بریده روزنامه‌ها (سیاسی)

قم از دولت طلبکار است

ایلنا به نقل از آیت‌الله مکارم‌شیرازی نوشت: هرچه مسوولان و دولتمردان به قم توجه کنند باز هم پاسخگوی این حجم از خدمت نخواهد بود؛ بنابراین قم از دولت طلبکار است نه بدهکار. قم شهری دینی و فرهنگی است و مظاهر غیرمذهبی نباید در آن وجود داشته باشد؛ باید در این خصوص حساسیت‌های موجود را درک کرد. گروهی نفوذی می‌خواهند وضع و چهره قم را تغییر دهند، اینها از این طریق می‌خواهند به نظام اسلامی آسیب برسانند، در این خصوص نیز باید هوشیار بود. احداث فرودگاه روند عمران و آبادانی قم را سرعت می‌بخشد و در این خصوص نیز باید پیگیری‌ها و اقدامات لازم از سوی استانداری صورت گیرد.

کلافگی جهانگیری از نهاد ریاست‌جمهوری

خبرگزاری‌ مهر به نقل از اکبر ترکان، مشاور سابق رئیس‌جمهور نوشت: در هر دوره‌ای از ریاست‌جمهوری کارکنان نهاد ریاست‌جمهوری افزایش یافته و بسیاری از دوستداران رئیس‌جمهور در نهاد استخدام شدند؛ از قبیل افرادی که در انتخابات کمک کرده بودند، پوستر چسبانده بودند، از تیر بالا رفته بودند و... به این ترتیب به استخدام نهاد ریاست‌جمهوری درآمدند و تعداد کارکنان نهاد به ۳۵۰۰ نفر رسیده و اداره آن هم بسیار سخت شده و به اداره امور اصلی نمی‌رسند. به نظرم وضعیت فعلی نهاد ریاست‌جمهوری و دفتر رئیس‌جمهور موضوعی است که آقای جهانگیری را کلافه کرده، زیرا معاون اول هم‌اکنون در اداره نهاد اختیاراتی ندارد و اداره نهاد توسط رئیس دفتر رئیس‌جمهور انجام می‌شود.

روایت خوشوقت از صلح‌طلبی احمدی‌نژاد

ایرنا نوشت: محمدحسین خوشوقت، مدیرکل رسانه‌های خارجی وزارت ارشاد درباره ماجرای کناره‌گیری‌اش گفت: از خانم کریستین امان‌پور گزارشی منفی در سی‌ان‌ان علیه ایران روی آنتن رفته بود. معاون وقت مطبوعاتی وزارت ارشاد از من خواست شما اطلاعیه‌ای از طرف اداره کل‌تان صادر و در آن اعلام کنید خانم امان‌پور به خاطر تهیه این گزارش، برای همیشه از سفر و فعالیت رسانه‌ای در ایران محروم است و گفت از «بالا» به ما دستور داده‌اند! این اطلاعیه منتشر شد اما 24 ساعت بعد آقای احمدی‌نژاد با این بیانیه وزارت ارشاد مخالفت و اجازه ورود و فعالیت خانم امان‌پور را صادر کرد. این یک بازی بود و می‌خواستند احمدی‌نژاد به‌ عنوان فردی دوستدار آزادی بیان مطرح شود.

توصیه‌های آشنا

ایسنا به نقل از حسام‌الدین آشنا نوشت: بزرگان نظام سنت‌هایی را پایه‌گذاری کرده‌اند که نسل جوان امروز دیگر به خیلی از آنها قائل نیست. امید من به این است که حاکمان فعلی که لیوانی را محکم در دست داشته‌اند، امروز به دلیل کهولت سن یا هر چیز دیگری دست‌شان در حال شل شدن است؛ بالاخره دستی باید زیر این لیوان قرار بگیرد؛ اگر این دست آماده نباشد حاکمان این لیوان را به راحتی رها نمی‌کنند، اگر هم این کار را انجام دهند، امید به سالم ‌ماندن آن ندارند. اگر نسل جوان امروز نشان دهد که آمادگی کافی دارد راحت‌تر و با آرامش کار را واگذار می‌کند، نسل جوان باید این ظرفیت را از خود نشان دهد.