جهان به دنبال ارائه فرصت به زنان نسبت به حضور در معادلات نظام بین‌الملل است
دگرگونی با انتخاب یک زن
روند امور در جهان امروز به سمت و سوی کاسته شدن از ظلم تاریخی نسبت به زنان و فرصت یافتن آنان برای ایفای نقشی بیشتر از گذشته در تعیین سرنوشت خود و دستیابی به بخش بیشتری از حقوق واقعی‌شان است و این به معنی یک آرزوی صرف نیست، بلکه واقعیتی است که در حال وقوع است، هر چند در محیط‌های مختلف و متناسب با شرایط گوناگون از جمله تمسک به برخی حوادثو رویدادها از فراز و نشیب‌هایی برخوردار شود.
سیدجلال ساداتیان/کارشناس امور بین‌الملل
دولت تدبیر و امید در مدتی که به طور رسمی فعالیت‌های خود را آغاز کرده است، اقداماتی را انجام داده است که با آنچه در گذشته انجام شده ظاهراً دارای تفاوت‌هایی است. از جمله برای اولین بار تعیین یک بانو برای سخنگویی وزارت امور خارجه و اخیراً تعیین اولین سفیر زن جمهوری اسلامی ایران برای خدمت در کشور‌های دیگر. خانم منصوره شریفی‌صدری، بانویی که تجربه مسوولیت در رده نفر دومی سفارت جمهوری اسلامی ایران در ژاپن و مدیر کلی امور حقوق بشر و امور زنان وزارت امور خارجه را در کارنامه خود دارد. البته از ابتدای انقلاب تاکنون زنانی را در سمت وزیر یا معاون رئیس‌جمهور داشته‌ایم و امام راحل و رهبری معظم هم بارها سخنانی را در تجلیل از زنان و نقش آنان در اداره امور جامعه و دفاع مقدس یا در شکل‌گیری انقلاب اسلامی داشته‌اند و نقش زنان در سمت‌های مدیریتی در سطوح میانی یا اداره امور فرهنگی و اجتماعی یا در حوزه هنر، به طور موفقیت‌آمیز در بخش خصوصی از نمونه‌های فراوان برخوردار است. اما در جامعه ما که عده‌ای قلیل دارای تفکرات فمینیستی تندروانه در مقابل یک جامعه به شدت مردانه هستند، با تفکراتی که زن را فقط در کنج خانه می‌پسندد، تعیین بانویی
که بتواند در خارج از کشور سکاندار سفارت، با همه مسوولیت‌های خطیری که بر عهده دارد، باشد امر شجاعانه‌ای است.
تحولات بسیار عمیقی در مناسبات اجتماعی و به ویژه نقش زنان در ایران اسلامی، از فردای پیروزی انقلاب اتفاق افتاده است. نقش زنان در تظاهرات خیابانی منتهی به پیروزی، شهادت تعدادی از آنان در میدان ژاله (شهدا) در روز 17شهریور، نقش زنان در دفاع مقدس و پشتیبانی‌های موثر از رزمندگان و حضور پررنگ در عرصه‌های آموزشی و فرهنگی پس از جنگ، واقعیت‌های انکارناپذیری بوده است که به پشتوانه حمایت‌های روشن و بی‌بدیل امام راحل اتفاق افتاد. اما همین مقدار توسعه که اکثریت جامعه را با شیبی ملایم در مسیر نقش‌آفرینی زنان در صحنه اجتماع و سیاست ایران قرار داده است و به تدریج از میزان ظلم تاریخی علیه زنان کاسته و در این راستا تا حدودی هم موفق شده است برخی از قوانین را اصلاح کند، دو گروه اقلیت مخالف هم دارد که در دو مسیر کاملاً جدا و مخالف می‌کوشیده و می‌کوشند.
عده‌ای با گرایشات فمینیستی، البته با شدت و ضعف‌هایی در گرایشات خودشان، که معتقدند حق تاریخی زنان در ایران کاملاً پایمال شده و زنان زیر چنگال ظلم و ستم مردان از همه حقوق مسلم‌شان محروم شده‌اند و در این راستا با اشعار و کارهای هنری و داستان‌ها و نیز در عرصه حقوق بشری تلاش‌ها و فعالیت‌هایی را داشته‌اند تا به سطح مطلوب از دستیابی به حقوق زنان و ایفای نقش واقعی زنان در جامعه دست یابند.
