و ناگاه وزارت کشور …

از میان چند دو جین کاندیدایی که توسط رسانه‌ها برای حضور در کابینه بالا و پایین می‌شدند، نام‌های زیادی وجود داشت که گاه تا مرز وزارت پیش می‌رفتند و گاه بدون دلیل خاصی حذف می‌شدند. با این حال از بین گزینه‌های مطرح‌شده تنها یک نام واکنش‌های زیادی را در فضای سیاسی کشور به همراه داشت، به ترتیبی که برخی از کنشگران سیاسی کمپینی را برای «نه» به وی تشکیل دادند. دامنه مخالفت با حضور عبدالرضا رحمانی‌فضلی در راس ساختمان بلند خیابان فاطمی تا بدان جا پیش رفت که کمپین «نه به رحمانی‌فضلی» در شبکه‌های اجتماعی هزاران کلیک خورد و افراد زیادی ضمن تایید کابینه حسن روحانی تنها احتمال حضور رحمانی‌فضلی را مشکل بزرگ کابینه اعلام کردند. به طور نمونه صادق زیبا‌کلام از چهره‌های حامی حسن روحانی در یادداشتی در روزنامه قانون با بیان اینکه از رحمانی‌فضلی توانمندی و عملکرد شگفت‌انگیزی دیده نمی‌شود از این انتخاب ابراز تعجب کرد.

جلسه‌ای در منزل آیت‌الله
به همان میزانی که احتمال حضور رحمانی‌فضلی بیشتر قوت می‌گرفت خبرهای رایزنی داغ‌تر از گذشته می‌شد به ترتیبی که در شب شهادت مولای متقیان‌(ع) سید‌محمد خاتمی، سید‌حسن خمینی و حسن روحانی میهمان خانه رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام شده و به بیان دیدگاه‌های خود پرداختند. همان زمان شایعاتی از مخالفت سید‌محمد خاتمی و سید‌حسن خمینی با حضور رحمانی‌فضلی در کابینه خبر دادند. این خبر به سرعت منتشر شد و البته در حد یک شایعه باقی ماند و هرگز تایید نشد و با توجه به پاسخ حسن روحانی در کنفرانس مطبوعاتی خود مبنی بر اینکه از حامیان خود هیچ‌گونه فشاری برای تاثیر در کابینه وجود نداشت، کاملاً تکذیب شد.
درست زمانی که رحمانی‌فضلی مورد انتقاد گسترده قرار گرفت بسیاری امیدوار شدند که روحانی از معرفی وی صرف‌نظر کرده است و به احتمال زیاد نام علی یونسی و محمد شریعتمداری روی میز قرار خواهد گرفت تا یکی از این دو بتواند 31 استانداری و بیش از 400 فرمانداری را مدیریت کند و به عنوان نقطه ثقل سیاست‌ورزی کشور به وظایف خود عمل کند. به نظر می‌رسد مهم‌ترین دلیل مخالفت برخی از اصلاح‌طلبان با حضور رحمانی‌فضلی به دوره مدیریتش در سازمان صدا و سیما و قائم مقامی رسانه ملی بازمی‌گردد. در آن روزگار صدا و سیما به خط مقدم مخالفت با اصلاحات تبدیل شده بود و همین حضور کافی بود تا بسیاری به احتمال حضور رحمانی‌فضلی واکنش نشان دهند و وی را فرد مناسبی برای هدایت سکان وزارت کشور ندانند. با وجود همه این موارد روز 13 مرداد‌ماه، روزی بود که گمانه‌زنی‌ها به واقعیت پیوست و رحمانی‌فضلی به عنوان کسی که قرار است در طبقه نوزدهم وزارت کشور مستقر شود، معرفی شد.

چرا رحمانی‌فضلی؟
از همان زمانی که گزینه رحمانی‌فضلی به عنوان یک احتمال معرفی شد بسیاری قوت گرفتن این احتمال را محصول رایزنی‌های علی لاریجانی با ساکن جدید پاستور ارزیابی کردند. رحمانی‌فضلی به عنوان نیروی نزدیک به علی لاریجانی از جمله افرادی است که همواره در حلقه نزدیک به رئیس قوه مقننه قرار داشته است به ترتیبی که در صدا و سیما، امنیت ملی و دیوان محاسبات به واسطه حضور علی لاریجانی حضور یافت و مسوولیت‌های کلان را بر عهده گرفت. همین نزدیکی و قرابت موجب شد تا بسیاری این احتمال را مطرح کنند که حضور رحمانی‌فضلی در کابینه یازدهم امتیازی است که روحانی به رئیس قوه مقننه داده است تا کل کابینه وی رای بیاورند به خصوص اینکه از میان 18 وزیر معرفی شده این احتمال وجود دارد که دو تا سه وزیر به خاطر داشتن مواضع اصلاح‌طلبانه و بیان مواضع انتقادی نتوانند رای اعتماد از مجلس بگیرند و در واقع حذف شوند. به همین دلیل بسیاری از حامیان حسن روحانی انتخاب رحمانی‌فضلی را محصول فشارهای جناح راست برای سهم‌خواهی از کابینه تدبیر و امید ارزیابی کردند و در عین حال به خود امید می‌دادند که چاره‌ای جز انجام این بازی برد - باخت ندارند وگرنه ضمن بازنده شدن هیچ امتیازی را به دست نمی‌آورند.

