چگونه می‌توان از پتانسیل‌های صنایع غذایی بهره برد؟
صنعت پرظرفیت
صنایع غذایی تنها برای امروز مورد نیاز همه بشر نیست. شاید ویژگی‌ها و نیازها در این صنعت نسبت به گذشته تغییر کرده باشد اما همچنان این صنعت جایگاه قابل توجهی در اقتصاد هر کشوری دارد. از ایران 80 میلیون نفری گرفته تا هند و چین چند میلیارد نفری و کشورهای دیگر در هر قاره به هر حال به مواد غذایی نیاز دارند. حال در این بازار بزرگ کشورهایی هستند که به دلیل عدم برخورداری، چشم امیدشان به تولید کشورهای بهره‌مند است. چشم امیدی که برای آنها سالانه چندین میلیارد دلار می‌تواند هزینه داشته باشد. اما آیا ایران هم می‌تواند از این بازار پرظرفیت جهانی سهمی داشته باشد؟
صنایع غذایی تنها برای امروز مورد نیاز همه بشر نیست. شاید ویژگی‌ها و نیازها در این صنعت نسبت به گذشته تغییر کرده باشد اما همچنان این صنعت جایگاه قابل توجهی در اقتصاد هر کشوری دارد. از ایران 80 میلیون نفری گرفته تا هند و چین چند میلیارد نفری و کشورهای دیگر در هر قاره به هر حال به مواد غذایی نیاز دارند. حال در این بازار بزرگ کشورهایی هستند که به دلیل عدم برخورداری، چشم امیدشان به تولید کشورهای بهره‌مند است. چشم امیدی که برای آنها سالانه چندین میلیارد دلار می‌تواند هزینه داشته باشد. اما آیا ایران هم می‌تواند از این بازار پرظرفیت جهانی سهمی داشته باشد؟ بخش کشاورزی ایران از سالیان گذشته دارای ظرفیت‌های خاص و قابل توجهی بوده اما آیا با توجه به نیازهای به‌روز شده مواد غذایی کشورهای مختلف، ایران می‌تواند با اتکا به همان روش گذشته کشاورزی به کسب سهم در بازار صنایع مواد غذایی فکر کند یا باید با ورود به صنایع تبدیلی و صنایع مختلف غذایی محصولات جدیدی را برای بازارهای مختلف تولید کند؟ علاوه بر این، صنایع غذایی ایران برای ورود به بازار جهانی باید از نظر بهره‌وری و تکنولوژی چه تغییراتی داشته باشد و اکنون در این زمینه چه وضعیتی دارد؟ آیا اکنون صنایع غذایی کشور دارای بهره‌وری مورد نیاز است یا اینکه برای کسب این هدف راه طولانی‌ای در پیش دارد؟ اصلاً ایران کدام محصولات صنایع غذایی را می‌تواند به کشورهای دیگر صادر کند و برای این صادرات دولت چه نقشی دارد و چگونه باید سیاستگذاری در این بخش انجام گیرد؟ آیا صنایعی مانند لبنیات برای حضور پررنگ ایران در بازار جهانی صنایع غذایی می‌توانند کمکی کنند؟ از سوی دیگر اگر قرار بر این باشد که صادرات ایران در بخش صنایع غذایی تقویت شود آیا می‌توان به بازارهای منطقه‌ای فکر کرد؟ ایران در صادرات به این بازارهای منطقه‌ای با چه مشکلاتی مواجه است و چگونه می‌توان از سد این چالش‌ها عبور کرد؟ اما روی دیگر بخش بازرگانی در صنایع غذایی تجارت داخلی این صنعت است. صنعتی که فعالان آن از وضعیت سیاستگذاری در بازار داخلی چندان رضایت ندارند و معتقدند باید نقش دولت کم‌رنگ‌تر شود. اما آیا سیاستگذاری دولتی در صنایع غذایی می‌تواند به گونه‌ای باشد که هم بخش تولید و هم بخش مصرف رضایت قابل توجهی داشته باشند؟ بهترین شکل سیاستگذاری دولتی در صنایع غذایی چگونه می‌تواند باشد؟
