نگاهی به خودروهای میتسوبیشی در ایران

در نمایشگاه بین‌المللی خودرو پاریس که چندی پیش برگزار شد، تمامی سکوی تصویربرداران پر شده بود و از همین رو مجبور شدم ردیف جلو و کنار صندلی فردی بنشینم که اصلاً نمی‌شناختمش.
برنامه شروع شد و بلندگوی سالن از مدیرعامل برای سخنرانی دعوت کرد و در این زمان بود که وی از کنارم بلند شد و رفت برای سخنرانی. اینجا بود که متوجه شدم فرد بغل‌دستی‌ام مدیرعامل میتسوبیشی است. برنامه که تمام شد سمتش رفتم و شروع به مصاحبه با وی کردم.
جالب است که در تهران مدیران دفتر فروش میتسوبیشی به درخواست چندباره تجارت فردا برای در اختیار قرار دادن خودروهایشان برای تست جواب مشخصی ندادند.
هرچه هست، اوسامو ماسوکو مدیر عامل گروه میتسوبیشی در گفت‌وگو با تجارت فردا درباره برنامه این شرکت برای بازار ایران عنوان کرد فعلاً با برنامه واردات، به بازار ایران وارد شده‌ایم. وی ادامه داد: بازار ایران بازار مهمی است، ولی فعلاً باید آن را بررسی کنیم، هرچند به تدریج فعالیت خودمان را در این بازار افزایش خواهیم داد؛ در حال حاضر مشغول کار با یک شرکت ایرانی برای واردات هستیم و فعلاً برنامه ما بر پایه واردات استوار است.
وی در پاسخ به پرسش تجارت فردا که چه برنامه‌ای برای تولید در ایران دارید، با همان محافظه‌کاری خاص شرکت‌های ژاپنی گفت: فعلاً برنامه‌ای نداریم؛ باید بازار ایران را بیشتر بررسی کنیم و شاید در آینده به سمت تولید برویم، ولی فعلاً برنامه‌ای در این مورد نداریم.
این جملات آخر مصاحبه کوتاه با مدیر عامل میتسوبیشی شالوده رفتار تمام یا حداقل بیشتر شرکت‌های ژاپنی برای کار در ایران است. در میان شرکت‌های ژاپنی تنها سه شرکت میتسوبیشی، مزدا و نیسان تاکنون تولیدات نیم‌بندی را در بخش خودروهای سواری در ایران داشته‌اند. البته از میان این سه شرکت شاید تنها کمی نیسان در تولیداتش جدی بوده و بعد از این خودروساز، مزدا و کمتر از آن، میتسوبیشی قرار دارند. اما چرا با اینکه شرکت‌های ژاپنی در صورت تولید می‌توانند در ایران موفق باشند، برنامه‌ای جدی در این مورد ندارند؟
علت اصلی به بازار آمریکا باز‌می‌گردد. این شرکت‌ها بازار بزرگی در آمریکا دارند و طبعاً نمی‌خواهند با تولید در ایران فعالیت خود را در این کشور با خطر روبه‌رو کنند. در میان آنها البته نیسان شجاع‌تر عمل کرده است. این شرکت سهامش در دست رنو فرانسه بوده و فعالیتش تابعی از رفتار رنو در ایران است، اما به تازگی رنو-نیسان بخش زیادی از سهام میتسوبیشی را خریده‌اند و حالا کارلوس گون علاوه بر مدیر عامل رنو و نیسان رئیس هیات‌ مدیره شرکت میتسوبیشی هم هست.
حالا باید دید این رویداد سبب تغییر رفتار میتسوبیشی در ایران خواهد شد یا خیر. پاسخ این پرسش به مرور زمان مشخص می‌شود، بنابراین بهتر است در این گزارش فعلاً به وضع میتسوبیشی در بازار خودرو ایران بپردازیم.
هم‌اکنون شرکت میتسوبیشی یکی از منطقی‌ترین قیمت‌ها را در میان شرکت‌های وارد‌کننده در ایران دارد. شاید در هر کلاس از خودرو اگر کمی حاضر شوید بیشتر پول دهید، می‌توانید به جای خودرو چینی یا کره‌ای یک خودرو با کیفیت‌تر ژاپنی را سوار شوید. هرچند خودروهای میتسوبیشی به اندازه محصولات چینی آپشن نداشته باشند، با این حال پایه فنی مناسب و ایمن‌تری داشته و از طرفی، اصالت برند، خرید این خودرو را معقول‌تر جلوه می‌دهد.
شرکت میتسوبیشی هم‌اکنون با چهار بازوی خود در ایران حاضر شده است. خودروهای میراژ، لنسر،ASX و اوتلندر، بازوهای اصلی این شرکت در ایران هستند و شرکت آرین موتور هم وارد‌کننده این محصولات به کشور و نمایندگی رسمی خودروساز ژاپنی است.
