بدنامی داعش

دولت اسلامی عراق و شام (داعش) با مشکل بدنامی روبه‌رو است. از دیدگاه بیشتر جهانیان این گروه یک سازمان تروریستی بی‌رحم است که خود را متعهد می‌داند تا حکومت عراق را براندازد و دولتی اسلامی تشکیل دهد. این گروه نمونه‌ای تندروانه از قانون شریعت ارائه می‌دهد که در آن سیگار، الکل و حضور بدون حجاب زنان در انظار عمومی ممنوع بوده و اجرای احکام از طریق حد و سر بریدن صورت می‌گیرد. جنگجویان داعش در حال حاضر به فکر حرکت به‌سوی بغداد هستند اما همزمان در موصل - ‌دومین شهر بزرگ عراق که در اواسط ژوئن به تسلط داعش درآمد- آنها در حال اجرای اصول ابتدایی نظام اداری دولتی هستند.
آنها قصد دارند زمینه لازم برای کنترل و اعمال قدرت در نواحی تحت سلطه خود را فراهم سازند. این شبه‌نظامیان تا حدودی توانسته‌اند اعتماد و نظر مردم نگران و آسیب‌دیده موصل را جلب کنند. مصاحبه‌هایی که به‌تازگی با ساکنان شهر صورت گرفته است از رضایت مردم از این گروه به خاطر برداشتن آوارها از خیابان‌ها و روان‌سازی ترافیک حکایت دارد. علاوه بر این جنایات نیز به پایان رسیده‌اند. به گفته قصی یکی از ساکنان شهر «برق نداریم اما صدای تیراندازی نیز شنیده نمی‌شود. شهر آنقدر امن است که شما می‌توانید در خیابان بخوابید». این الگویی ثابت‌شده برای گروه‌های نظامی مانند طالبان و سازمان‌های جنایتکاری مانند کارتل‌های مکزیک است که به آنها القا می‌کند تا تصویری معتبر و قابل ‌اعتماد از خود در مقابل دولت‌های نامطلوب و رو به‌ زوال ارائه دهند و از دوران‌های آشفتگی برای تحکیم کنترل و قدرت خود استفاده کنند. اما هنوز مشخص نیست که داعش بتواند طرفداری اندکی را که برخی در موصل نشان داده‌اند به بقیه نقاط عراق تعمیم دهد چرا که افراد اندکی ممکن است تمایل داشته باشند تحت قوانین سختگیرانه آنها زندگی ‌کنند.
به گفته داگلاس اولیوان مدیر بخش عراق در شورای امنیت ملی در دوره ریاست‌جمهوری جرج بوش و اوباما «داعش می‌خواهد سیگار کشیدن را ممنوع کند و همین به تنهایی کافی است تا مردم علیه آن برخیزند. اگر این گروه راهبردی‌تر فکر کند تلاش خواهد کرد با مردم ملایم‌تر و مهربان‌تر باشد. اما از دیدگاه آنان اگر نظام خلیفه‌ای برقرار شود باید احکام خلافت نیز اجرا شود». مدت‌ها قبل از تسخیر موصل، داعش اقدامات وحشت‌آفرین زیادی از قبیل شکنجه، سرقت و آدم‌ربایی برای دریافت پول انجام داد که درآمدهای آن برای عملیات علیه حکومت‌های بغداد و دمشق هزینه می‌شد.
به گفته چارلز لیستر از موسسه بروکینز در دوحه «اقدامات داعش ماهیانه یک تا دو میلیون دلار درآمد داشته است». برآوردهای دیگر از عواید هشت میلیون دلار در ماه حکایت دارند. در 10 ژوئن، نظامیان این گروه با حمله به بانک مرکزی موصل میلیون‌ها دلار را غارت کردند. النجیفی فرماندار سابق موصل که اکنون به اربیل تبعید شده است می‌گوید «مردم عادی شاید به داعش پول بدهند اما این کار از روی ترس انجام می‌گیرد. بسیاری از پیمانکاران و تجار برای تضمین محافظت از خود به داعش پول پرداخت می‌کنند». صدام هزیم که یک آرایشگر است می‌گوید پس از تهدید به مرگ توسط گروهی از افراد مسلح داعش مجبور شد از شهر فرار کند. او ابتدا در منزل یکی از همسایگان مخفی شد و سپس توانست خود را به یک اردوگاه پناهندگان در خارج از شهر برساند. او بعدها فهمید که نظامیان اتومبیل و مغازه‌اش را به آتش کشیده‌اند. جهادی‌ها او را متهم به طرفداری از حکومت کرده بودند چرا که می‌دانستند او به رایگان موهای سربازان عراقی را اصلاح کرده بود. دیگرانی هم هستند که عقیده دارند زندگی در زمان حکومت فرمانداران قبلی موصل وضعیت بهتری نداشت. یک دلال اتومبیل از موصل می‌گوید نیروهای امنیتی مردم را دستگیر کرده و می‌ترساندند. آنها از مردم برای محافظت پول می‌خواستند و ساعت‌ها آنها را در نقاط بازرسی معطل می‌کردند. اما به جای جست‌وجو برای بمب به دنبال پول می‌گشتند. به عقیده این دلال اتومبیل، داعش آنها را از دست این نیروهای امنیتی نجات داده است. با وجود این اداره شهری با دو میلیون جمعیت ممکن است از حد توان داعش خارج باشد. ساکنان از کمبود آب و قطع برق شکایت دارند. ذخایر سوخت رو به اتمام است. بسیاری از مردم موصل می‌گویند داعش فقط اجازه خرید شش گالن بنزین را داده و قیمت بنزین در بازار سیاه دو برابر شده است. به عقیده اولیوان غارت نیم‌میلیارد دلار پول برای اداره سه هزار جنگجو نه تنها کافی بلکه بسیار بیش از حد نیاز است اما این پول برای تامین تنها نیمی از جمعیت موصل سه هفته دوام می‌آورد.