نسل همه‌گیری
تاثیر احتمالاً همیشگی کووید کودکان
گروهی از نوجوانان بالای 16 و 17 سال در خارج از کالج لوتون در جنوب انگلستان شرح می‌دهند که همه‌گیری چگونه بر زندگی‌شان تاثیر گذاشته است. داستان آنها طولانی و تلخ است. دوران تحصیل آنها چندین بار با اختلال همراه شد. آنها عصبی و کم‌طاقت شده‌اند و نتوانستند با یکدیگر در مهمانی جمع شوند. یکی از دخترها با تاسف می‌گوید که او و دوستانش آنقدر به دیدارهای آنلاین عادت کرده‌اند که تقریباً از یاد برده‌اند چگونه در دیدار حضوری رفتار کنند. او می‌گوید حتی وقتی ما با یکدیگر هستیم انگار آنجا حضور نداریم. زندگی کودکان و نوجوانان از برخی جهات به حالت عادی بازمی‌گردد. تقریباً تمام مدارس بعد از کریسمس بازگشایی شده‌اند. در 20 ژانویه 87 درصد از دانش‌آموزان در مدرسه حاضر شدند. اما گروه بزرگی از آنها آنچنان تحت تاثیر اختلالات دو سال گذشته قرار گرفته‌اند که به نظر می‌رسد تاثیرات برای همیشه در وجودشان باقی خواهد ماند. ماکس دیوی، متخصص کودکان این حالت را یک آزمایش طبیعی ناخوشایند اما جذاب می‌داند. بریتانیا در دوران قرنطینه در زمان عقب رفت و به جامعه‌ای بازگشت که در آن اکثر کودکان در خانه درس می‌خواندند و غذا می‌خوردند. برخی افراد چندین بار این حالت را تجربه کردند چون ویروس بارها به مدارس و جوامع آنها هجوم برد. اوضاع به‌گونه‌ای بود که انگار دولت رفاه ملی به میلیون‌ها بخش کوچک انفرادی تقسیم شده است. بینکس ایوانز از کالج ملی آموزش می‌گوید صداهای داخل خانه اهمیت زیادی در زندگی کودکان پیدا کردند. این رویداد برای برخی بهتر از دیگران بود. پژوهش‌های وزارت آموزش‌وپرورش در تابستان گذشته نشان داد که دانش‌آموزان مقطع ابتدایی در مقایسه با گروه‌های سال قبل به اندازه دو ماه در درس ریاضی عقب افتاده‌اند. این عقب‌افتادگی در میان کودکان فقیری که غذای رایگان مدرسه را دریافت می‌کردند 15 روز بیشتر می‌شد. مناطق مختلف تفاوت‌های زیادی داشتند. کودکان لندن 8 /0 ماه از آنچه باید می‌بودند عقب افتادند اما در جنوب غرب انگلستان که کمترین موارد ابتلا به کووید را داشت کودکان اصلاً عقب نیفتادند. در مقابل، کودکان ساکن شمال غرب و شمال شرق انگلستان حداقل سه ماه عقب افتادند. دولت تمایلی ندارد که هزینه‌ای برای آموزش خصوصی انفرادی بپردازد، بنابراین اگر کسانی که عقب افتاده‌اند نتوانند خود را به دیگران برسانند این آسیب در تمام طول زندگی همراه آنها خواهد بود. اندیشکده «موسسه سیاست آموزشی» تخمین می‌زند که هر سال تحصیلی بیشتر درآمد کل دوران زندگی را هشت درصد افزایش می‌دهد. اگر فردی سه ماه عقب بیفتد بین 15600 تا 30900 پوند متضرر خواهد شد. عقب‌ماندگی تحصیلی بیشتر در شمال انگلستان باعث می‌شود برنامه دولت برای توسعه آن منطقه از کشور با دشواری مواجه شود. با وجود این، نسل دوره کووید از نظر فناوری متخصص شده است. در دوران قرنطینه، والدین و مدارس به این نتیجه رسیدند که گذراندن زمان طولانی جلوی صفحات هوشمند و زورگویی‌های آنلاین به اندازه