نگرانی صاحبان خودرو

هنوز ساعت 8 صبح نشده است اما هر دو طبقه پارکینگ بیمارستان کاملاً پر شده‌اند. صفی از خودروها همانند یک مار بزرگ در امتداد خیابان اصلی شهر ساحلی ونژو در جست‌وجوی مکانی برای پارک کردن هستند و راهبندان بزرگی را در مرکز شهر ایجاد کرده‌اند. یک پارکبان با صدای بلند فریاد می‌زند: عقب، عقب، عقب. او در حالی که سوت می‌زند و به اطراف اشاره می‌کند قصد دارد اتومبیلی را که از پارک خارج می‌شود هدایت کند و اتومبیل دیگری را به جای او برساند. اعصاب همه خراب است و صدای بوق همه‌جا را پر کرده است. مرد جوانی به نام یانگ هیچ توجهی به این هیاهو ندارد. او می‌گوید که ظرف یک سال دقیقاً یاد گرفته که چه کاری را باید انجام دهد: برای پیدا کردن جای پارک باید یک ساعت زودتر از منزل خارج شد. صحنه‌های مشابهی به‌طور روزمره در سایر نقاط چین به چشم می‌خورند. در مناطق نزدیک بیمارستان‌ها، مدارس، ادارات، رستوران‌های پرطرفدار، مراکز خرید و هر جایی که مردم تجمع کنند مشکل پارکینگ بخشی جدانشدنی از زندگی شهری است. از برخی جهات این را می‌توان نشانه رشد و شکوفایی و علامتی مثبت برای چین دانست. حتی با وجود کندی اخیر رشد اقتصادی، خرید خودرو شخصی سالانه حدود 10 درصد افزایش می‌یابد.

اما همزمان مشکل پارکینگ بیانگر نقض در رویکرد دولت در ساخت شهرهاست. در طول دو دهه گذشته مقامات کشوری عجله داشتند تا هرچه سریع‌تر برای 400 میلیون نفری که از روستاها به شهرها مهاجرت کرده بودند خیابان‌ و مسکن بسازند. اما این عجله باعث شد آنها نسبت به بسیاری از ضروریات مانند شبکه فاضلاب و فضای سبز بی‌توجه باشند. اما همان‌گونه که معضل پارکینگ نشان می‌دهد جبران این بی‌توجهی کار ساده‌ای نخواهد بود.

