تاریخ انتشار:
رسانه‌های منتسب به نیروهای مسلح جبهه تقابل با دولت را خالی نکردند
هشدار ژنرال
نگاه خوش‌بینانه به موضوع تذکر سرلشگر فیروزآبادی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح به رسانه‌های منتسب به نیروهای مسلح مبنی بر پایان دادن به تخریب دولت از سوی این رسانه‌ها، از احتمال جمع‌بندی در این باره در مراجع بالادستی در حوزه نهادهای مربوط به نیروهای مسلح حکایت دارد
عبدالله ناصری/مدیرعامل اسبق خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران
نگاه خوش‌بینانه به موضوع تذکر سرلشگر فیروزآبادی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح به رسانه‌های منتسب به نیروهای مسلح مبنی بر پایان دادن به تخریب دولت از سوی این رسانه‌ها، از احتمال جمع‌بندی در این باره در مراجع بالادستی در حوزه نهادهای مربوط به نیروهای مسلح حکایت دارد؛ موضوعی که نشان می‌دهد این مراجع بالادستی در این برهه از زمان، از رسانه‌های منتسب به نیروهای مسلح خواسته‌اند به حملات رسانه‌ای خود علیه دولت پایان دهند. اگرچه نهادهای نظامی ایران از تریبون رسمی رسانه‌ای برخوردار نیستند اما شاید بتوان گفت شکل‌گیری فضای بسیار تند علیه دولت در یک سال و هفت ماه عمر دولت یازدهم، آن هم در برخی رسانه‌های خاص که به صورت غیررسمی به نیروهای مسلح وابسته‌اند، اصلی‌ترین عامل موضع‌گیری و هشدار بی‌سابقه سرلشگر فیروزآبادی به این رسانه‌ها بوده است؛ رسانه‌هایی که از منظر کارشناسان و نیز افکار عمومی به نهادهای نظامی ایران نسبت داده می‌شوند.
در این باره اما دو فرض قابل طرح است: فرض اول آنکه مراجع بالادستی توصیه و تذکری را مبنی بر پرهیز از تخریب دولت و نیز محکوم دانستن این موضوع، برای این رسانه‌ها در نظر گرفته و ستاد کل نیروهای مسلح را مامور اعلام این تذکر کرده‌اند. فرض دوم اما بر این استوار است که هشدار ذکرشده، تنها جنبه ظاهری و گذرا داشته است.
در این میان اما آنچه رخ داده و جنبه واقعی به خود گرفته، آن است که رسانه‌های منتسب به نیروهای نظامی و نهادهای مسلح، کماکان دولت را درباره مسائل سیاسی و بسیاری از سیاست‌های اعمالی در حوزه‌های مختلف فرهنگی، اقتصادی و... به باد انتقاد می‌گیرند.
برای نمونه می‌توان از موضع رسانه‌های مذکور در قبال سیاست‌های حوزه فرهنگ عمومی اتخاذ‌شده از سوی علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی یاد کرد که به شدیدترین وجه، مورد انتقاد غیرمنصفانه برخی از این رسانه‌ها قرار گرفته و می‌گیرد و از آن میان لغو کنسرت‌ها و برخی مراسم که از سوی وزارت فرهنگ مجاز شمرده می‌شود، قابل ذکر است.
بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که به‌رغم تند و صریح بودن هشدار سرلشگر فیروزآبادی به رسانه‌های منتسب به نیروهای مسلح، در عمل شاهد تغییر رویکرد این رسانه‌ها در پوشش اخبار مربوط به دولت نبوده‌ایم.
اگرچه به جرات می‌توان گفت رسانه‌های مذکور این هشدار را در کوتاه‌مدت به کار بسته و با گذشت مدتی کوتاه رویکرد سابق خود را در قبال دولت از سر گرفته‌اند، اما این نکته نیز قابل چشم‌پوشی نیست که این هشدار، تنها درباره مسائل مربوط به روند مذاکرات هسته‌ای و سیاست‌های دولت در این باره، تا حدودی کارگر افتاده و این رسانه‌ها از فضاسازی‌های تند علیه سیاست‌های دولت در این حوزه کاسته‌اند.
در این میان به نظر می‌رسد مراجع عالی نظامی، این فضاسازی تند علیه دولت را نمی‌پسندند چراکه دولت‌هایی روی کار می‌آیند که در کلیت، مورد تایید مقام عالی کشور یعنی رهبر معظم انقلاب هستند و مورد تایید نظام محسوب می‌شوند. این موضوعی است که نیروهای مسلح و نهادهای رسمی و غیررسمی وابسته به آن باید به آن توجه کنند.
هرچند این سوال همچنان در اذهان وجود دارد که رسانه‌های مخاطب سرلشگر فیروزآبادی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح تا چه حد توانسته‌اند روند تخریب دولت را کاهش دهند؟ رسانه‌های مورد بحث اگرچه پرونده رسمی خود را در وزارت ارشاد، با عنوان نهادهای نظامی گره نزده و تحت عناوین غیرنظامی مجوز فعالیت دریافت کرده‌اند اما آنچه مسلم است اینکه این رسانه‌ها در پرتو حمایت جدی دستگاه‌هایی هستند که در حوزه‌های مختلف نظامی فعالیت دارند.
