تاریخ انتشار:
بریده روزنامه ها - ۴
با گذشت هشت سال از عمر دولت، از لحاظ تولیدی، بخش بزرگی از تولید، دچار رکود یا درگیری‌های فراوان شده و هیچ مرجعی به آنان نمی‌تواند رسیدگی کند.
چه باید بکنیم؟
در یادداشتی به قلم مصطفی هاشمی‌طبا نوشت: با گذشت هشت سال از عمر دولت، از لحاظ تولیدی، بخش بزرگی از تولید، دچار رکود یا درگیری‌های فراوان شده و هیچ مرجعی به آنان نمی‌تواند رسیدگی کند. روزنامه‌ها و رسانه‌ها، مملو از موضوع بهداشت مردم، وضع بیمارستان‌های دولتی، سهم روبه افزایش مردم در درمان است. اینها و بسیاری دیگر از این‌گونه پدیده‌ها هستند که به‌عنوان میراث، به‌جای مانده‌اند. فراموش نکنیم که نباید تلاش‌ها و فعالیت‌ها و فداکاری‌هایی که بدنه جامعه می‌کند و جامعه در بخش‌هایی به رشد و توسعه می‌رسد را حاصل بودن خود بدانیم. جامعه در تلاش است و امید به آینده دارد. باید در کار آنان تسهیل کنیم و میراثی به‌جای بگذاریم که فرهیختگان در نوشتن تاریخ از ما به نیکی یاد کنند.
اثر تظاهر به نوسازی بر بودجه‌های عمرانی
در یادداشتی به قلم فرشاد مومنی نوشت: در ادبیات اقتصاد سیاسی رانتی یکی از قاعده های رفتاری برای دولت‌های رانتی «اثر تظاهر به نوسازی» خوانده می‌شود یعنی کارکردها در اولویت نیست و تظاهر کردن‌ها اولویت بیشتری دارد. هزینه‌ای که نظام ملی فقط از این ناحیه می‌پردازد در سال‌‌های 1381 تا 1391 چیزی حدود 63370 میلیارد تومان است که ما مازاد بر پیش‌بینی قوانین بودجه برای پایان یافتن این طرح‌ها اضافه هزینه کردیم. وقتی که دولت بیش از ظرفیت و توان اجرایی خود طرح‌های عمرانی را زخمی می‌کند، اثر عملی آن این است که دوره زمانی پایان یافتن این طرح‌ها بیش از دو و نیم برابر آن مقداری می‌شود که در طراحی اولیه در نظر گرفته شده بود.
صنعت و رئیس‌جمهور آینده
در یادداشتی نوشت: در شرایطی که تحریم‌های نفتی گلوگاه صادراتی نفت را بیش از پیش می‌فشرد، توجه به صادرات غیرنفتی آن هم از نوع صادرات کالاهای صنعتی و نه خام‌فروشی مواد معدنی باید در صدر برنامه‌ریزی‌های اقتصادی قرار بگیرد، این امر محقق نمی‌شود مگر زمانی که نگاهی ریشه‌ای به مسائل و مشکلات صنعت داشته باشیم. هزینه‌های جاری دولت باید کاهش یابد تا کسری بودجه از میان برداشته شود. سایر عوامل ایجادکننده تورم هم باید کنترل شود تا تورم به سطح سه یا چهار درصد برسد. در نهایت بانک‌ها که اغلب سپرده‌های خود را صرف پروژه‌های کم‌بازده دولتی می‌کنند فقط تا حد سرمایه‌های خود مجاز به مشارکت در این‌گونه پروژه‌ها شوند و سپرده‌های در اختیار را صرف دادن اعتبار به تولیدکنندگان داخلی و صنایع کوچک و متوسط کنند.
فرصت تاریخی مجلس
در یادداشتی به قلم سید احمدعلی عاملی نوشت: تصمیم‌گیری در مورد بودجه سالانه دولت به عنوان تحلیلی از نحوه تخصیص منابع و توزیع منافع و همچنین بزرگ‌ترین صحنه مشارکت دولت و مجلس، جایگاه ارزشمندی در مسیر توسعه ایران دارد. از سال 1384 تاکنون دولت با بی‌سابقه‌ترین سطح درآمد نفتی روبه‌رو بوده است و این دست دولت را برای افزایش هزینه‌ها خصوصاً هزینه‌های غیر‌مولد و بی‌ثبات‌کننده اقتصاد باز گذاشته بود. در حال حاضر آن درآمد نفتی متزلزل شده، اما هنوز همان نظام هزینه‌ای پراتلاف برقرار است. اگر مجلس امسال بتواند این نظام هزینه‌ای را تغییر دهد، نقطه عطفی در تاریخ بودجه‌ریزی ایران خواهد بود. اما آنچه نقش مجلس را در بودجه 92 متمایزتر می‌کند، قرارگیری کشور در آستانه یک سیکل سیاسی مهم است.
