انتخابات کم‌فروغ

  صدف صمیمی: احزاب، تشکل‌ها، گروه‌های سیاسی یا در یک تقسیم‌بندی کلی‌تر، دو جناح اصلاح‌طلب و اصولگرا کمتر از شش ماه فرصت دارند تا با کنشگری و سیاست‌ورزی نتیجه انتخابات 1400 را به سود خود تغییر دهند. با وجود آنکه یکی از جناح‌ها، خود را فعال و دغدغه‌مند انتخابات آتی نشان می‌دهد، اما رخوتی که بر قامت این انتخابات سایه انداخته، آنقدر مشهود است که حتی نمی‌شود آن را به شرایط کرونازده ربط داد و نادیده‌اش گرفت.

اگر رقابت‌های انتخاباتی 1400 را به مسابقه فوتبالی میان دو تیم اصولگرا و اصلاح‌طلب تشبیه کنیم؛ می‌بینیم که یک تیم مشغول گرم کردن، یارکشی و جلب توجه هوادارانش درست در وسط زمین است؛ اما تیم دیگر به دلایلی حتی قصد رسیدن به ورزشگاه را هم ندارد. از این‌رو تصور حضور تیم برنده این بازی بی‌رقیب در جایگاه پاستور، برای تحلیلگران عرصه سیاست داخلی کار سختی نیست.

اکثریت اصلاح‌طلبان از استراتژی مورد توافقشان در سه انتخابات برگزار شده در سال‌های 1392، 1394 و 1396 که منجر به پیروزیشان نیز شد دفاع می‌کنند؛ اما این روش را برای امروزشان مناسب نمی‌بینند. آنها امروز خواهان حضور بی‌واسطه خود در حاکمیت‌اند. پس مخالف کاندیدای نیابتی و هرگونه ائتلافی هستند؛ مگر آنکه چهره‌هایی که تا امروز به نام اصولگرا میانه‌رو شناخته می‌شدند، به صراحت اعلام کنند منش اصلاح‌طلبی را پیگیری خواهند کرد.

 از سوی دیگر همین جریان بارها از سال 1388، کاندیداهای حزبی مورد نظر خود را در معرض نظر شورای نگهبان قرار داده و با رد‌صلاحیتشان مواجه شدند. پس در یک نگاه با توجه به دو مورد ذکر‌شده می‌توان علت سکوت و کناره‌گیری بخشی از احزاب اصلاح در این زمین بازی را دریافت.

از سوی دیگر احزاب، اشخاص و گروه‌های اصولگرا مشکلی با شورای نگهبان ندارند، اما از آنجا که موضوع تعدد کاندیدا برایشان به یک چالش بدل شده در این گزاره باید مورد بررسی قرار بگیرند.

این جریان طی چند انتخابات گذشته و با تجربه‌اش در تشکلی به نام «جمنا»، نشان داد که توان رهبری تمامی گروه‌های خود را ندارد و حالا با تقسیم‌بندی‌هایی چون اصولگرای سنتی، انقلابی، میانه‌رو و... تبدیل به جناحی چند‌طیفی شده است.

 این چندصدایی از یک‌سو و قبضه فضای رسانه‌ای جهت عمومی کردن حدس و گمان‌ها یا حتی معرفی کاندیداهای احتمالی‌شان از سوی دیگر؛ به ضدتبلیغی برای جذب مردم بدل شده و یکی دیگر از علل رخوت حاکم بر فضای انتخاباتی است.

حال آنکه کارشناسان سیاسی هر دو جناح می‌دانند برای برچیدن این رخوت و رونق بخشیدن به انتخابات آتی بیش از همیشه به جلب نظر و مشارکت مردم نیاز دارند. مردم امروز برای انتخاب کردن گوش بر شعارها بسته و شرایط انتخابات را با معیارهایی چون رونق حقیقی اقتصاد، گشایش‌های روابط سیاسی، بهبود وضعیت کسب‌وکار و... محک می‌زنند.