آناتومی ارتباط دولت یازدهم و اصلاح‌طلبان

خبرگزاری تسنیم در یادداشتی کوشیده است به ترسیم آناتومی رابطه اصلاح‌طلبان با دولت بپردازد. به نوشته این خبرگزاری، روحانی هیچ‌گاه در دسته‌بندی‌های سیاسی خود را جزو گروه اصلاح‌طلبان محسوب نکرده و امروز نیز ادعایی در این باب ندارد [چنان که] در انتخابات ریاست‌جمهوری نیز از لفظ اصلاح‌طلب برای خود استفاده نکرد و تاکید داشت که خود را اعتدال‌گرایی معرفی کند که با اصولگرایان و اصلاح‌طلبان معتدل رفاقت دارد و از افراط‌گرایی می‌پرهیزد. لذا در جواب به این پرسش که چرا اصلاح‌طلبان در انتخابات سال گذشته از کاندیدای خود خواستند تا به نفع حسن روحانی رقابت‌ها را ترک گوید می‌توان چنین نوشت که این جریان «با سنجشی سیاسی به چهره‌ای دل بستند که بتواند با قدرت سیاست‌ورزی خود از شانس بیشتری برای پیروزی در انتخابات بهره برده و حداقل‌ها را برای اصلاح‌طلبان تضمین کند» و این بدان معناست که «نه دولت، اصلاح‌طلبان را یار همیشگی خود می‌داند و نه اصلاح‌طلبان دولت را همیشه از آن خود و برای خود می‌خواهند». تسنیم در ادامه با رد تمثیل حجاریان که اصلاح‌طلبان را ستون فقرات دولت خوانده بود به نقل از پرویز امینی تحلیلگر اصولگرا، اصلاح‌طلبان را در حکم آپاندیس دولت دانسته و اقبال آنها به روحانی را ناشی از تغییر سیاست ایدئولوژیک به سیاست پراگماتیستی عنوان کرده و می‌نویسد آپاندیس تا «سه سال اول زندگی نقش ایمنی برای بدن کودکان دارد و بعد از آن یک زائده خنثی در بدن است که در شرایطی باعث مشکلاتی می‌شود که باید با جراحی از بدن خارج شود». گرچه این تحلیل بخشی از واقعیت را بازمی‌تاباند اما به دلیل غفلت از تاثیر تغییرات ساخت قدرت بر صورت‌بندی نیروهای سیاسی از جامعیت کافی برخوردار نیست. در واقع با انضمام این متغیر می‌توان تغییرات هر دو جناح اصولگرا و اصلاح‌طلب را از پیروزی انقلاب تا حال حاضر با دقت بیشتری تبیین کرد.