در میان محصولات وارداتی این شرکت در بازار ایران هیچ‌کدام از محصولات به اندازه لنسر معروف نیست. هم‌اکنون شرکت وارد‌کننده، این خودرو را با موتور 1800 سی‌سی ارائه می‌دهد، حال آنکه مدل قبلی با موتور 1600 سی‌سی عرضه می‌شد. با اینکه این خودرو از نظر آپشن بسیار فقیر است، اما کیفیت بالای رانندگی و ایمنی آن نکته‌ای بسیار مهم در خودرو موردنظر به حساب می‌آید.
از سوی دیگر، خرید مدل دست‌دوم و کم‌کارکرد این خودرو در بازار زیر 100 میلیون‌تومانی‌ها، به خرید خودروهای کلاس بالا و پرآپشن چینی که از قیمتی بالای 50 میلیون تومان برخوردار هستند، اولویت دارد.
اگر این خودرو در ایران تولیدی می‌شد می‌توانست با قیمتی در حدود 50 تا 60 میلیون تومان روانه بازار شود، قیمتی که می‌توانست بازار خوبی در کشور دست و پا کرده و سبب شود قشر متوسط جامعه، برای اولین بار خودرویی ژاپنی با قیمتی مناسب سوار شوند.
هم‌اکنون تیپ چهار لنسر، 134 میلیون تومان در ایران فروخته می‌شود و این محصول از نظر ایمنی دارای پنج‌ستاره است که بالاترین سطح ایمنی به حساب می‌آید. موتور چهار سیلندر 1800 سی‌سی لنسر 140 اسب بخار قدرت تولید می‌کند و این خودرو مجهز به گیربکس سی‌وی‌تی در تیپ 4 است. مدل قبلی این خودرو در بازار یک موتور 1600 سی‌سی داشت که 117 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و با گیربکس شش‌دنده دستی بیش از 90 میلیون تومان قیمت داشت.
دیگر محصول این شرکت در ایران، مدل میراژ است، خودرویی که شاید اگر به جای واردات، در ایران تولید می‌شد به جای قیمت حدود 71 میلیون‌تومانی می‌توانست قیمتی در حدود 40 میلیون تومان داشته باشد. این خودرو با این قیمت و با اندازه‌ای در حد پژو 206 می‌توانست بهترین خودرو شهری برای قشر متوسط ایرانی باشد. میراژ با موتور 1200 سی‌سی قدرت 80 اسب بخاری تولید می‌کند. قدرت موتور این خودرو در حد پژو 206 تیپ 2 است، ولی مصرف سوخت آن بسیار پایین‌تر بوده و با گیربکس سی‌و‌ی‌تی اتوماتیک می‌تواند بهترین گزینه در صورت تولید برای بازار خودروهای شهری قشر متوسط در ایران باشد.
ASX اما دیگر محصول میتسوبیشی در ایران است؛ خودرویی کراس‌اوور که مشخصات خوبی برای خرید دارد. موتور دولیتری این خودرو 147 اسب بخار قدرت تولید می‌کند که برای یک کراس‌اوور در ایران، قدرت موتور بدی نیست. این خودرو از یک گیربکس سی‌وی‌تی اتوماتیک بهره می‌برد که به صورت دستی هم قابلیت شش‌دنده را دارد. مدل 2016 تیپ 4 این خودرو هم‌اکنون 166 میلیون تومان قیمت دارد و شاید اگر در ایران تولید می‌شد، با قیمتی بین 80 تا 100 میلیون تومان می‌توانست به دست مشتریان برسد. ASX با این قیمت می‌توانست به خودرویی بسیار موفق در بازار ایران تبدیل شود و مشتریان بیشتری برای خود دست و پا کند.
محصول دیگر میتسوبیشی در بازار ایران اما اوتلندر است، خودرویی که می‌توان آن را یکی از بهترین گزینه‌ها برای خرید شاسی‌بلند در ایران دانست.
موتور 2400 سی‌سی این خودرو 170 اسب بخار قدرت تولید می‌کند که شاید کمی برای خودرویی در این کلاس پایین باشد. البته از نظر حرکت در شرایط سخت عملکرد این خودرو مناسب است. میتسوبیشی اوتلندر چهار‌چرخ متحرک با قابلیت فعالیت در سه وضعیت اکونومیک، نرمال و قفل را دارد. طراحی داخلی این خودرو به همراه طراحی خارجی در کنار ایمنی پنچ ستاره، این محصول را به یکی از گزینه‌های مناسب در بازار خودروهای شاسی‌بلند وارداتی تبدیل کرده است. مدل 2017 این خودرو 209 میلیون تومان قیمت دارد و طبعاً اگر تولید داخل بود، با قیمت کمتری روانه بازار می‌شد. با توجه به بررسی کوتاه محصولات میتسوبیشی در ایران، می‌توان گفت برخی از آنها قابلیت تولید در داخل را به لحاظ قیمتی دارند، منتها به شرطی که مسوولان این شرکت ژاپنی دست از محافظه‌کاری (در مورد بازار ایران) بردارند.