در یادداشتی به قلم مصطفی هاشمی‌طبا نوشت: با گذشت هشت سال از عمر دولت، از لحاظ تولیدی، بخش بزرگی از تولید، دچار رکود یا درگیری‌های فراوان شده و هیچ مرجعی به آنان نمی‌تواند رسیدگی کند. روزنامه‌ها و رسانه‌ها، مملو از موضوع بهداشت مردم، وضع بیمارستان‌های دولتی، سهم روبه افزایش مردم در درمان است. اینها و بسیاری دیگر از این‌گونه پدیده‌ها هستند که به‌عنوان میراث، به‌جای مانده‌اند. فراموش نکنیم که نباید تلاش‌ها و فعالیت‌ها و فداکاری‌هایی که بدنه جامعه می‌کند و جامعه در بخش‌هایی به رشد و توسعه می‌رسد را حاصل بودن خود بدانیم. جامعه در تلاش است و امید به آینده دارد. باید در کار آنان تسهیل کنیم و میراثی به‌جای بگذاریم که فرهیختگان در نوشتن تاریخ از ما به نیکی یاد کنند.اثر تظاهر به نوسازی بر بودجه‌های عمرانی
در یادداشتی به قلم فرشاد مومنی نوشت: در ادبیات اقتصاد سیاسی رانتی یکی از قاعده های رفتاری برای دولت‌های رانتی «اثر تظاهر به نوسازی» خوانده می‌شود یعنی کارکردها در اولویت نیست و تظاهر کردن‌ها اولویت بیشتری دارد. هزینه‌ای که نظام ملی فقط از این ناحیه می‌پردازد در سال‌‌های 1381 تا 1391 چیزی حدود 63370 میلیارد تومان است که ما مازاد بر پیش‌بینی قوانین بودجه برای پایان یافتن این طرح‌ها اضافه هزینه کردیم. وقتی که دولت بیش از ظرفیت و توان اجرایی خود طرح‌های عمرانی را زخمی می‌کند، اثر عملی آن این است که دوره زمانی پایان یافتن این طرح‌ها بیش از دو و نیم برابر آن مقداری می‌شود که در طراحی اولیه در نظر گرفته شده بود.صنعت و رئیس‌جمهور آینده
در یادداشتی نوشت: در شرایطی که تحریم‌های نفتی گلوگاه صادراتی نفت را بیش از پیش می‌فشرد، توجه به صادرات غیرنفتی آن هم از نوع صادرات کالاهای صنعتی و نه خام‌فروشی مواد معدنی باید در صدر برنامه‌ریزی‌های اقتصادی قرار بگیرد، این امر محقق نمی‌شود مگر زمانی که نگاهی ریشه‌ای به مسائل و مشکلات صنعت داشته باشیم. هزینه‌های جاری دولت باید کاهش یابد تا کسری بودجه از میان برداشته شود. سایر عوامل ایجادکننده تورم هم باید کنترل شود تا تورم به سطح سه یا چهار درصد برسد. در نهایت بانک‌ها که اغلب سپرده‌های خود را صرف پروژه‌های کم‌بازده دولتی می‌کنند فقط تا حد سرمایه‌های خود مجاز به مشارکت در این‌گونه پروژه‌ها شوند و سپرده‌های در اختیار را صرف دادن اعتبار به تولیدکنندگان داخلی و صنایع کوچک و متوسط کنند.فرصت تاریخی مجلس
در یادداشتی به قلم سید احمدعلی عاملی نوشت: تصمیم‌گیری در مورد بودجه سالانه دولت به عنوان تحلیلی از نحوه تخصیص منابع و توزیع منافع و همچنین بزرگ‌ترین صحنه مشارکت دولت و مجلس، جایگاه ارزشمندی در مسیر توسعه ایران دارد. از سال 1384 تاکنون دولت با بی‌سابقه‌ترین سطح درآمد نفتی روبه‌رو بوده است و این دست دولت را برای افزایش هزینه‌ها خصوصاً هزینه‌های غیر‌مولد و بی‌ثبات‌کننده اقتصاد باز گذاشته بود. در حال حاضر آن درآمد نفتی متزلزل شده، اما هنوز همان نظام هزینه‌ای پراتلاف برقرار است. اگر مجلس امسال بتواند این نظام هزینه‌ای را تغییر دهد، نقطه عطفی در تاریخ بودجه‌ریزی ایران خواهد بود. اما آنچه نقش مجلس را در بودجه 92 متمایزتر می‌کند، قرارگیری کشور در آستانه یک سیکل سیاسی مهم است.
دیدگاه تان را بنویسید