با این همه افکار عمومی بر این باور است که این رسانه‌ها مورد تایید و حمایت برخی از نهادهای نظامی و نیروهای مسلح است. این اتفاق در حالی رخ داده است که تاکید بر عدم دخالت مستقیم نیروهای مسلح در فعالیت‌های حزبی، سیاسی و رسانه‌ای همواره گوشزد شده است؛ بر این اساس نهادهای نظامی نباید از هیچ رسانه‌ای حمایت کنند و تنها می‌توانند رسانه‌های داخلی شفاف، آن هم در راستای شرح وظایف و فعالیت‌های سازمانی خود داشته باشند؛ هرچند واقعیت چیز دیگری است.
در واقع می‌توان اینگونه نتیجه‌گیری کرد که اگر تذکر و هشدار مذکور از سوی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح به رسانه‌های منتسب به نهادهای نظامی آنگونه که در ابتدا مطرح شد، جدی بود، باید روند تعدیل رویکرد این رسانه‌ها نسبت به دولت ادامه می‌یافت و نظارت‌های بسیار جدی در این عرصه صورت می‌گرفت.
این در شرایطی است که با گذشت زمانی کوتاه، عملکرد این رسانه‌ها به روند گذشته بازگشت، به نحوی که همچنان شاهد انتقادات تقابل سنگین و شدید علیه دولت از سوی رسانه‌های منتسب به نیروهای مسلح هستیم. در منطق رسانه‌ای و اجتماعی اگر یک هشدار یا تذکر جدی باشد باید علاوه بر دارا بودن پشتوانه‌ای جدی، مداوم باشد؛ موضوعی که در هشدار و تذکر مورد بحث یافت نمی‌شود.
در این میان اما نمی‌توان از نقش دولت در هدایت رسانه‌های مخالف و منتقد چشم‌پوشی کرد؛ چه آنکه دولت می‌توانست با اتخاذ سیاست رسانه‌ای و اطلاعرسانی جامع، فضا را برای مدیریت حرفه‌ای رسانه‌های موجود در دست بگیرد حال آنکه دولت یازدهم سیاست راهبردی مشخصی را در حوزه رسانه و اطلاعرسانی اتخاذ نکرده است.
اگر چه دولت نمی‌تواند مخالفان و منتقدان خود را نادیده بگیرد یا آزادی آنان را در ابراز عقیده و انتقاد سلب کند اما این رسانه‌ها نیز باید در چارچوب منطق و برخوردار از اخلاق رسانه‌ای و دستمایه‌های علمی عمل کنند؛ هرچند که در عملکرد بسیاری از رسانه‌های منتقد جنجال‌آفرینی دیده می‌شود.
نکته اینجاست که دولت با داشتن نقاط ضعف در اتخاذ سیاست رسانه‌ای و اطلاعرسانی جامع، نتوانسته است در قبال فضاسازی‌ها علیه خود گامی موثر بردارد. ناتوان بودن دولت در پاسخگویی به انتقادات حتی در رسانه‌ها ازجمله خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های منتسب به خود، طی یک سال و هفت ماه گذشته به اندازه‌ای بوده است که به جرات می‌توان سیستم رسانه‌ای دولت را سیستمی منفعل خواند.
هرچند دولت یازدهم توفیقاتی را در عرصه‌های مختلف کسب کرده اما آنچه مهم‌تر از این توفیقات است، نحوه اطلاعرسانی از عملکرد دولت و نحوه هدایت افکار عمومی است. خلاء فعالیت‌های حرفه‌ای در حوزه رسانه‌ای دولت و توفیق نیافتن سیستم رسانه‌ای این قوه در اطلاعرسانی مناسب، خود تا اندازه‌ای فضا را برای جولان رسانه‌های مخالف هموار کرده است.
فارغ از تذکر به رسانه‌های منتسب به نیروهای مسلح برای تغییر رویکرد تقابل با دولت، این قوه خود می‌تواند برای اطلاعرسانی شایسته چاره‌ای بیندیشد.
اگرچه به لحاظ حرفه‌ای، نمی‌توان و نباید مخالفان و منتقدان را برای همیشه خاموش ساخت، دولت باید برای مواجهه با منتقدان، ابتدا از سیستم رسانه‌ای و ساختار اطلاعرسانی قوی و مستحکم در درون خود برخوردار شود و دوم آنکه نسبت به توسعه نهادهای رسانه‌ای چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی اهتمام جدی داشته باشد.
مهم‌تر آنکه به دلیل برخورداری صدا و سیما از بودجه دولتی، دولت باید رابطه خود را با این نهاد مشخص کند چرا که در زمان حاضر، صدا و سیما را می‌توان یکی از اصلی‌ترین منتقدان و مخالفان دولت برشمرد.
دیدگاه تان را بنویسید