در گزارش ماه مارس نخست‌وزیر به مجلس حل معضل پارکینگ به عنوان یکی از اولویت‌های کشور مطرح شد. این امر تعجبی ندارد. بنابر اذعان دولت، کشور چین باکمبود حدود 50 میلیون جای پارک مواجه است. هدف دولت آن است که به رقم 3 /1 جای پارک به ازای هر خودرو دست یابد که در کشورهای ثروتمند اعمال می‌شود (به علاوه جای پارک داخل منازل). این رقم در شهرهای بزرگ چین 8 /0 است در حالی که در شهرهای کوچک به ازای هر خودرو 5 /0 جای پارک وجود دارد.مردم از اقدامات دولت ناامید شده‌اند. در نظرسنجی رسمی که دو ماه پیش انجام گرفت حدود دوسوم پاسخ‌دهندگان اعلام کردند که مشکل جای پارک غیرقابل تحمل شده است. اما فقط یک‌سوم از پاسخ‌دهندگان گفتند در مناطق دارای ترافیک سنگین زندگی می‌کنند. چین به خاطر ترافیک و راهبندان‌های شدید معروف است. ترافیک و معضل پارکینگ دو موضوع مرتبط هستند. هرچه پیدا کردن جای پارک دشوارتر باشد تعداد بیشتری از اتومبیل‌ها در خیابان‌ها سرگردان خواهند بود. اتومبیل‌ها به طور غیرقانونی در پیاده‌روها پارک می‌کنند و عابران پیاده مجبور می‌شوند به داخل خیابان بیایند. شاید یکی از راه‌حل‌ها ساخت جای پارک بیشتر باشد اما این کار آسان نیست. بسیاری از آپارتمان‌ها زمانی ساخته شدند که داشتن خودرو شخصی رایج نبود بنابراین اکنون در محله‌ها نمی‌توان فضایی برای ساخت پارکینگ پیدا کرد. مردم قبلاً به مزاح می‌گفتند یک فرد مجرد برای ازدواج به ماشین و آپارتمان نیاز دارد. آنها اکنون این لطیفه را اصلاح کرده‌اند: برای ازدواج به ماشین، آپارتمان و جای پارک نیاز دارید. در برخی شهرهای چین خرید اتومبیل مستلزم تامین فضای پارک است و متقاضیان خرید ماشین باید اول مدارکی دال بر داشتن جای پارک ارائه دهند. این رویکرد قبلاً در شهرهای ژاپن نتایج موفقیت‌آمیزی داشت. وضعیت فاجعه‌بار کنونی نشان می‌دهد چگونه دولتی که همگان آن را قدرتمند تصور می‌کردند می‌تواند در باتلاق‌ گیر کند. اتومبیل‌ها به دنبال جای پارک ارزان در کنار خیابان‌ها هستند بنابراین پارکینگ‌های گران‌قیمت در زیر ساختمان‌های اداری بدون استفاده می‌مانند. مطالعه اندیشکده «سیاست حمل‌ونقل و توسعه» در نیویورک نشان می‌دهد که میزان استفاده از فضای پارکینگ‌های دو مرکز اصلی تجاری در شهر گوانجو هیچ‌گاه از 58 درصد بیشتر نشده است.

شاید اخذ بهای بیشتر از پارکینگ‌های حاشیه‌ای مفید باشد و رانندگان را به استفاده از پارکینگ‌‌های زیرزمینی تشویق کند اما مقامات می‌ترسند افزایش هزینه پارک خیابانی به اعتراض و خشم عمومی منجر شود. چنین امری به سادگی اتفاق می‌افتد. به عنوان مثال پس از آنکه مقامات شهر پکن در سال 2011 بهای پارک حاشیه‌ای را افزایش دادند چندین پارکبان مورد حمله قرار گرفتند. همچنین وقتی مالکان برج‌ها هزینه پارکینگ را افزایش می‌دهند با اعتراض ساکنان آپارتمان‌ها مواجه می‌شوند. راه‌حل دیگر می‌تواند اعمال شدیدتر قانون در مناطق پارک ممنوع باشد. این کار تقاضای کاذب برای جای پارک در مناطق شلوغ را کاهش می‌دهد و مردم را ترغیب می‌کند تا از حمل‌ونقل عمومی استفاده کنند. اما هماهنگی‌های سیاستی در این زمینه ضعیف هستند. موسسه سیاست حمل‌‌ونقل‌ و توسعه بیان می‌کند که در گوانجو شش اداره یا آژانس شهرداری هستند که هر کدام مسوولیت بخشی از مدیریت جای پارک‌ها را بر عهده دارند. در بسیاری از شهرها سرمایه‌گذاری زیادی برای حمل‌ونقل عمومی انجام می‌گیرد و تلاش می‌شود هزینه پارک حاشیه‌ای افزایش یافته و با پارک خلاف به شدت مقابله شود. در شهر ونژو یک افسر پلیس در کنار خطی از اتومبیل‌ها که زیر تابلوی پارک‌ممنوع در بیرون از یک ساختمان تجاری توقف کرده‌اند قدم می‌زند. او برای هر ماشین یک برگه جریمه می‌نویسد و از خودرو و مکان پارک عکس می‌گیرد. این در حالی است که دوسوم فضای پارک داخل ساختمان خالی است.

یک پارکبان مستقر در محل تردید دارد که جریمه‌ها موثر باشند. او می‌گوید مردم اینجا آنقدر پول دارند که نمی‌دانند با آن چه کار کنند بنابراین پول خود را به اداره ترافیک می‌بخشند.