ناکامی اصولگرایان از تحقق اجماع

«معتقدم حتی اگر اجماع تکلیف هم بشود، محقق نمی‌شود. اختلافات میان طیف‌های اصولگرا به قدری عمیق است که تصور هرگونه ائتلاف و اجماع» منتفی است. احمد خرم در گفت‌وگو با خبرگزاری ایلنا ضمن بیان دیدگاه فوق، انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1384 را مقدمه پایان وحدت میان اصولگرایان خوانده و می‌افزاید «دولت نهم و دهم و دفاع از دولت نهم و مماشات با آقای احمدی‌نژاد در دولت دهم، در حالی که دولت در مقابل رهبری، مجلس و قوه قضائیه ایستاده بود، شیرازه وحدت طیف‌های اصولگرا را از هم پاشید.» به گفته وزیر راه و ترابری پیشین این در حالی است که قدرت اصلاح‌طلبان برای حضور در انتخابات مجلس آینده، اصولگرایان تندرو را نگران کرده است و فعالان این طیف را واداشته تا آرزوهای خود را در قالب تحلیل بیان کنند از جمله آنکه برخی از ایشان می‌گویند «اولین دولت تک‌دوره‌ای دولت روحانی است» یا اینکه «انتخابات مجلس پایان وحدت استراتژیک اصلاح‌طلبان و دولت است» اما اصلاح‌طلبان به دلایلی از جمله باز شدن نسبی فضای سیاسی، توقف روند تخریب اقتصادی کشور، مشی تعاملی دولت در سیاست خارجی و عزم آن در برخورد با مفاسد اقتصادی همچنان از دولت تدبیر و امید حمایت می‌کنند. این فعال سیاسی در پاسخ به سوالی پیرامون احتمال ائتلاف اصولگرایان میانه‌رو با اصلاح‌طلبان چنین رویدادی را غیرمفید می‌داند چون رقابت سالم این دو جریان منجر به دفع تندروی و گسترش نظارت مدنی و مهار فساد و قانون‌شکنی می‌شود که آفات یکدست‌سازی هستند. به گفته آقای خرم «از ابتدای انقلاب جناح اصولگرا همواره خط تمامیت‌خواهی را دنبال می‌کرده و اصلاح‌طلبان بعضاً در بخش ناچیزی از حاکمیت مستقر بوده‌اند. در زمان دولت اصلاحات هم اصلاح‌طلبان خارج از ارکان اصلی حاکمیت بوده‌اند. در دوران آقای احمدی‌نژاد، اصلاح‌طلبان در هیچ رکنی یا موضعی از حاکمیت دخالتی نداشته‌اند» و در همین دولت بود که به دلیل حذف رقیب، قانون‌شکنی، بی‌انضباطی و فساد روندی تصاعدی پیمود.