تکنوکراتی راست
حساسیت برخی از حامیان دولت تدبیر و امید بر روی گزینه رحمانی‌فضلی چندان بیراهه نیست گو اینکه این وزارتخانه نهادی است که باید در امر توسعه سیاسی گام بردارد و بستر را برای فعالیت احزاب موجود فراهم کند، به نظر می‌رسد رحمانی‌فضلی اهتمام چندانی به این مساله ندارد کما اینکه او در زمان مسوولیت خود به عنوان ریاست ستاد انتخابات صدا و سیما نشان داد که چندان اهل تعامل با مخالفان خود نیست به همین دلیل بسیاری از اطلاق نام تکنوکرات بر او ابا دارند و بیشتر او را یک نیروی سیاسی نزدیک به لاریجانی می‌دانند که اگر قرار باشد چرخشی حاصل کند قطعاً این چرخش به سمت لاریجانی خواهد بود تا روحانی.
دکترای جغرافیا گرایش برنامه‌ریزی دانشگاه تربیت مدرس که در حال حاضر 54 سالگی خود را پشت سر گذاشته است همواره جزو نیروهای راست سنتی محسوب شده است. او زمانی که علی لاریجانی ریاست سازمان صدا و سیما را بر عهده داشت دست راست او محسوب می‌شد و بعد از آنکه علی لاریجانی عزم خود را جزم کرد تا کاندیدای ریاست‌جمهوری شود از وی حمایت کرد در همان مقطع زمانی بود که او به سوء‌استفاده از صدا و سیما به عنوان امکانات دولتی در راستای تبلیغ برای یکی از کاندیداهای ریاست‌جمهوری که شعار هوای تازه را انتخاب کرده بود، متهم شد.
دوره حضور او در سازمان صدا و سیما با حضور احمدی‌نژاد در پاستور به پایان رسید، زیرا علی لاریجانی به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی انتخاب شد و به همین دلیل او خیلی زود به شورای عالی امنیت اسباب‌کشی کرد. زمانی که لاریجانی به عنوان رئیس قوه مقننه انتخاب شد رحمانی‌فضلی نیز به عنوان رئیس دیوان محاسبات انتخاب شد. این مدیر شیروانی که از سال 1382 تاکنون در دانشکده علوم زمین دانشگاه شهید بهشتی تهران تدریس کرده است به زودی حوزه متفاوتی را برای فعالیت تجربه می‌کند اگر تا دیروز به امور حسابرسی سازمان‌ها و نهادها رسیدگی می‌کرد و در مورد تخلفات انجام‌شده هشدار می‌داد و نقش دولت سایه را ایفا می‌کرد این دفعه قرار است در بطن دولت حضور داشته باشد و سیاسی‌ترین نهاد را راهبری کند.

سخن آخر
هنوز معلوم نیست که رحمانی‌فضلی در صورت رای‌آوری، چه سیاستی را در ساختمان 19 طبقه فاطمی به کار خواهد گرفت و آیا اقداماتی را در جهت ایجاد نشاط در فضای سیاست به کار خواهد گرفت یا خیر. بعد از پیروزی آقای روحانی متولی وزارت کشور به عنوان مهم‌ترین دغدغه بارها مطرح شد کما اینکه محمدرضا خاتمی در مصاحبه‌ای پیشنهاد داد تا یک فرد اصلاح‌طلب در راس وزارت کشور قرار بگیرد که مومن به توسعه سیاسی باشد. با این حال در مورد وزارت کشور بخت با اصلاح‌طلبان یار نبود و کسی قرار است در راس وزارت کشور قرار بگیرد که کارنامه چندان قابل قبولی در تعامل با گروه‌های سیاسی از خود به یادگار نگذاشته است. صاحبنظران ابراز امیدواری می‌کنند که با حضور رحمانی‌فضلی در کابینه، کل کابینه رای بیاورد و دیگر وزیری با تابلوی ورود ممنوع مواجه نشود با این حال این دغدغه مطرح می‌شود که مبادا با وجود قول و قرارهای گذاشته‌شده بین روحانی و لاریجانی کابینه رای نیاورد و افراد دیگری هم به کابینه تحمیل شوند و به قولی روحانی رودست بخورد. زمان اندکی لازم است تا پاسخی به این سوالات داده شود و مشخص شود که مجلس چقدر به این وعده عمل خواهد کرد.