پاک کردن داده‌ها

اگر تمامی اهالی لندن از پیر و جوان حداقل به مدت شش سال سیگار می‌کشیدند چه می‌شد؟ در عمل آنها چنین کاری را انجام می‌دهند. تاثیر آلودگی هوای لندن بر ساکنان آن معادل همین است. این آلودگی هر سال باعث مرگ 10 هزار نفر می‌شود و به ریه، قلب و مغز کودکان آسیب می‌زند.
اما بسیاری از ساکنان لندن از وخامت اوضاع خبر ندارند. ساکنان دیگر شهرهای بزرگ در جهان ثروتمند نیز وضعیتی مشابه دارند؛ در حالی که ساکنان کشورهای در حال توسعه در مورد میزان مشکلات ناشی از آلودگی تردیدی ندارند. شاخص‌های رسمی کیفیت هوا در همه جا وجود دارند. آنها به افراد به ویژه کسانی که به آسم یا سایر بیماری‌ها مبتلا هستند، توصیه می‌کنند که چه زمانی از خانه خارج نشوند. اما این شاخص‌ها بر اثرات آنی آلودگی تاکید دارند. خطراتی که فقط هنگامی جدی می‌شوند که مردم احساس کنند هوا غیرقابل تنفس است. هیچ منبع اطلاعاتی خاصی وجود ندارد که به ساکنان شهرها در مورد انباشته‌شدن خطرات ناشی از مقادیر اندک آلودگی هشدار دهد. مردم به سادگی شاخص‌های کوتاه‌مدت را برای طول عمر و سلامتی انتخاب می‌کنند؛ در حالی که این شاخص‌ها اغلب وجود آلودگی اندک را متذکر می‌شوند.
این کار ساده و غلط است. تحلیل داده‌های آلودگی 15 شهر بزرگ در جهان ثروتمند از سوی اکونومیست نشان می‌دهد این فرضیه‌ها تا چه اندازه از واقعیت دور هستند. در 79 درصد از زمان مطالعه سطوح روزانه دی‌اکسید نیتروژن در لندن از حد مجاز سازمان بهداشت جهانی بالاتر رفت و به طور متوسط در 41 درصد اوقات بالاتر از سطح توصیه‌شده بود. سطح دی‌اکسید نیتروژن و ذرات معلق ریز با هم تقریباً در نیمی از زمان مطالعه از حد مجاز بالاتر بود. در پاریس حداقل یکی از این آلاینده‌ها در 82 درصد از زمان از حد مجاز سازمان بهداشت جهانی فراتر رفته بود. آلودگی در شهرهای آمریکایی کمتر است. بخشی به این دلیل که اتومبیل‌های آنجا با بنزین کار و نسبت به خودروهای دیزلی اروپایی دی‌اکسید نیتروژن کمتری تولید می‌کنند.
لازم است در شهرهای بزرگ جهان شاخص مناسب و درازمدتی برای آلودگی هوا تهیه شود که شبیه همین شاخص‌های کوتاه‌مدت موجود است. این شاخص سیاستگذاران و رای‌دهندگان را از ماهیت مشکل آگاه می‌سازد. این شاخص به دکترها کمک می‌کند به زنان باردار، کودکان و سایر افراد آسیب‌پذیر مرتب توصیه کنند چگونه می‌توانند میزان قرار گرفتن خود در معرض آلودگی را کاهش دهند. همچنین این شاخص می‌تواند به تولید اپلیکیشن‌ها و محصولاتی بینجامد که توصیه‌هایی عملی به تمامی افراد ارائه می‌دهند.
تحلیل نشریه اکونومیست تا حدی بیان می‌کند که این توصیه‌ها چه مواردی را دربر می‌گیرند. به عنوان مثال در پاریس ساعت هشت به مراتب زمانی بهتر از ساعت 9 برای رفت و آمد شهری است چرا که در آن زمان سطوح دی‌اکسید نیتروژن و ذرات معلق به ترتیب به طور میانگین 26 و 10 درصد کمتر است. در آمستردام، بروکسل، لندن و پاریس در روزهای یکشنبه میزان دی‌اکسید نیتروژن 10 تا 22 درصد کمتر از روزهای شنبه است. این بدان معناست که یکشنبه‌ها برای فعالیت‌های بیرونی کودکان روزهای مناسب‌تری هستند.
سازمان‌دهی فعالیت‌های روزانه و هفتگی بر این مبنا می‌تواند به طرز معناداری میزان تاثیرپذیری از آلودگی هوا را کاهش دهد. مطالعه‌ای که در بارسلونا انجام شد، نشان داد 24 درصد از تنفس دی‌اکسید نیتروژن مردم در طول مسافرت‌های شهری اتفاق می‌افتد در حالی که این مسافرت‌ها فقط شش درصد از زمان آنها را می‌گیرد. کاهش آلودگی به پول، زمان و کوتاه آمدن‌های زیادی نیاز دارد اما اطلاع‌رسانی به مردم در مورد میزان بدی آلودگی و چگونگی اجتناب از آن امری ساده، بی‌دردسر و کم‌هزینه است. همگان به توصیه‌ها عمل نمی‌کنند اما حتی اگر اقلیتی هم به آن گوش دهند، هزاران نفر در هر شهر بزرگ جهان زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری خواهند داشت.
منبع: اکونومیست