دولت روحانی در تمامی زمینه‌ها کشور را به عقب هل داد

ابتدا من سوال شما را تصحیح کنم. به هیچ‌وجه سوال‌کنندگان از یک طیف سیاسی خاص نیستند. می‌بینند که از هر دو فراکسیون اصولگرا و از همه جریان‌های سیاسی از دولت آقای روحانی در صحن سوال پرسیده می‌شود. این رویکرد که بخواهیم همه‌چیز را معطوف به یک طیف سیاسی کنید، واقع‌بینانه نیست.

به هر حال آقای قاضی‌زاده سردمدار انتقادات پایداری‌های مجلس هستند. بقیه با این تندی برخورد نمی‌کنند. در عین حال پایداری‌ها در تنها استیضاح دولت آقای روحانی و کارت زردهای آنها نقش پررنگی داشتند.

کدام تندی؟ اول اینکه من سخنگوی جریان پایداری نیستم که بخواهم در مورد رویکرد سیاسی این جبهه سیاسی صحبت کنم اما من به عنوان یک نماینده و شخص قاضی‌زاده به شما تاکید می‌کنم انتقادات از جانب همه جریانات سیاسی به آقای روحانی و وزرایش وارد است. همین امروز بیشترین انتقاداتی که به رئیس‌جمهور و وزرایش وارد می‌شود از طرف اصلاح‌طلبان است. امروز شفاف‌تر از همه برای آقای روحانی و وزرایش اصلاح‌طلبان شمشیر از رو بسته‌اند. امروز اصلاح‌طلبان نقدهای بسیار تندی را به شخص آقای روحانی و خانم ابتکار وارد می‌کنند. وقتی کسانی که مدعی بودند آقای رئیس‌جمهور به جریان سیاسی آنها تعلق دارد و هر روز بر پیروزی خود می‌بالیدند امروز از عملکرد ایشان و دولت‌شان به حدی ناراضی هستند که تبدیل به منتقدان سرسخت شده‌اند، مابقی قضیه که تکلیف روشنی دارند.

متدینان نسبت به دولت قبل نیز انتقادات جدی داشتند اما نماینده منتقد امروز در مجلس برای دولت قبل تا این حد وسواس به خرج نمی‌داد.

البته که به همین اندازه دغدغه بود. به خصوص در باب مسائل اقتصادی به همین اندازه دغدغه و دل‌نگرانی وجود داشت.

اما در گذشته نسبت به سیاست‌های فرهنگی دولت قبل انتقادی نداشتند. مجلس هشتم به شدت از عدم اجرای قانون عفاف و حجاب و اظهارات نامتعارف اطرافیان رئیس‌جمهور و رویکرد خود رئیس‌جمهور در قبال قانون گلایه داشت اما خود جبهه پایداری در این خصوص هرگز نگرانی مطرح نکرد. من به خاطر ندارم نسبت به عدم اجرای قانون عفاف و حجاب، وزیر کشور یا وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را به مجلس خواسته باشند.

شاید به تعبیر شما قانون عفاف و حجاب در دولت آقای احمدی‌نژاد به خوبی اجرا نشد اما خود دولت هم مبلغ و الگوساز رفتارهای هنجارشکنانه نبودند. نمونه رفتار فرهنگی دولت آقای روحانی را می‌توانیم در اظهارات نزدیکان ایشان ببینیم. البته ما نسبت به انحراف در نزدیکان آقای احمدی‌نژاد هم انتقادات جدی داشتیم. مشکل از همین جا شروع می‌شود که دولت‌های ما باطن مذهبی ملت ما را دست‌کم می‌گیرند. اگر دغدغه‌ای هم در مجلس مطرح می‌شود در باب همین مسائل و دل‌نگرانی است که ملت متدین دارند. علاوه بر اینکه تکلیف ما با این دولت مشخص نیست. این جریان امروز معلوم نیست چیست، در دولت اصلاحات با یک عطاءالله مهاجرانی و مسجدجامعی طرف بودیم که تکلیف معلوم بود. امروز با وزرایی طرف هستیم که از یک طرف ادعای‌های انقلابی و مذهبی بودن دارند، از طرف دیگر رفتارهایی می‌کنند که مهاجرانی و آن قشر جرات آن را نداشتند. حامیان دیروز دولت نیز امروز تبدیل به منتقد شده‌اند. علاوه بر اینکه عرض می‌کنم دیگر مشکلات موضوع سیاسی نیست که بخواهید به تفاوت رویکردهای سیاسی نسبت دهید. بیشترین سوالات و نقدها در حال حاضر به آقای ربیعی، وزیر کار و تعاون، آقای طیب‌نیا وزیر امور اقتصادی و دارایی، وزیر کشاورزی و وزیر صنعت و معدن بازمی‌گردد. مسائل عیان‌تر از آن است که بتوان منتقدان را به سیاسی‌کاری متهم کرد.

