سرریز گرسنگی
شکم گرسنه جامعه را به کجا می‌برد؟
عاطفه چوپان: جامعه ایران در حال فقیرتر شدن است و به گواه برخی آمارها، مردم ایران بیش از یک‌سوم قدرت خرید خود را از دست داده‌اند. در آخرین آمارها ایران جزو کشورهایی است که از تورم سنگین غذایی رنج می‌برد. ارزیابی‌ها نشان می‌دهد که زیمبابوه بالاترین نرخ تورم غذایی را با رقم 285 درصد به خود اختصاص داده است و در جایگاه بعدی کشورهای ونزوئلا و لبنان قرار دارند که دارای نرخ تورم غذایی بالای 100 درصد هستند. براساس گزارش مرکز پژوهش‌های اتاق بازرگانی تهران، داده‌های اعلام‌شده نشان‌دهنده آن است که این نرخ در آرژانتین 95 درصد و در ایران و ترکیه 70 درصد است. با نگاهی به فهرست کشورهای دارای بالاترین تورم اسمی غذایی نیز می‌بینیم که زیمبابوه دارای بالاترین نرخ تورم واقعی مواد غذایی با رقم 41 درصد است و ایران با تورم واقعی 19 درصد در رتبه پنجم جهان از نظر بالاترین تورم واقعی غذایی قرار دارد.
این وضعیت نگران‌کننده باعث تغییر رفتار مصرفی شده و سفره‌ها را از همیشه کوچک‌تر کرده و باید گفت فقر در ایران به سنگر آخر خود رسیده است. زمانی فقیرتر شدن به معنای عدم توانایی برای خرید خانه یا تعویض خودرو بود اما افسار تورم که رها شد به گله سلامت مردم ایران زد. مردم در قدم اول دیگر داروهای مورد نیاز خود را نخریدند و از برخی ملاحظات بهداشتی چشم‌پوشی کردند اما بعد کار به مواد غذایی رسید، ابتدا گران‌ترها مانند گوشت حذف شد، اما ناترازی درآمد و مخارج رفته‌رفته کار را به مو رساند و حضور میوه، حبوبات و لبنیات را نیز در سفره‌ها کمرنگ کرد. این اتفاق زنگ خطری مهم را به صدا درآورد. زنگ خطری که در ابتدا کارشناسان سلامت و تغذیه آن را فریاد زدند و بعد کار به هشدار مسوولان رسید. موضوع به همین‌جا ختم نمی‌شود، علاوه بر آثار زیان‌باری که گرسنگی و فقر بر تامین ویتامین، پروتئین، کالری و دیگر ضروریات بر سلامت مردم دارد، کوچک‌تر شدن سفره‌ها آثار اجتماعی قابل توجهی نیز در پی دارد. گسترش فقر بر نارضایتی‌های اجتماعی دامن می‌زند و به افزایش آسیب‌های اجتماعی زیادی می‌انجامد. همان‌طور که در سال‌های اخیر شاهد آن بودیم زمانی که کار به سفره و حداقل‌های معیشتی می‌رسد و وقتی مردم یک جامعه احساس کنند دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند ابتدا سطح خشونت‌های میان مردم افزایش یافته و در نهایت نوک پیکان این خشونت‌ها به سمت متولیان امر نشانه می‌رود، بنابراین به نظر می‌رسد سرریز این آش گرسنگی در نهایت به ظرف متولیان آن روانه خواهد شد. در این پرونده می‌کوشیم به این سوال پاسخ دهیم که تورم غذایی با جامعه ایران چه می‌کند؟
