معیار جدید برای سنجش رشد

برخی شرکت‌های آمریکایی تا حدی در زمینه تکنولوژی سرمایه‌گذاری کرده‌اند که اکنون بدون استفاده از کارگر می‌توانند خود را اداره کنند. این کمی عجیب است که داده‌های رسمی نشان می‌دهند کسب و کارهای آمریکایی برای دهه‌ها کمتر و کمتر در امور عملیاتی سرمایه‌گذاری کرده‌اند. این تناقض آشکار به توضیح بازاندیشی درباره چگونگی اندازه‌گیری بازده اقتصادی کمک می‌کند. در حالی که شرکت‌ها کمتر از گذشته برای امور محسوس مانند ساختمان‌ها و تجهیزات هزینه می‌کنند، بیش از پیش در حال سرمایه‌گذاری بر روی ایده‌ها و افکار، مانند پژوهش مهندسی برای یک کارخانه خودکار، هستند. سهم سرمایه‌گذاری خصوصی بر پژوهش و توسعه در کل سرمایه‌گذاری‌ها در طول 50 سال گذشته، تقریباً دو برابر شده است. اما نکته قابل توجه این است که سرمایه‌گذاری پژوهشی، سرمایه‌گذاری به حساب نمی‌آید، در نتیجه بازده داروهای ضدسرطان آمریکا به رشد اقتصادی می‌افزاید اما پژوهش‌های توسعه نه. این روند هنگامی که وزارت بازرگانی در روز چهارشنبه داده‌های بازنگری‌شده که شامل پژوهش و توسعه (R&D) به عنوان بخشی از سرمایه‌گذاری می‌شود را اعلام کند، تغییر خواهد کرد. بر اساس این چارچوب جدید، پژوهش و توسعه در سال 2010 در حدود 300 میلیارد دلار به تولید ناخالص داخلی آمریکا افزوده است. استیون لاندفلد مدیر اداره تحلیل آماری وزارت بازرگانی در مصاحبه‌ای اعلام کرد «پژوهش و توسعه حتی بخش بزرگ‌تری از اقتصاد را در بر خواهد گرفت». پول صرف‌شده برای ساخت محصولات هنری ماندگار مانند فیلم و کتاب نیز جزو سرمایه‌گذاری به حساب خواهد آمد. گزارش اداره تحلیل آماری می‌گوید با احتساب این بازنگری‌ها، در مجموع سه درصد به حجم کل اقتصاد آمریکا افزوده خواهد شد. این اقدام می‌تواند این احساس را القا کند که دولت با یک عصای جادویی، اقتصاد را بزرگ‌تر نشان داده است. با این حال، آمریکا در به‌کارگیری این روش‌شناسی جدید تنها نخواهد بود. آژانس‌های آماری دولتی سراسر جهان در توافقنامه‌ای در سال 2008 در سازمان ملل، با این معیار جدید برای اندازه‌گیری رشد اقتصادی موافقت کردند. اتحادیه اروپا قرار است در سال 2014 پژوهش و توسعه را سرمایه‌گذاری به حساب بیاورد. دو اقتصاددان، چارلز هولتن از دانشگاه مریلند و کارول کورادو، شمار سرمایه‌گذاری‌های نامحسوس را تا حدی گسترش دادند که برندسازی، آموزش کارکنان و هزینه‌های شرکت‌ها برای افزایش کارآمدی را نیز در بر بگیرد. برای مثال، هولتن و کورادو دریافته‌اند که سرمایه‌گذاری در اقتصاد دانش به شدت در حال افزایش است به طوری که کاهش سرمایه‌گذاری در دارایی‌های محسوس را خنثی می‌کند. برای مشاهده نقش رو به ‌رشد نوآوری در اقتصاد، نیاز به تغییرات گسترده در نیروی کار است. «تحلیلگر داده‌ها» اکنون به حرفه‌ای نسبتاً رایج بدل شده است و شرکت‌ها بیش از پیش برای مدیران هزینه می‌کنند. شاید روزی آژانس‌های آماری شاخص پژوهش و توسعه را فراتر از علم و مهندسی گسترش دهند تا شامل طراحی تولید نیز بشود.