رنج وارونگی

پدیده وارونگی هوا بار دیگر، شرایط اضطراری را بر پایتخت و در برخی از استان‌ها حاکم کرد. بر اساس اعلام مرکز پایش آلودگی هوای محیط زیست استان تهران، وضعیت کیفی هوای تهران از نخستین روز هفته گذشته روبه وخامت گذاشت و برای گروه‌های حساس در وضعیت ناسالم قرار گرفت. در همان روز کمیته اضطرار آلودگی هوا تشکیل جلسه داد تا با اتخاذ تدابیری از روند فزاینده آلودگی هوا جلوگیری کند. چنان‌که، برخورد با خودروها و موتورسیکلت‌های دودزا و آلاینده و خودروهای فاقد معاینه فنی، توقف فروش مجوز روزانه طرح ترافیک، توقف فعالیت تمام معادن تهران، لغو ورزش همگانی در پارک‌ها و مجموعه‌های ورزشی شهر تهران از تصمیمات اعضای این کمیته بود و البته نظارت بر عدم به کارگیری اتوبوس‌های دودزا، جلوگیری از روشن بودن اتوبوس‌های متوقف در ترمینال‌ها از دیگر مصوبات این کمیته بود که در روزهای بعد، تعطیلی پیش‌دبستانی‌ها و دانش‌آموزان مقطع دبستان و در روز چهارشنبه، تعطیلی همه مقاطع تحصیلی به این تصمیمات اضافه شد. هاله تیره‌رنگ آلودگی آسمان سایر کلانشهرها از جمله اهواز و مشهد را نیز در برگرفته است. آلودگی هوا، نه‌تنها در میان مردم که واکنش برخی مسوولان در حوزه مدیریت شهری را نیز برانگیخت. روز سه‌شنبه در جریان برگزاری جلسه علنی شورای شهر تهران، حبیب کاشانی عضو این شورا، که کمتر در مورد مسائل شهری اظهارنظر می‌کند، ادعا کرد که 412 شهروند تهرانی از اول تا 23 آبان بر اثر آلودگی هوا جان خود را از دست داده‌اند. او البته اشاره‌ای به مستندات ادعای خود نکرد. روز سه‌شنبه همچنین بیانیه تعدادی از مجلس‌نشینان که خواستار ورود رئیس‌جمهوری به مساله آلودگی هوا بودند نیز قرائت شد. در این بیانیه نمایندگان با اشاره به اینکه جنس آلودگی هوای تهران و اکثر کلانشهرها با جنس آلودگی ناشی از ریزگردها که منشأ خارجی دارد متفاوت است، خواستار آن شده‌اند رئیس‌جمهوری به این موضوع ورود کرده و به قید فوریت دستور دهد نهادها و مراجع ذی‌ربط تدابیر لازم را اندیشیده و تصمیمات جدی در این خصوص اتخاذ کنند. به نظر می‌رسد، تشدید آلودگی هوا در کلانشهرها و البته تهران نیز نشانه‌ای از میزان شایستگی و صلاحیت مدیران متولی این حوزه باشد. شهردار تهران حدود 10 سال است که می‌گوید شناخت دقیقی از نوع آلاینده‌های هوا، منابع تولیدکننده آلودگی در اختیار دارد و دستگاه تحت مدیریت او می‌داند که با چه برنامه‌ریزی و چه اقداماتی آلاینده‌ها را دقیقاً به چه میزانی و در چه مناطقی کاهش دهد. اما مسوولیت قانونی برای کاهش آلودگی هوای تهران با جای دیگری است. منظور او از «جای دیگر» احتمالاً دولت است و این نشان می‌دهد که او در طول این مدت نه با دولت احمدی‌نژاد و نه با دولت روحانی نتوانسته است در حوزه آلودگی هوا وارد تعامل سازنده شود. دولتی‌ها البته می‌گویند که رفع معضل آلودگی هوا تنها از دولت برنمی‌آید و همه نیروها باید به کمک بیایند.