، صندلی‌ای به بخش خصوصی اختصاص نداد. او به کشورهایی که رفت کمترین محل را به اعضای اتاق گذاشت و خیلی کم پیش آمد که از آنها بخواهد او را در این سفرها همراهی کنند. حالا هم که آخر دولت رسیده برای خودش پرونده‌ای درست کرده در کمیسیون اصل 90 مجلس. نمایندگان از او خواسته‌اند پاسخ دهد چرا و به چه دلیل در آخرین سفرش به نیویورک، تعدادی از افراد خانواده و کسانی را که مسوولیت خاصی نداشته‌اند همراه خود برده است. این شکایت بهانه‌ای شد برای ما تا در گفت‌و‌گو با چند تن از کارشناسان و فعالان بخش خصوصی از آنها بخواهیم در نوشتار یا گفتاری با «تجارت فردا» شرح دهند که اگر در این سفرها از هیات‌های تجاری قوی ایران استفاده می‌کرد و آنان را همراه خود می‌برد، چه فرصت‌هایی نصیب اقتصاد کشورمان می‌توانست قرار گیرد.