این‌طور که شما می‌فرمایید پس همه جز خود دولت، منتقد دولت هستند؟ اما به نظر می‌رسد که به غیر از شما و همفکران‌تان کمتر کسی به این ادعا اعتقاد داشته باشد؟

ببینید از ابتدای کار دولت آقای روحانی عده‌ای بر اساس مواضع ایشان، در حوزه‌های فرهنگی و سیاست خارجی، منتقد ایشان بودند. چرا که بحث اقتصاد و تمامی موارد متعلق به این حوزه موارد زمان‌بر هستند و امروز بعد از گذشت نزدیک به دو سال از کار دولت ایشان می‌توان ارزیابی روشنی از این مساله داشت. در ابتدای امر برخی وزرا در مورد مسائل و مواضع به مجلس خواسته می‌شدند.

به طور مثال آقای جنتی در خصوص مواضع عجیبی که داشتند و بی‌پروا بیان هم می‌کردند به مجلس خواسته شدند یا در کمیسیون از ایشان سوال می‌شد. به طور مثال در باب مسائل فرهنگی شخص رئیس‌جمهور و نزدیکان ایشان به مسائلی ورود پیدا کردند که در همان زمان این دغدغه مطرح شد که به نظر می‌رسد فضا از دوران اصلاحات نیز بدتر خواهد شد، حتی در مواردی از جانب رسانه‌های منتسب به دولت و افراد نزدیک به ایشان در مواردی ورود پیدا کردند که در ساحت مستقیم توهین به دین و ترویج سکولاریسم بود. مساله قصاص و ولایت امیرالمومنین و تفاوت احکام بین مرد و زن به طور مستقیم از جانب نزدیکان دولت مورد مناقشه قرار گرفت. خب طبیعی بود که این موارد مورد نقد ما، نه فقط ما که متدینان جامعه باشد. بحق متدینان به شدت از دولت و رفتارها و مواضع دولت انتقاد دارند و دل‌آزرده هستند. در آن زمان برخی وزرای آقای روحانی در خصوص نگرانی‌هایی که در مورد این موضع‌گیری‌ها بود به مجلس خوانده می‌شدند اما امروز می‌بینیم که قضیه کاملاً متفاوت است.

یعنی وزرای دیگری به مجلس خواسته می‌شوند یا جنس دغدغه‌ها تفاوت پیدا کرده است؟

یعنی بعد از دو سال از کار دولت به حدی وضعیت اقتصاد و سیاست خارجی ناامیدکننده است که تشت رسوایی دولت روحانی در عرصه اقتصادی و سیاست خارجی و هزار حوزه دیگر از بام افتاده است. امروز اگر توجه کنید دیگر جنس دغدغه‌ها و موضع‌گیری‌ها با دولت و وزرا مباحث فرهنگی نیست. کارنامه عملی آقای روحانی کار را مشکل کرده است. اقتصاد و کشاورزی و صنعت و بانکداری بعد از دو سال نتایج مدیریتی خود را عیان کرده است. البته انتقادات قبلی بر سر جای خود باقی است.

آمار رسمی دست‌کم در بحث تورم، رشد اقتصادی و اشتغال با اظهارات شما مغایرت دارد، با این حال فکر می‌کنید بر حجم و نوع انتقادات افزوده شده است؟ به نظر می‌رسد این انتقادات بیشتر منشاء سیاسی داشته باشد تا دغدغه مردم.

بله، ببینید جنس انتقادات دو دسته است. ما از ابتدا از روی مواضع می‌فهمیدیم که مثلاً نوع مواضعی که در مذاکرات در پیش گرفته می‌شود راه به جای مثبتی نمی‌برد. ضعفی که در دولت و تیم مذاکره‌کننده در مذاکرات نشان داده می‌شد ره به جایی می‌برد که امروز رفته است یا در مسائل فرهنگی از ابتدا احساس می‌کردیم که باب مسائلی قرار است باز شود که جمع کردن آن کار راحتی نیست.

همین داستانی که امروز در وضعیت مذاکرات برای ما پیش آمده است نتیجه همین بی‌توجهی به نقدهایی است که از سر دلسوزی به دولت می‌شد و متاسفانه آقای رئیس‌جمهور با بدترین ادبیات آن را رد کرد.