در مقابل، بخش سنتی جامعه مخالف این مقدار حضور زنان در جامعه بوده که به اشکال مختلف از جمله وارد آوردن اتهامات فساد با تمسک به برخی از انحرافاتی که در جامعه ملاحظه می‌کنند یا با اشاره به نحوه پوشش برخی از دختران و زنان که متناسب با جامعه اسلامی ایران نیست، خواستار اعمال محدودیت‌ها و ایفای نقش برای زنان صرفاً در چارچوب خانواده و حصار‌های منزل و تربیت فرزندان هستند و این مقدار اختلاط فی‌مابین زنان و مردان را مغایر با اصول و چارچوب‌های اعتقادی تلقی کرده به انحای مختلف مخالفت خود را با حضور زنان در جامعه اعلام می‌دارند و در موارد افراطی‌تر، حضور دختران و همسران خود را در جامعه، آن هم در حد ضرورت مجاز می‌دانند.
در چنین محیط و موقعیت و واقعیت‌های ملموسی در سراسر ایران اسلامی با آموزه‌ها و شیوه‌های بسیار متفاوت، حضور زنان در عرصه‌های مختلف جامعه به ویژه از ناحیه زنان در محیط‌های پرمشغله در روستاها و عشایر و در میان طوایف و اقشار گوناگون، و رشد ویژه‌ای که در محیط‌های شهری و با جامعه‌شناسی خاص محیط ایرانی، اقدام وزیر امور خارجه دولت یازدهم توجهات عمومی را نه‌تنها از سوی ایرانی‌ها و محافل خاص، بلکه محافل جهانی و محیط‌های مجازی و رسانه‌های اجتماعی کاملاً به خود جلب کرده است.
در قرن بیستم و در همین سال‌های اولیه قرن 21 زنان قدرتمندی همانند خانم گاندی در هند، خانم تاچر در انگلستان، خانم مرکل در آلمان و... را در صحنه سیاست و اثرگذاری در روند حوادث جهانی داشته‌ایم.
در گذشته کشور خودمان هم از زنانی که اثرگذار بوده و نامی از خود در تاریخ به یادگار گذاشته‌اند مثل گوهرشاد خانم را داشته‌ایم، اما دوران کنونی ما، دورانی است که زنان و مردان متناسب با ظرفیت جسمی و ذهنی خود و در شرایط کاملاً مساوی می‌توانند به یک نسبت در جامعه ایفای نقش کنند و اثرگذار باشند و با توسعه رسانه‌های اجتماعی و تغییر مناسبات دوران کهن دیگر نمی‌توان زنان را به عنوان نیمی از جمعیت یک کشور نادیده گرفت. البته هنوز در جهان، ظلم‌های بالسویه از سوی حکام در حق زنان و مردان صورت می‌گیرد، لیکن روند امور در جهان امروز به سمت و سوی کاسته شدن از ظلم تاریخی نسبت به زنان و فرصت یافتن آنان برای ایفای نقشی بیشتر از گذشته در تعیین سرنوشت خود و دستیابی به بخش بیشتری از حقوق واقعی‌شان است و این به معنی یک آرزوی صرف نیست، بلکه واقعیتی است که در حال وقوع است، هر چند در محیط‌های مختلف و متناسب با شرایط گوناگون از جمله تمسک به برخی حوادث و رویدادها از فراز و نشیب‌هایی برخوردار شود.
به هر روی، این انتخاب را در محیط و شرایط ایران باید به فال نیک گرفت و همانند فرماندار شدن یک بانو در شمیران یا قبول مسوولیت‌های دیگر اجرایی و تقنینی (بانوان نماینده در دوره‌های مختلف مجلس شورای اسلامی) باید گامی به پیش در راستای ایفای رسالت تاریخی دانست. قبول نقش‌آفرینی زنان در کمال سلامت رفتار و اقدامات در مسوولیت‌های گوناگون در محیط‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی می‌تواند هیچ مغایرتی با نمایش و ایفای نقش عظمت‌آفرین طبیعی و ذاتی خود، یعنی همسری و مادری نداشته باشد. برای این بانو و همه بانوان گرامی که در راستای حضور پررنگ زنان در همه عرصه‌ها می‌کوشند، موفقیت‌های روزافزون را از خدای متعال مسئلت داریم.
دیدگاه تان را بنویسید