جدا شدن فیزیکی از مدرسه آسیب‌رسان نیست. بنابراین کودکان را به حضور در فضای آنلاین تشویق کردند. جنی لانگلی، رئیس مدرسه پارک های می‌گوید کودکان به هر حال به سمت رسانه‌های اجتماعی می‌روند. اما در دوران همه‌گیری خود ما مشوق این امر بودیم. بسیاری از کودکان با ماندن در خانه خو گرفتند. نظرسنجی دولت از کودکان 8 تا 15ساله در آگوست 2020 نشان داد سه محل مورد علاقه آنها برای وقت‌گذرانی پارک، ساحل و باغچه بود. یک سال بعد، فضای خانه در جایگاه اول علاقه‌مندی قرار گرفت. دیگر نظرسنجی‌ها نشان دادند که اکثر والدین از وقت‌گذرانی با کودکان لذت می‌بردند. نکته عجیب‌تر آن بود که اکثر کودکان و نوجوانان دوست داشتند زمان بیشتری را با والدین خود بگذرانند. داده‌های پزشکی داستان مشابهی از این تنبلی و خانه‌نشینی خوشایند بیان می‌کنند. بین مارس 2020 و جولای 2021 (آخرین ماهی که داده‌های آن در دسترس هستند) تعداد کودکان 5 تا 14ساله‌ای که به خاطر حوادث به بیمارستان برده شدند از میانگین ماهانه آن در دوران قبل از کووید کمتر بود. تعداد کودکانی که به خاطر افتادن از وسایل بازی پارک‌ها در بیمارستان تحت مداوا قرار گرفتند افت قابل توجهی داشت. از سوی دیگر، کاهش فعالیت‌های بدنی به همراه کاهش دیگر حرکات باعث شد گروهی از کودکان اضافه‌وزن پیدا کنند. اداره ملی اندازه‌گیری کودکان که مدارس ابتدایی انگلستان را پوشش می‌دهد در ماه نوامبر اعلام کرد چاقی مفرط به‌ویژه در مناطق محروم شدت زیادی پیدا کرده است. همانند عقب‌افتادگی در درس ریاضی، چاقی مفرط یک عارضه کوتاه‌مدت نیست. وقتی کودک دچار چاقی مفرط شود دیگر نمی‌تواند همانند دیگران ورزش کند یا به اندازه طبیعی غذا بخورد. دکتر دیوی می‌گوید: «وقتی کسی اضافه‌وزن پیدا کرد نمی‌تواند به‌سادگی به وزن مناسب و سالم بازگردد.» علاوه براین، تعداد بیشتری از نوجوانان ادامه تحصیل می‌دهند. نوجوانان 16ساله بیشتری مدرسه و پیش‌دانشگاهی را ادامه می‌دهند بخشی به آن دلیل که نمرات دیپلم بهتری داشته‌اند. در سال تحصیلی 2021-2020 فقط 65 هزار نوجوان زیر 19 سال دوره‌های کارآموزی حرفه‌ای را آغاز کردند که در مقایسه با سال تحصیلی 2019-2018 به اندازه یک‌سوم کاهش را نشان می‌دهد. این بدان معناست که تعداد بیشتری از آنها ادامه تحصیل داده‌اند. این تغییر همانند برخی تغییرات دیگر پایدار خواهد بود. لوک سی‌بیتا از اندیشکده مطالعات مالی می‌گوید نرخ ادامه تحصیل در دوران رکود بالا می‌رود و پس از آن پایین نمی‌آید. شاید این امر تا حدی زیان ناشی از تعطیلی مدارس را جبران کند.
کشیدن به جلو و عقب
برخی از این تغییرات خوب و برخی دیگر بد هستند. اما بسیاری از آنها به یک مسیر اشاره می‌کنند. کودکان و نوجوانان به‌شدت به خانواده و خانه محدود و از دوستانشان جدا شدند. نوجوانان امروز اموری مانند ترک مدرسه و کار کردن را کمتر انجام می‌دهند. در گذشته، چنین اموری باعث می‌شد که نوجوانان احساس کنند بزرگ شده‌اند. همه‌گیری دوران کودکی را طولانی‌تر ساخته است.
منبع: اکونومیست