مسائل اقتصادی هم که جای خود را دارد. دولتی که نمی‌تواند تورم را کنترل کند چرا هر روز بدون پشتوانه اسکناس چاپ می‌کند. اینها خواسته‌های ما از دولت ایشان بود. مگر چه می‌گفتیم جز اینکه اقتصاد را بیش از این ویران نکنید.

پس قبول دارید که اقتصاد در دولت قبل ویران شد؟ رسیدن به این امر توسط شما خودش یک گام به جلو است! نرخ تورم هم که در دو سال گذشته کاهش داشته است.

همواره نسبت به سیاست‌های اقتصادی دولت قبل نقد وارد بوده و هست. هیچ‌کس منکر وضعیت بد اقتصادی دولت قبل نیست. من همواره این مساله را مورد تاکید قرار دادم. اما موردی که وجود دارد توجه به رویکرد تبلیغاتی بود که دولت روحانی در زمان انتخابات و ابتدای کار در پیش گرفت و هنوز هم از نقد و تخریب سیاست‌های اقتصادی دولت قبل راه به جلو می‌برد و خود بدتر از آنها می‌کند. در تمام زمینه‌ها به خصوص اقتصاد پسرفت‌های بسیار جدی داشتیم.

اما آمار جهانی و شرایط اقتصادی پسرفت را نشان نمی‌دهد! پیش‌بینی‌ها هم که امیدوارکننده است.

شرایط اقتصادی بدتر از پسرفت را نشان می‌دهد. هدفمندی یارانه‌ها را به کجا بردند. همان مسیر غلط دولت قبل را تکرار می‌کنند. مرتب از نبود نقدینگی حرف می‌زنند و تولید را به کما فرستادند آن وقت هر ماه همان سیستم و سیاست توزیع یارانه قبلی را در پیش می‌گیرند.

این کارها چه معنی دارد جز اینکه نتوانستند کاری از پیش ببرند. اقتصاد و صنعت و کشاورزی در وضعیتی به مراتب بدتر از وضعیت قبل است. آقایان در مجلس می‌گویند ۱۰ هزار میلیارد کسری دارند بعد مکرر اسکناس بدون پشتوانه چاپ می‌کنند. هر روز دهل در دست داشتند که دولت قبل جرات نداشت یارانه‌ها را مدیریت یا قطع کند بعد در طول دو سال گذشته سر سوزنی تغییر در وضعیت توزیع یارانه نداد. در حوزه مسکن چقدر آقایان از طرح بزرگی مثل مسکن مهر ایراد گرفتند. من قبول دارم که دولت قبل وضعیت مسکن را مورد سامان قرار نداد اما همان طرح مسکن مهر طرح بسیار بزرگ و مهمی برای خانه‌دار کردن قشر کم درآمد بود.

دولت آقای روحانی و وزرایش هر روز این مسکن و این پروژه به این بزرگی را نقد کردند و خود نیز هیچ قدم مثبتی در این خصوص برنداشتند. اینکه از اقتصاد؛ تکلیف مسائلی مثل حوزه سیاست خارجی و فرهنگ هم که معلوم است.

سیاست خارجی را شاید بتوان با همین چوب راند. به هر حال به اذعان کارشناسان امور بین‌الملل کشور تسهیل شده و دنیا رویه دیگری را با ایران آغاز کرده است. حالا هر چقدر هم که این روند نامحسوس باشد اما همین که مثل دولت قبل مورد انزوا نیستیم مساله مهمی است؟

مورد انزوا نیستیم. مورد توهین هستیم. این وضعیت سازشکارانه در مذاکرات نتیجه همان سیاست‌هایی است که نقد می‌کردیم و کسی توجه نمی‌کرد. حالا ببینید مذاکرات به کجا رسیده است.

کدام وضعیت آقای قاضی‌زاده؟ هنوز که چیزی مشخص نیست؟

برای شما مشخص نیست. سیاست خارجی آقای روحانی و تیم مذاکره‌کننده ایشان کار را به جایی رسانده است که ذره‌ای از اعتبار منطقه‌ای ما باقی نمانده است. دوستان منطقه‌ای ما به ما بی‌تفاوت شده‌اند. کسانی که هرگز جرات نمی‌کردند علیه ما عمل کنند امروز به راحتی و با صدای بلند علیه ما توطئه می‌کنند. عربستان در دولت قبل که این همه به سیاست خارجی‌اش همین دولت نقد وارد می‌کند کی جرات داشت علیه ما خرابکاری کند. عربستان چه زمانی جرات این را داشت که منطقه را زمین بازی علیه ما کند و به نفع آمریکا حرکت کند. اینها نتایج سیاست خارجی دولت آقای روحانی است. داستان مذاکرات هم که مشخص است با عزت و اقتدار یک سیستم چه می‌کنند.

اما آقای قاضی‌زاده حداقل در داستان مذاکرات این اصل کلی وجود دارد که تیم مذاکره‌کننده زیر نظر مستقیم رهبر انقلاب در حال فعالیت است و از اساس نباید این همه دل‌نگرانی در این خصوص باشد. به هر حال همه‌چیز زیر نظر شورای عالی امنیت ملی و زیر نظر رهبری در حال پیگیری است و همین که ادامه پیدا می‌کند نشان از تایید ایشان است.

این تصور و استدلال شما از اساس باطل است. هرگز موضوع به این شکل نبوده است. از حرف خود حضرت آقا که بالاتر نداریم. معظم له خودشان اعلام کردند من در چارچوب کلان مسائل هستم و جزییات بر عهده خود تیم مذاکره‌کننده است تا پیش ببرند. چرا این استدلال‌ها را به آقا نسبت می‌دهید. نه، این صورت مساله را ترسیم نکنید تا مسائل را توجیه کنید. عزت و اعتبار ایرانی را به باد داده‌اند.

بر جای خود بود و به باد داده شد؟ شما می‌خواهید بگویید ما در شرایط ایده‌آل از دولت قبل به وضعیت متاثرکننده امروز رسیده‌ایم؟

من مصداقی صحبت می‌کنم. روزی که دل امت اسلام از کاریکاتور پیامبر خون است آقایان برنامه پیاده‌روی ترتیب می‌دهند. بعد توجیه می‌کنند که در میانه مذاکرات هستیم و باید بر اساس مشی دیپلماسی عمل کنیم.

کدام غیرتی این مساله را قبول می‌کند. گذشته از این کی در تاریخ کشور سابقه داشته است که سفیر کشور را به سازمان ملل راه ندهند. یک بار در زمان محمد قذافی این اتفاق افتاد و نماینده آنها را به سازمان ملل راه نداده بودند که به خاطر این مساله محل سازمان ملل تغییر کرد یعنی محل اجلاس را تغییر دادند تا آمریکا دیگر از این دخالت‌ها نکند. بعد امروز در مورد ما چه شد. چرا باید به روزی بیفتیم که نماینده معرفی‌شده از جانب کشور را به سازمان ملل راه ندهند.

آقای ابوطالبی یک مورد خاص بود. به خاطر پرونده تسخیر سفارت آمریکا. ارتباطی بین این مساله با وضعیت عزتمندی شاید وجود نداشته باشد. اصولاً اصل انتخاب این چهره اشتباه بود و خیلی‌ها پیشتر در این باره به دستگاه دیپلماسی هشدار داده بودند.

کدام مورد خاص. آقای ابوطالبی یک فرد غربگراست. این چه حرفی است که ایشان را به دلیل تسخیر لانه جاسوسی و آن داستان راه ندادند. این‌طور نیست. ما طوری رفتار کردیم که جرات کردند نماینده ما را راه ندهند. وگرنه داستان تسخیر سفارت بهانه است. تازه آقای ابوطالبی با این روحیات غربگرایی که دارد باید خیلی مورد پسند آنها هم واقع می‌شد.

پرونده و سابقه آقای ابوطالبی این را نشان نمی‌دهد. کارنامه ایشان غربگرایی را در خود ندارد!

اگر منظور مساله سفارت است دلیل نیست. اکبر گنجی همان روزها سفارت آمریکا را تسخیر کرده است. امروز کجاست؟ نه، آقای ابوطالبی گزینه خوبی برای آمریکایی‌ها بود. مساله جایگاه تنزل‌یافته ماست.

ضعف‌ها و نواقص دولت روحانی از مواضع فرهنگی و سیاست خارجی شروع شد و به نتایج فنی و بین‌المللی و اقتصادی رسید. این دیپلماسی نیست.

منظورتان از دیپلماسی چیست؟ آقای قاضی‌زاده! مصداقی بفرمایید؟

دیپلماسی یعنی اینکه در دولت قبل میزان تولید و فروش نفت کمتر از نصف دوران دولت‌های آقایان خاتمی و هاشمی بود اما دولت وقت توانست با هماهنگی و پیاده کردن یک دیپلماسی صحیح هشت برابر درآمد داشته باشد و یاران منطقه‌ای نیز برای خود ایجاد کند نه اینکه خود را تا حدی در موضع ضعف قرار دهیم که در اوپک برای ما توطئه کنند. دولت آقای روحانی باید دیپلماسی را برای خود بازتعریف کند.